OUR VIEWS/EDITORIALS

තීරු ලිපි

ජාත්‍යන්තර පුවත්

ආර්ථික සහ සමාජ

The Most/Recent Articles

කණ්නාඩියෙන් පස්ස බලනකොට පේන්නේ අනාගතය

මහේෂ් හපුගොඩ 

ඉතිහාසය ඇතුලේ සාර්ථක අවසන් සංග්‍රාමයක් වෙනුවෙන් සේනා සම්පාදනය කරලා ඒ වෙනුවෙන් මාර වෙහෙසක් වෙන්නේ වළගම්බා. ඒක එක්තරා ගරිල්ලා අත්දැකීමක් අද දවසේ අර්ථයෙන් ගත්තම. ඒ මහන්සිය වගේම වළගම්බා ආපසු අනුරාධපුරයට ඇවිල්ල ඒ සංග්‍රාමය අවසානයක් දක්වා සාර්ථකව අරන් ගියා. 

ඒ වගේම තමයි වළගම්බා හැංගිලා හිටියේ වැඩිපුරම ගල් ගුහාවල. ඒ කියන්නේ ලංකාවේ මධ්‍යම කඳුකරය ආසන්නයේ සබරගමු පළාතේ බොහොමයක් ගල් ගුහාවල. ඒ ගල්ගුහා වල කුඩා කුඩා පන්සල් දකින්නත් පුළුවන් (cave temples). ඒවා ඔක්කොම කෙරෙව්වෙත් වළගම්බා. ඒ පන්සල් අද හොඳ තෝතැන්නක් ඓතිහාසික 'ගුහා සංචරණය' ලංකාවේ ප්‍රවර්ධනය කරන්න (cave tourism). 

ගල් ගුහා මතක් උනේ ඉතිහාසය අද දවසේ ඉඳන් පසු අර්ථකතනය කරන්න ගත්තම විමුක්තිගේ ''අහසින් වැටෙයි'' ඊයේ තරංගනී ශාලාවේ ආයෙත් බලල. 

අහසින් වැටුණු කතා නායකයා මේ මහා ඩිස්තොපික ඝාතන සෙවනැල්ලෙන් බේරෙන්න කරන්නේ ගහක තියන ගුලකට රිංගන එක. ඒකට රිංගල ජීවිතේ බේරගන්න හදන එක. පස්සේ පුළුවන් 'මාමල' මරන්න. දැන් ඕනි පණ බේරාගන්න. මේ ගුහාව (ගුල) විමුක්ති ගෙනෙන්නේත් ඉතිහාසයේ මොකක්දෝ කුමාරයෙක්ගේ කතාවක් පදනම් කරගෙන. 

ඒ කියන්නේ කණ්නාඩියෙන් පස්ස බලනකොට (A) ඇත්තටම පේන්නේ අතීතය නෙවෙයි (B) වර්තමානය (Not B). වෙන විදියකට කිව්වොත් අතීතය නොවන දෙය. මෙන්න මේක තමයි විමුක්ති මේ ෆිල්ම් එකෙන් ගේන්න හදන ප්‍රවාදය. A කියන ස්ථානයේ ඉඳල පසු ආවර්තිතව B දෙස බලනකොට පේන්නේ B නෙවෙයි. වෙනත් දෙයක්. C වෙන්නත් පුළුවන්. 

මේ අනුව අනාගතයේ අර්ථයෙන් අද දවසේ හොයාගන්න ගුහාව වැදගත්. බයේ රිංගලා ඉන්න නෙවෙයි. අවස්ථාව එන කල් පසුබහින්න. වළගම්බා කළා වගේ.

මේ අනුව කතා නායකයා 'අහසින් වැටිලා' ටවුමේ අලකලංචි මැද්දෙන් යන්නේ ගමට. ස්වභාවධර්මය දෙසට. ස්වභාව ධර්මයේ තිබෙන ගහක තමයි අවසන් සැඟවුම් ස්ථානය තෝරාගන්නේ. හරියට මවගේ ඇකය වගේ. නැත්නම් ගර්භාෂය වගේ (womb). අතර මඟදී වුණත් උදව්කරන්නේ වයසක අම්මා කෙනෙක්. දුටුගැමුණුට කළා වගේ. 

නමුත් විමුක්ති අර ජැක්සන් ඇන්තනී ගෙනාපු ඉතිහාසයෙන් සාර්ථකව වෙනස් වෙනවා. ඒක වැදගත්. 

මේක ලංකාවේ අරගල ඉතිහාසය එක්ක සැසඳෙනවා. ජවිපෙ වගේම විමුක්ති කොටි කියන පාර්ශව දෙකම තෝරාගත්තේ කැලේ. 

නගරය තෝරා ගත්ත ගෝල්ෆේස් අරගල මොඩලයට අල්ලාගෙන ඉන්න පුළුවන් උණේ මාස තුනක් විතරයි. වන්නි කැලේ කොටි අවුරුදු තිහක් අල්ලාගෙන හිටිය. ජවිපෙ අවුරුදු ගණනක් අල්ලාගෙන හිටිය.

ඒ නිසා මම අවිඥාණිකව මෑතදී ලිව්වා ආයේ අරගල කරන්න කොළඹ එන්න එපා කියල. විමුක්ති කියන්නෙත් ඊට ටිකක් සමාන අදහසක්. මේ ෆිල්ම් එක 2009 කරනකොට කොටි සංවිධානය අවසන් වෙලත් නැහැ. ගෝල්ෆේස් කියල එකක් දැකල තිබ්බෙත් නැහැ. බංකොලොත් ලංකාවක් කියල එකක් දැනගෙන හිටියෙත් නැහැ.

ඒ නිසා විමුක්තිගේ ෆිල්ම් එක ස්ථානගත වෙන්නේ කාලයට නිරපේක්ෂක තැනක. සාපේක්ෂව නිරපේක්ෂක තැනක. එහෙම ෆිල්ම් මේ කාලයේ කෙරෙනවා අඩුයි. ඒ ෆිල්ම් එක තනිකර රූපකයක්. ගිහිල්ල බලන්න.


“ටෘත් විත් අහවලා”


ගාමිණී වියන්ගොඩ


“බේබද්දෙකු වීමට, අලසයෙකු වීමට, බියගුල්ලෙකු වීමට, වලත්තයෙකු වීමට ඔබට නිදහස ඇත. එහෙත්, නිදහසේ හිතන්නට ඔබට නිදහස නැත.” - ජෝර්ජ් ඕවල්


ඉහත කී උද්ධෘතයේ මුලින් කී කාරණා සඳහා ලැබෙන නිදහස සහ දෙවැනුව කී කාරණය සඳහා නොලැබෙන නිදහස අතර සහසම්බන්ධයක් ඇත. මේ ලැබීම සහ නොලැබීම, හුදෙක් පිටස්තර කිසිවෙකු විසින් ඔබේ කැමැත්තකින් තොරව බලහත්කාරයෙන් පටවන දෙයක් නොවේ. එහෙත්, යම් පිටස්තර ක්‍රියාවලියක් විසින් ඔබව හැසිරවිය හැකි මූලික යාන්ත්‍රණය නිපදවා ඇති අවස්ථාවක, ඔබ යනු බේබද්දෙකු සහ වලත්තයෙකු වීමට අවසර ඇති මුත්, නිදහසේ හිතන්නට අවසර නැති පුද්ගලයෙකු බවට ඉබේම පත්වෙයි. වැදගත් වන්නේ මෙයයි: තනියෙන් සිතීමට අවසරයක් තමාට තිබිය යුතු යැයි නොසිතන පුද්ගලයෙකු බවට ඔබම මේ මොහොත වන විට පත්ව සිටීමයි.

මෙවැනි මොහොතක විශේෂත්වය මෙයයි: ඔබ වෙනුවෙන් සිතන වෙනත් පිරිසක් බිහිවෙති. ඔබ වෙනුවෙන් ඔවුන් සිතතියි ඔබට සිතෙයි. එහෙත් ඇත්තෙන්ම සිදුවන්නේ, ඔවුන් සිතන දෙය ඔබත් සිතන දෙයක් බවට ඔවුන් විසින්ම පත්කිරීමයි. කාලයක් යද්දී ඔබ ඒ ක්‍රමයට හුරු වෙයි. පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන්, චැනල් 4 අනාවරණය මත ගෝඨාභය රාජපක්ෂව හෝ සුරේෂ් සලේ නමැති හිටපු හමුදා බුද්ධි අංශ ප්‍රධානියාව හිරේ දැමිය යුතු යැයි සිතීම මුග්ධ ය. ඒ වැඩසටහනෙන් ඉදිරිපත් වූ කරුණු එවැන්නක් සඳහා කොහෙත්ම නොසෑහෙයි. ඊට වඩා, ගෝඨාභය හිරේ දැමීම සඳහා ලෙහෙසියෙන් ඔප්පු කළ හැකි සිදුවීම් රාශියක් තිබුණි. එහෙත් ඒ කිසිවක්, යුක්ති ධර්මයේ විනිශ්චයාසනය වෙත නොපැමිණියා පමණක් නොව, කිසි දවසක පැමිණෙන්නේද නැත.

දැන්, අලුත් පරිච්ඡේදය හැඩගැසෙන්නේ මෙසේ ය: සැබෑව නිරාවරණය කරගැනීම සඳහා යම් උත්සාහයක් ගන්නා යමෙකු සිටීද, ඔහු/ඇය ඉවරයක් කර දැමිය යුතුය. එවැනි මිනිසුන් සිටින තාක්, ඉහතින් කී ‘රොබෝ සමාජයක්’ පවත්වාගෙන යාම කළ නොහේ. දිල්රුක්ෂි ඩයස් නම් වූ උගත්, බුද්ධිමත් කාන්තාව ඔබට මතකද? සමාජ සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් ඇගේ මැදිහත් වීම, එක් දූෂිත දේශපාලනඥයෙකුගේ සහ එක් දූෂිත ව්‍යාපාරිකයෙකුගේ කූඨ මැදිහත්වීමෙන් සහ රාජ්‍ය අනුග්‍රහයෙන් නතර කළ හැකි විය. ශානි අබේසේකර නමැති පොලිස් නිලධාරියා සම්බන්ධයෙන්ද එම ක්‍රියාවලියම දියත් කෙරුණි. ශානී අබේසේකර හිරේ යැවීමට සහ අපරාධකරුවන් නිරුපද්‍රිත වීමට එය ඉවහල් විය.

චැනල් 4 ගැන දැන් පිස්සු වැටී සිටින්නේ, ඒ වැඩසටහනේ මොනයම් හෝ විශේෂිත හෙළිදරව්වක් නිසා නොව, හෙළිදරව්වක් සඳහා අවශ්‍ය කළ මුත්, එතෙක් පාවිච්චි කළ නොහැකිව තිබූ ‘තහනම් වචන’ කිහිපයක් සමාජගත වීම නිසා ය. සුරේෂ් සලේ එවැනි එක් නාමයකි. ඒ සමග ගැටගැසුණු, හමුදා බුද්ධි අංශ සහ දේශපාලනය අතර සහසම්බන්ධතාව, එතෙක් තහනම්ව පැවති, දැන් ඉස්මත්තට පැමිණ ඇති, තවත් පරිශ්‍රයකි. මෙය, භයානක ඉඩහසරක් වශයෙන් සැලකේ. එනිසා වහා එය වසා දැමිය යුතුය. ඒ සඳහා, පාස්කු ප්‍රහාරයේ වගකීම, ගොඩින් බේරාගත හැකි හෙවත් පැටවිය හැකි, අහුමුලු ඇවිස්සිය යුතුය. 

“ටෘත් විත් අහවලා” නමින් යූටියුබයක් දැන් කාලයක සිට ක්‍රියාත්මකයි. පසුගිය සතියේ එහි එක් වැඩසටහනක මාතෘකාව වුණේ, “සහරාන් අල්ලන්න ගිය කණ්ඩායමට ශානී ආපහු එන්න කිව්වා” යන්නයි. මාතෘකාවේ සඳහන, සාකච්ඡාවේ/වාර්තාවේ අඩංගුව තුළ නොමැති වීම, මෙවැනි බොහෝ ඉදිරිපත් කිරීම්වල දකින්ට ලැබෙන විශේෂ ලක්ෂණයකි. පැයකට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ දිවෙන වැඩසටහන පුරා කිසි තැනක, එසේ ශානී කී බවක් සඳහන් නොවීම ඊට උදාහරණයකි. 

මොහු කවුද?

මේ සාකච්ඡාවට කැඳවා සිටියේ, හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයෙකු වන පාලිත සිරිවර්ධන ය. මොහුම ඊට දවස් කිහිපයකට පසු, වෙනත් රූපවාහිනි නාලිකාවකත් මේ මාතෘකාවම සාකච්ඡා කිරීම සඳහා කැඳවා තිබුණි. මොහු කවුද? සරත් වීරසේකර ඇමතිවරයෙකු වශයෙන් සිටියදී ඔහුගේ උපදේශකයෙකු වශයෙන් කටයුතු කළ අයෙකි. ඒ නිසා, පාස්කු ප්‍රහාරය සහ රාජපක්ෂලා සම්බන්ධ වෙනත් කරුණු අරභයා සරත් වීරසේකර පාර්ලිමේන්තුවේදී කර ඇති ප්‍රකාශ සහ මේ විශ්‍රාමික පොලිස් නිලධාරියාගේ ප්‍රකාශ අතර අපූරු සමානත්වයක් සටහන් වෙයි. 

මීට වසර විස්සකට පමණ කලින්, වැලිකඩ පොලීසියේ ස්ථානාධිපති වශයෙන් සිටියදී, මොහු සහ යම් කාන්තාවක් අතර අයථා සම්බන්ධයක් විණැයිද, ඒ කාන්තාවගේ සැමියා වන ශාන්ති කුමාර් නමැත්තාව මොහුගේ අවශ්‍යතාව හෝ අනුදැනුම මත, ‘ආමි ඉන්දික’ නමැත්තා ලවා ඝාතනය කරවන ලදැයිද කියැවුණු සිද්ධියක් ඇති විය. ඒ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මේ පොලිස් නිලධාරියා මාස හයක පමණ කාලයක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගතව සිටියේය. අපරාධකාර ‘ආමි ඉන්දික’ රටින් පැන්නේය. සාක්ෂි නැති කම නිසා පොලිස් නිලධාරියා නිදහස් වුණේය. අපරාධය සෘජුව කළ තැනැත්තා රටින් පැනගොස් ඇත්නම් හෝ මියගොස් ඇත්නම්, අපරාධයක ‘මහ මොළකරුවෙකු’ සොයාගැනීම අපහසු ය. පාස්කු ප්‍රහාරයත් ඊට තරමක් සමානයි. පුදුමය වන්නේ, මේ කියන සාකච්ඡාව අවසානයේ මේ පොලිස් නිලධාරියාගේ (පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ) අවසාන නිගමනයද එයම වීමයි. එනම්, පාස්කු ප්‍රහාරයේ ‘මහමොලකරුවා’ සහරාන් බවයි. ඉන් එහා වෙන කවුරුවත් නැත. රාජපක්ෂලාගේ චින්තාවලියත් එයම මිස අන් කවරක්ද! 

මාවනැල්ලේ බුදු පිළිම කඩන කාලයේ මොහු කෑගල්ල ප්‍රදේශය භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා ය. මේ සිද්ධිවලට සම්බන්ධ විශේෂිත සැකකරුවන් දෙදෙනෙකු අත්අඩංගුවට නොගත් බව මේ පොලිස් නිලධාරියා කියයි. ඊට හේතුව විමසන විට ඔහුගේ පිළිතුර වන්නේ, එවක බස්නාහිර ආණ්ඩුකාර අසාද් සාලි විසින් ඔවුන් දෙන්නා අහවල් දවසට කලින් ගෙනැවිත් පොලීසියට භාරදෙන බවට පොරොන්දු වූ නිසා අර සැකකරුවන් දෙන්නා තමන් විසින් අත්අඩංගුවට නොගත් බවයි. මේ කියන සැකකරුවන් දෙන්නා සහරාන්ගේ සමීපතම අනුගාමිකයන් ය. අසාද් සාලි පොරොන්දු වූ පරිදි මොවුන් දෙන්නා භාර දී නැත. අවසානයේ ඔවුන් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසුවයි. 

පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ සොයා බැලීමට පත්කරන ලද විශේෂ ජනාධිපති කොමිසම මේ සිද්ධිය ගැන මෙසේ කියා ඇති බව, ඉහත කී සාකච්ඡාව තුළ මොහු කියයි. එනම්, “මෙවැනි ක්‍රියා, (එනම්, දේශපාලනඥයන්ගේ මැදිහත් වීමෙන් සැකකරුවන් අත්අඩංගුවට නොගැනීම) පොලීසියේ ස්වාධීන ක්‍රියාකාරීත්වයට හානියක් බැවින් එවැනි දේශපාලනඥයන්ගේ ක්‍රියාවන් දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක් වශයෙන් සැලකිය යුතුව ඇති” බවයි. කොමිසමේ එම නිර්දේශය මේ සාකච්ඡාව තුළ පොලිස් නිලධාරියා ගෙනහැරපාන්නේ, එය දේශපාලනඥයන්ට කළ තරවටුවක් වශයෙන් අවධාරණය කරමිනි. එහෙත්, එම තරවටුවම, අර දේශපාලනඥයාට යට වූ ඉහළ පොලිස් නිලධාරියා වශයෙන් තමන්ටත් අදාළ නොවන්නේද යන්න, ප්‍රශ්නකරු ඔහුගෙන් නොවිමසයි. 

දැන්, ඔහුගේ ප්‍රධාන චෝදනාව සහ එය අතිශයෝක්තියට නැඟූ යූටියුබ්කරුවාගේ සිරස්තලය ගැන සලකා බලමු: 2019 පෙබරවාරි 19 වැනිදා (එනම්, පාස්කු ප්‍රහාරයට මාස දෙකකට පමණ කලින්) අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් පිරිසක් සහරාන් අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා සහරාන්ගේ බිරිඳගේ නිවසට ගොස් තිබේ. ඒ අවස්ථාවේ සහරාන් එහි සිට නැත. සහරාන්ගේ බිරිඳගෙන් කටඋත්තරයක් ගැනීමෙන් පසු පොලිස් කණ්ඩායම අපරාධ පරීක්ෂණ මූලස්ථානයේ ප්‍රධානියාට කතාකොට, ඊළඟට කළ යුත්තේ කුමක්දැයි උපදෙස් පතා ඇති අතර, ඔවුන්ට එතැනින් ආපසු එන්නැයි ඔවුන්ගේ කණ්ඩායම භාර ප්‍රධානියා කියා ඇතැයි මොහු කියයි. එදා, සහරාන්ගේ බිරිඳ ඇතුළු පිරිස අත්අඩංගුවට ගත්තේ නම් පාස්කු ප්‍රහාරය වළක්වාගත හැකිව තිබිණැයි යන්න මේ පොලිස් නිලධාරියාගේ තර්කයයි. අදාළ අපරාධය අරභයා බිරිඳගේ සහභාගීත්වයක් නැති අවස්ථාවක, සැමියා වෙනුවෙන් බිරිඳ අත්අඩංගුවට ගැනීමක් නීත්‍යානුකූල කෙරෙන තර්කයක් ඔහුගෙන් පළ නොවෙයි. ඊටත් වඩා, එදා සහරාන්ගේ බිරිඳ අත්අඩංගුවට ගත්තේ නම්, පාස්කු ප්‍රහාරය වැළකෙනු ඇත්තේ කෙසේද යන්නත් ඔහු අපට විස්තර නොකරයි.

කෙසේ වෙතත්, ආපසු එන ලෙස අංශ ප්‍රධානියාගෙන් පොලිස් කණ්ඩායමට ලැබුණු උපදේශය එන්නට ඇත්තේ, එවක අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු අධ්‍යක්ෂ වශයෙන් සිටි ශානි අබේසේකරගෙන් යැයි තමා සිතන බව මොහු කියයි. මේ සමස්ත සාකච්ඡාව පදනම් වන්නේ ඔහුගේ ඒ ‘උපකල්පනය’ මත ය. මීට පෙර, මෙම පොලිස් නිලධාරියා විසින් විශේෂ ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියේද, විශේෂ විමර්ශන අංශය ඉදිරියේද, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවටද ශානි අබේසේකරට විරුද්ධ කාරණා ගෙනහැර දක්වා ඇති බවත්, ඒවා ගැන නිසි පරීක්ෂණ පවත්වා, ඒ චෝදනා පදනම් විරහිත බවට ඒ සියලු පරීක්ෂණ මගින් නිගමනය කොට ඇති බවත්, මෙහිදී සඳහන් කිරීම වටී. (ශානි අබේසේකර සහ හිටපු ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවි සෙනෙවිරත්න විසින් මේ නිලධාරියා අරභයා ඊට කාලයකට පෙරාතුව රාජකාරිමය වශයෙන් ගෙන ඇති පියවර වෙනම ලිපියකට නිමිති විය යුතුය. ඔහුගේ වර්තමාන කොන්තරයේ මූලය ඒ මගින් දැනගත හැකි වනු ඇත).

ඔහුගේ ඊළඟ ‘උපකල්පනය’ වන්නේ, එදා රෑ සිය බිරිඳ රැගෙන යාමට සහරාන් මේ නිවස වෙත පැමිණීමට නියමිතව සිටි බවයි. ඉතිං, බිරිඳව අත්අඩංගුවට නොගැනීම සහ සහරාන් එදා නොපැමිණීම අතර සහසම්බන්ධයක් ගොඩනඟා ගන්නේ කෙසේද යන්න ඔහු පැහැදිලි කළ යුතුව තිබුණි. එහෙත් එවැනි හෝඩුවාවක් මේ සාකච්ඡාව තුළ අපට හමු නොවෙයි. කෙසේ වෙතත්, මේ කියන දවසේම සිය බිරිඳ රැගෙන යාමට සහරාන් පැමිණීමට නියමිතව සිටියේ මන්ද යන ප්‍රශ්නයට ඔහුගේ පිළිතුර වන්නේ, ඊට කලින් වනාතවිල්ලුව යන ප්‍රදේශයේදී අත්අඩංගුවට ගෙන තිබූ පුපුරන ද්‍රව්‍ය සහ අවිආයුධ පිළිබඳ සිද්ධිය සැල වී තිබීම නිසා, බිරිඳව එදා එම නිවසින් ඉවත් කරගැනීමට සහරාන්ට අවශ්‍ය වූ බවයි. අප මේ කතා කරන්නේ, 2019 පෙබරවාරි 19 වැනිදා සිද්ධියක් ගැනයි. එහෙත්, වනාතවිල්ලුවේ සිද්ධිය වී තිබුණේ, ඊට මාසයකටත් ඉහත, 2019 ජනවාරි 16 වැනිදා ය. එතකොට මොහු කියන්නේ, මාසයකට කලින් සිද්ධියක් නිසා, සිය බිරිඳ එතැනින් ඉවත් කරගත යුතු යැයි සහරාන්ගේ මතකයට ඇවිත් ඇත්තේ මේ දවසේ කියාද? බිරිඳ රැගෙන යාමට සහරාන්ට අවශ්‍ය කළ බව බොරුවක් නොවේ. එහෙත් ඒ අවශ්‍යතාව සමග වනාතවිල්ලුව සිද්ධිය මේ කියන දවසේම ඔහුගේ කල්පනාවට ඇවිත් ඇතැයි කීම, පොලිස් නිලධාරියෙකු තබා අප වැනි පෘථග්ජනයෙකු පවා කෙසේ නම් තේරුම්ගන්නද?

එක්කෝ නොදැනුවත්කම - නැතහොත්, දැනුවත්ව බොරු කීම

ඊළඟට, සහරාන් ඇතුළු පිරිස මරාගෙන මැරෙන්ට දිව්රුම් දුන් ඡායාරූපය ගත්, සහ සහරාන් ඇතුළු ත්‍රස්තවාදීන් නිතර ආගිය (ගල්කිස්සේ) ස්ථානය පිළිබඳ කරන ලද පරීක්ෂණ සඳහා ගලවාගෙන ආ සී.සී.ටී.වී. කැමරාවල අඩංගු සියල්ල මකා දමා ඇතැයි මේ පොලිස් නිලධාරියා චෝදනා කරයි. ඔහුගේ අනුමිතිය වන්නේ, ඒ වනාහී, සිද්ධි වසං කිරීමට, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් ගන්නා ලද තවත් ප්‍රයත්නයක් බවයි. සී.සී.ටී.වී. කැමරාවල අඩංගුව, තාක්ෂණික කාරණයක් නිසා මැකී ගොස් ඇති බව සත්‍යයකි. එහෙත්, මේ පොලිස් නිලධාරියාගේ චෝදනාව ඒ මත පදනම් කළ හැක්කේ කෙසේද යන්න ප්‍රශ්නයකි. මන්ද යත්, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින්ම මේ කැමරා ආපසු ඇමරිකාවට යවා, ඒ මැකී ගිය සියලු දත්ත ආපසු ලබාගෙන ඇති බවත්, ඒවා සියල්ල, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ‘ඩිජිටල් වෝහාරික පරීක්ෂණාගාර’ ගබඩා දෙකක අදටත් තැන්පත්කොට ඇති බවත් මොහු දැන සිටිය යුතු බැවිනි. නැත, තමන්ගේ ද්වේෂසහගත චෝදනා ගොඩනැඟිය හැක්කේ, එවැනි දැනුමක් ඇතත්, එවැන්නක් නොදන්නා සේ කතා කිරීමෙන් පමණක් බව මෙවැනි අය දනිති.

මේ සාකච්ඡාව තුළ ඔහු මතු කරන සියලු කරුණු මීට කලින් අවස්ථා තුනකදී ආයතනික මට්ටමින් පරීක්ෂාවට ලක් වී ඇත. එකක් වන්නේ, පාස්කු ප්‍රහාරය ගැන සොයා බලා වාර්තා කිරීමට හිටපු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන පත් කළ “මලල්ගොඩ කොමිසමයි”. දෙවැන්න වන්නේ, ඒ විෂය අරභයාම පත්කළ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවයි. තෙවැන්න වන්නේ, මලල්ගොඩ කොමිසමේ නිර්දේශ අනුව, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින්ම පත්කළ “විශේෂ ජනාධිපති කොමිසමයි”. ඒ කිසි වාර්තාවක, මේ කියන කිසි සිදුවීමක් සම්බන්ධයෙන් (ඒවා සියල්ල සාකච්ඡාවට ගෙන ඇතත්), ශානී අබේසේකරට හෝ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ වෙන කිසිවෙකුට හෝ විරුද්ධ කිසි සඳහනක් හෝ ඈතින්වත් ගෑවෙන දෝෂාරෝපණයක් හෝ චෝදනාවක් සොයාගන්නට නැත. 

“ටෘත් විත් අහවලා” නමැති මෙම වැඩසටහනට, අඳුරු අතීතයක් ඇති, පෞද්ගලික කෝන්තර පිරිමහන මෝඩ පොලිස් නිලධාරියෙකු කැඳවන්නේ, හුදෙක් ශානී අබේසේකරට මඩගැසීමට යැයි මේ ලියුම්කරු නොසිතයි. ඉන් එහා ගිය අභිලාෂයක් ඊට ඇත. එය, මුළු සමාජයම ආවරණය කෙරෙන අභිලාෂයකි. එනම්, සත්‍යය ඔළුවෙන් සිටුවීමයි. පුරවැසියන් මබ්බෝද කොට, සත්‍යයෙන් අසත්‍යය වෙන් කරගත නොහැකි ඉසව්වකට පුරවැසියා කැඳවාගෙන යාමයි. හරි-වැරැද්ද අතර වෙනසක් නොපෙනෙන මංමුළාවකට පුරවැසියා පත්කිරීමයි. එවිට, සියලු අපරාධකාරයෝ නිදහස් වෙති. සියලු දූෂිතයෝ රජ වෙති. 

ලංකාවේ ඩිජිටල් මාධ්‍ය අවකාශය තුළ වැඩිම ලාභයක් සහිත භාණ්ඩය බවට නග්න ඕපාදූප පත්ව ඇත. ඒ ඕපාදූපවලට වාචාලකමත් එක් කළ විට, ඔබට එක රැයකින් ධනවතෙකු හා තරුවක් විය හැකිය. සමාජය දැනුවත් කිරීම තවදුරටත් අදාළ නැත. ‘ටෘත්’ යන්නෙහි සිංහල තේරුම සත්‍යය යන්නයි. එය මෙවැනි වැඩසටහන්වල අපට හමු නොවන හිඟ ‘භාණ්ඩයකි.’  


හිරේ දැමීම වෙනුවට විශ්වාසභංගයක රැකවරණය සැපයීම


- ගාමිණී වියන්ගොඩ - 

මේ ලිපිය පළවෙන මොහොත වන විට විශ්වාසභංගයෙන් ජයගෙන සිටින කෙහෙලිය ජයකෙහෙලි නංවමින් සිටිනු ඇත. ලංකාවේ ආණ්ඩුවකට විරුද්ධ විශ්වාසභංගයක් ජයගෙන ඇති එකම අවස්ථාව වන්නේ, මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ දේශපාලනය තුළ පත්කරගත් දින 52 නීති විරෝධී මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට එරෙහිව ගෙනා විශ්වාසභංග අවස්ථාව පමණි. ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරයෙකුට විරුද්ධ විශ්වාසභංගයකින් ඇමතිවරයෙකු ගෙදර යවන කතාවත් එසේමයි. මෙය ලියන මොහොතේ, ආණ්ඩුවේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයාට එරෙහි විශ්වාසභංගයක් පාර්ලිමේන්තුවේ දිගහැරෙමින් තිබේ. 

ආණ්ඩුවකට හෝ ඇමතිවරයෙකුට එරෙහි විශ්වාසභංගයක් යනු, අපේ රටේ ගත්තොත්, ඇත්තෙන්ම ක්‍රීඩාවකි. ලංකාවේ අතීත අත්දැකීම් අනුව එහි ප්‍රධාන කාර්යයන් දෙකක් තිබේ. එකක් වන්නේ, පාලක කඳවුරට එරෙහිව නැඟී එන ජනතා විරෝධයක් ප්‍රකාශයට පත්කිරීම සඳහා, පාලකයාට හානියක් හෝ බරපතල තුවාලයක් සිදු නොවන පිට්ටනියක්, පාලකයා විසින් කැමැත්තෙන්ම විරුද්ධවාදීන්ට තනා දීමයි. තවත් විදිහකින් කිවහොත්, ජනතා විරෝධය, එක්තරා ක්‍රීඩාමය අවස්ථාවක් තුළින් තනුක කොට නිශ්ක්‍රීය කිරීමේ රංගනයකට අවස්ථාව විපක්ෂයට සලසා දීමයි. එය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමවේදයේ එක් අත්‍යාවශ්‍ය අංගයක් සේ සැලකෙයි. එය නරක දෙයක් නොවේ.  

දෙවැන්න, ඉහත කී කාසියේම අනිත් පැත්තයි. එනම්, පාලකයා කෙරෙහි පවතින විවේචනය පිළිබඳ ජනතාව දැනුවත් කිරීමක් තුළින් ආණ්ඩු විරෝධී යම් ජනමතයක් ඇති කිරීම සඳහා විපක්ෂයේ දේශපාලනයට තල්ලුවක් ලබාගැනීමයි. මේ දෙවැනි හේතුවත් නරක නැත. විශ්වාසභංගයක් ගෙනෙන්නේ දිනීමටම නොවේ යැයි කතාවට කියන්නේ එබැවිනි. එසේ වෙතත්, මෙවැනි පාර්ලිමේන්තු ක්‍රියාවලියන් තුළින්, දිනුම පැරදුම කවුරුන් සතු වුණත්, අදාල ප්‍රශ්නයට සම්බන්ධ කාරණයට විසඳුමක් සොයාගැනීමට ඒ මගින් හැකි වේවිද සහ අදාළ ප්‍රශ්නයට සම්බන්ධ ආණ්ඩුවට හෝ පුද්ගලයාට එරෙහිව යුක්තියේ නියාම ධර්මය ක්‍රියාත්මක වේවිද යන කාරණා නොවිසඳී ඉතිරි වෙයි. වරද ඇත්තේ එතැනයි.   

තවත් විදිහකින් කිවහොත්, පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින අන්ත දූෂිතයන්ට, සොරුන්ට සහ අපරාධකරුවන්ට ඔවුන්ගේ දුෂ්ක්‍රියාවන් සම්බන්ධයෙන් නිසි දඬුවම් පැමිණවීම යන කාරණය, මේ විශ්වාසභංග ක්‍රීඩාව මගින් අමතක කරවන්නේය. ඒ නිසා, අදාළ දේශපාලනඥයා නීතිය ඉදිරියට පැමිණවීමේ යාන්ත්‍රණයකින් තොරව ගෙන එන ඕනෑම විශ්වාසභංගයක්, විශේෂයෙන්ම එම විශ්වාසභංගයට නිමිති වන කාරණය ජනතාවගේ ජීවිත පවා පරදුවට තබන ලද සිද්ධියක් විණි නම්, එම විශ්වාසභංගය ජනතාව දැනුවත් කිරීමට නොව, ජනතාව ඇන්දවීමට පමණක් පාවිච්චියට ගැනෙන යාතුකර්මයක් බවට පත්වන බව නොකිවමනා ය. 

හිරේ දැමීමෙන් මෙහා  යුක්ති ධර්මයක් නැත

කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල යනු, හිරේ යැවිය යුතු දේශපාලනඥයෙකි. මොහුගේ දූෂිත චර්යාව ඉතිහාසගතයි. මීට කලින් රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරයෙකු වශයෙන් සිටියදී, විදේශයක හෝටල් කාමරයක ජනේලයකින් පැනීමට ගොස් කකුල් කඩාගෙන ඊට ප්‍රතිකාර කිරීමටත් මෙරට ජනතාවගේ මුදල් අවභාවිත කළ කතාව ඒ දිනවල කුප්‍රකටයි. 

මොහු වෛද්‍යවරයෙකු හෝ ඖෂධවේදියෙකු නොවේ. එහෙත්, ඔහු තනියෙන්ම, ඔහුගේම වියදමින් අපේ ජනතාවට අවශ්‍ය කරන බෙහෙත් වර්ග මොනවාදැයි සොයා බැලීමට විදේශගත විය. මේ විදේශ සංචාරයේ ඔහුගේ හෝටල් බිල, ඖෂධ සමාගමක නියෝජිතයෙකු විසින් ගෙවා තිබේ. මේවා ‘දත්ත’ වශයෙන් හඳුනාගැනේ. ඒ දත්ත පිළිබඳ ඔහුගේ වෙනම අර්ථකථන තිබිය හැකිය. උදාහරණයක් වශයෙන්, හෝටල් බිල ගෙවීමට බැරි වුණේ තමාගේ බැංකු කාඩ්එකේ යම් ප්‍රශ්නයක් ඒ වෙලාවේ ඇති වු නිසා යැයි ඔහුට කිව හැකිය. එසේම, ඔහුගේ හෝටල් බිල එකලාසයක් කළ අර ඖෂධ සමාගම් නියෝජිතයාට තමා විසින් එම මුදල පසු අවස්ථාවක ආපසු ගෙවන ලද බවත් ඔහුට කිව හැකිය. 

සෑම සිද්ධියකම, අවම බුද්ධියට සහ අවම තර්කයට හසු කරගත හැකි යම් හැඩයක් තිබේ. මේ පුද්ගලයාගේ අතීත පැටිකිරිය සමග, අපට බෙහෙත් සොයාගෙන ඒමට තමාගේ වියදමින් තකහනියක් තනියෙන් පිටරට යාම නමැති කාරණය එකට තබා කියවන විට නැඟෙන අර්ථය, අන්ත බයියෙකුට වුව වහා ගෝචර වන තරමට සරල ය.

‘බ්ලැක් ලිස්ට්’ යනුවෙන් ගැනෙන යෙදුමක් තිබේ. එහි අදහස වන්නේ, මීට කලින් වංචාවක්, නීති විරෝධී ක්‍රියාවක් හෝ අපයෝජනයක් කොට අතට හසු වූ පුද්ගලයන්ගේ හෝ ආයතනවල නාම ලැයිස්තුවකි. රටකට යමක් ආනයනය කිරීමේදී මෙවැනි පුද්ගලයන් හෝ සමාගම් සමග යළි ගනුදෙනු නොකිරීම සාමාන්‍ය සිරිතයි. කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල ගනුදෙනුකොට ඇත්තේ එවැනි අසාධුගත (බ්ලැක් ලිස්ටඩ්) සමාගමක් සමග ය. මෙය ඔහු යුක්තිසහගත කරයි. ඒ කෙසේද යත්: “අසාධුගත සමාගම් දහස් ගණනක් තිබේ. එහෙත්, ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් පරිදි පසුව ඒවා ‘සාධුගත’ කරනු ලැබේ.” 

ඉතිං, රෝගීන් මැරෙන්ට පටන්ගැනුණි. සමහර රෝගීන්ගේ ඇස් පොට්ට වුණි. ඒවා, ඒ ඒ රෝගීන්ගේ ‘කරුමය’ යැයි නොකියා, ඊට වඩා විද්‍යාත්මක වචනයකින් හඳුන්වන ලදි. ඒ වචනය වන්නේ ‘අසාත්මිකතාවයි.’ එනම්, බොහෝ දෙනෙකුට ප්‍රශ්නයක් නොවන (බෙහෙතක් වැනි) බාහිර යමක් නිසා ඇතැම් පුද්ගලයෙකු තුළ රෝගී තත්වයක් හෝ ජීවිත අවදානම් තත්වයක් පවා ඇති කරවීමට ඇති හැකියාවයි. ඉතිං, අර මිනිසුන් මියගියේ මේ කියන බාල ඖෂධ නිසා නොව, ඒ ඒ පුද්ගලයන් තුළ පැවති ‘අසාත්මිකතාවන්’ නිසා යැයි මේ සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයා පුනපුනා කීවේය. මොහුගේ එක් මහාචාර්ය ගෝලයෙක්, අප වැනි පෘථග්ජනයන්ට ගෝචර වන ආකාරයෙන් ඒ කාරණය විස්තර කර දෙමින් කීවේ, ‘කිසිවෙකු නොමළ ගෙයක්’ නැති බවයි. එසේම, රෝහල් ඉදිරිපිට අවමංගල ශාලා පිහිටුවා ඇත්තේ නිකංම නොවන බවයි! 

ඇමතිවරයා, මෙපමණ කලක් අහිංසක රෝගීන්ගේ ජීවිත අහිමි වීම හෝ ඇස් අන්ධ වීම ඔවුන්ගේ ‘කරුමයට’ (අසාත්මිකතාවට) බැර කරමින් සිටියදී, අර ගෝල මහාචාර්යවරයා (ජාතික ඖෂධ නියාමන අධිකාරියේ අධ්‍යක්ෂවරයා) ගිය සතියේ තවත් අපූරු හෙළිදරව්වක් කෙළේය: “ඔව්, ඇත්ත තමයි, බාල ඖෂධ අපි ගෙන්නලා තියෙනවා.” 

අපේ කතාව දැනට නවත්තමු: මෙතැන දූෂිත ගනුදෙනුවක් විතරක් නොව, සාවද්‍ය මනුෂ්‍ය ඝාතනයක බරපතළ විත්තියක්ද තිබේ.

එක් පූර්වාදර්ශයක් 

1983-84 ඒඩ්ස් රෝගය මුලින්ම සමාජ කතාබහට ලක් වූ කාලයයි. ඒ කාලයේ, ප්‍රංශයේ ඒඩ්ස් රෝගීන්ගෙන් 4700 දෙනෙකුට ඒ රෝගය වැලඳී තිබුණේ, ලිංගික ක්‍රියාවකින් නොව, යම් අවස්ථාවක රෝහලක ප්‍රතිකාරයකදී, ඒඩ්ස් වයිරසයේ යම් අඩංගුවක් සහිත ලේ දීමෙනි. ඔවුන්ගෙන් 300 ක් මියගියහ.

රෝගියෙකුට ලබාදෙන ලේ තුළ අඩංගු විය හැකි ඉහත කී වෛරසය හඳුනාගත හැකි පරීක්ෂණ ක්‍රමවේදයක් ඒ වන විට ඇමරිකානු සමාගමක් සතුව තිබුණි. එහෙත්, ප්‍රංශයේ සෞඛ්‍ය බලධාරීහූ ඒ පරීක්ෂණ කට්ටලය ඇමරිකානු සමාගමෙන් මිල දී ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කළහ. හේතුව, අප මෙන් දූෂණයක යෙදීමට නොව. එම පරීක්ෂණ මොඩලය නිෂ්පාදනය කිරීම ඒ වන විට ප්‍රංශයේ පාස්චර් විද්‍යාගාරයේ අත්හදාබැලෙමින් තිබුණු බැවිනි. ඉතිං, ජාතිමාමකත්වයට මුල් තැන දීමට සිතාගත් ප්‍රංශ බලධාරීහූ, තමන්ගේම රටේ නව නිෂ්පාදනය එන තෙක්, මාස කිහිපයක් තිස්සේ, නිසි ප්‍රමිතිය නොමැතිව රෝගීන්ට ලේ දීම කරගෙන ගියහ. ඉහත කී ඇබැද්දිය වුණේ ඒ කාලයේදී ය. සිද්ධියෙන් පසුව බලධාරීන්ගේ නිදහසට කරුණ වුණේ, එවැනි අවදානමක් පිළිබඳ ‘දැනුම’ ඒ අවස්ථාවේ තමන්ට නොතිබුණු බවයි. 

1992 දී, වෛද්‍යවරියක් සේම මාධ්‍යවේදිනියක්ද වූ ඈන් මරි කැස්තරේ “ලේ අපචාරය” නමින් පොතක් ලීවාය. ප්‍රංශයේ බලධාරීන්ට අවශ්‍ය විණි නම් පරීක්ෂාවකින් තොරව රෝගීන්ට ලේ දීමේ අවදානම පිළිබඳ දැනුම ලබාගැනීමේ සෑම අවස්ථාවක්ම එදා (එනම්, 1983 දී) ඔවුන්ට තිබුණු බව ඒ කෘතියෙන් සාක්ෂි සහිතව ඈ පෙන්වා දුන්නාය. ඒ කරුණු මත පදනම්ව, අදාළ කාලයේ ප්‍රංශ අගමැතිවරයාට, සමාජසේවා අමාත්‍යවරයාට, සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයාට සහ එවක ප්‍රංශ ලේ බැංකුවේ අධ්‍යක්ෂවරයාට එරෙහිව ‘සාවද්‍ය මනුෂ්‍ය ඝාතනය’ යන චෝදනාව යටතේ 1999 දී නඩු පැවරුණි. ඒ නඩුවෙන් අගමැතිවරයා සහ සමාජසේවා ඇමති නිදහස් වූහ. (සමාජසේවා ඇමතිවරයා විත්තිකරුවෙකු වුණේ, ‘ලේ දන් දීමේ ව්‍යාපාර’ සංවිධානය කෙරී තිබුණේ ඔහුගේ අමාත්‍යාංශයේ අනුග්‍රහයෙන් බැවිනි). කෙසේ වෙතත්, සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයා වරදකරු බවට අධිකරණය තීන්දු කෙළේය. ලේ බැංකුවේ ප්‍රධානියා ඇතුළු තවත් නිලධාරීන් දෙදෙනෙකු අවුරුදු හතරකට හිරේට යැව්වේය. 

වැදගත්ම දඬුවම ලැබුණේ අධිකරණයෙන් නොව, ඉන් පරිබාහිර දේශපාලන සංස්කෘතියෙනි. මේ කියන කාලයේ අගමැති වශයෙන් සිටි, ප්‍රංශ ඉතිහාසයේ ලාබාලම අගමැතිවරයා වශයෙන් සැලකෙන ලෝරොං ෆැබියුස් ඊළඟ ජනාධිපති වීමේ සෑම සුදුසුකමක්ම සපුරා සිටි ජනප්‍රිය දේශපාලනඥයෙකු විය. එහෙත් මේ සිද්ධිය නිසා ඔහුගේ නම කැලැල් විය. ඒ නිසා ජනාධිපති සිහිනය ඉටු කරගැනීමට කිසි දවසක ඔහුට නුපුළුවන් විය. අධිකරණයෙන් නිදහස් වුණත් සමාජයෙන් නිදහසක් නැති බව එහි අදහසයි.

මේ කතාවේ තව කොස්සක් ඉතිරි වෙයි. එනම්, සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයා අධිකරණයෙන් වැරදිකරු වූවත් ඔහුට දඬුවමක් නියම නොවුණේ මන්ද යන්නයි. ඇමතිවරයා ප්‍රතිපත්ති තීරකයෙකි. ඒ ප්‍රතිපත්ති තීරණය වෙනස් කළ හැකිව තිබූ විද්‍යාත්මක කරුණු ලේ බැංකු ප්‍රධානියා ඇතුළු සෙසු සෞඛ්‍ය නිලධාරීන් ඔහු වෙත සපයා නොතිබුණි. ඒ නිසා ඔහු වෙත සාපරාධී වගවීම පැවරුණේ ඔහුගේ ‘ප්‍රතිපත්ති තීරණය’ සම්බන්ධයෙන් පමණි.   

අපේ කතාවට නැවත ආවොත්, කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල ප්‍රතිපත්ති තීරකයා පමණක් නොව, ඒ ප්‍රතිපත්තිය ක්‍රියාවේ යෙදවීම සඳහා, කිසි ඖෂධ විශේෂඥයෙකු නොමැතිව, තනියම ඉන්දියාවට ගොස්, මේ කියන ඖෂධ පිළිබඳ පරීක්ෂාවද කර තිබුණේ ඔහු විසින්මයි. ඒ ‘පරීක්ෂාවේ’ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, හොර සමාගමක් සමග වෙළෙඳ ගනුදෙනුවකට පිවිසියේද ඔහුමයි. ඒ මදිවාට ඔහුගේ හෝටල් බිලත් ගෙවා තිබුණේ ඒ හොර සමාගමමයි.  අර ප්‍රංශ සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයාට ලැබුණු සහනයෙන් අංශුමාත්‍රයකට හෝ කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල හිමිකරුවෙකු නොවන්නේ එබැවිනි. 

විශේෂඥ කමිටු කොච්චර ‘විශේෂඥ’ ද?

අවසානයේ තමාගේ ක්‍රියාව ගැන විමසා බැලීමට කෙහෙලිය රඹුක්වැල්ල තමාගේම විශේෂඥ කමිටුවක් පත්කෙළේය. ඔහුට අවශ්‍ය උත්තරය, එනම් ඔහු නිර්දෝෂී බව කියැවෙන උත්තරය ඒ කමිටුව විසින් ලබා දුන් බව ඔහු කියා සිටී. එහෙත්, අද වන තෙක් ඒ කමිටු වාර්තාව අපටත් කියවාගත හැකි පරිදි ඔහු ප්‍රසිද්ධකොට නැත. එසේ තිබියදී, මරණයට පත් වූ සෑම පුද්ගලයෙකුගේ සිද්ධියක්ම නැවතත් වෙන වෙනම සොයා බැලීමට තීරණයකොට ඇතැයි අර මහාචාර්යවරයා දැන් කියයි. ඒ ඇයි? ඇමතිවරයාගේ විශේෂඥ කමිටුව, මේ කාරණය සම්බන්ධයෙන් පිළිගත හැකි ‘විශේෂඥ’ නිගමනයක් ලබා දී ඇත්නම් නැවත ඒ ගැන සොයා බැලීමේ අරුත කුමක්ද? එහි ඇති එකම අරුත විය හැක්කේ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ තමන් ඇතුළු රාජපක්ෂවාදීන් අහිංසක බව පෙන්වීම සඳහාම (දේශපාලන ‘වින්දිතයන්’ පිළිබඳ ඊනියා) කොමිසමක් පත්කළ පූර්වාදර්ශයම, රඹුක්වැල්ලත් තමන්ගේ විශේෂඥ කමිටු ක්‍රියාව සඳහා අනුගමනයකොට ඇති බව මේ කියන මහාචාර්යවරයා පවා දැන් පිළිගනිමින් සිටින බවයි. 

විපක්ෂය මේ අවස්ථාවේ මොහුට විරුද්ධ විශ්වාසභංගයක් ගෙන ආ යුතු නැතැයි මෙයින් නොකියැවෙයි. මෙවැනි පුද්ගලයන් නිරුවත් කිරීමේ සෑම අවස්ථාවක්ම ප්‍රයෝජනයට ගත යුතුය. එහෙත්, ඒ ව්‍යවස්ථාදායක අභ්‍යාසයෙන් පිටස්තරව, අපරාධය සහ දඬුවම පිළිබඳ නියාමය මහපොළොවේ සක්‍රීය කිරීමේ ක්‍රමවේදයක් කෙරෙහිත් විපක්ෂයේ අවධානය යොමු විය යුතුය. එහිදී, අවුරුදු ගණන් දිග්ගැස්සෙන, සාමාන්‍ය අධිකරණ ක්‍රියාවලියට එය භාර නොකොට, මෙවැනි දූෂිත සහ සාපරාධී ක්‍රියා විභාග කිරීම සඳහා විශේෂ අධිකරණ ක්‍රියාවලියක් ස්ථාපිත කිරීම කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීම වටී. සිස්ටම් චේන්ජ් සහ අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියක් යැයි කටපුරා කෙනෙකුට කිව හැක්කේ එසේ වුවහොත් පමණි.

‘අඳුරු යුගය’ හරිම කළුවරලු



ගාමිණී වියන්ගොඩ

එක තැන කැරකෙන, තත්කාලීන දේශපාලනයේ පිලුනු කතාවලින් ඇති කෙරෙන තෙහෙට්ටුව මකාගැනීම සඳහා, ඉතිහාසයේ සිල්ලර කතා කිහිපයක් වෙනුවෙන් මීට කලින් ලිපි කිහිපය වෙන් කෙරුණි. ඒවා තුළ අවධාරණය කෙරුණු කරුණු කිහිපය සංක්ෂිප්තව මෙසේ ය: 

(1) මිනිස් ශිෂ්ටාචාරය බිහි වුණේ මීට වසර 10,000 කට පමණ කලින් යැයි කියති. ඊට කලින්, ‘ශිෂ්ටාචාරය’ යැයි ගත හැකි දෙයක් මිනිසාට නොතිබුණු බවක් එයින් ඇඟවෙයි. එහෙත්, අලුත් පුරාවිද්‍යා සාක්ෂි අනුව ඒ අදහස නිවැරදි නොවන බව ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. එනම්, අලුතෙන් බිහි විණැයි කියූ ශිෂ්ටාචාරයේ තිබූ බොහෝ සංස්කෘතික අංග ඊට කලින් ජීවත්ව සිටි ‘නොදියුණු’ යැයි සිතා සිටි ජන කොටස් අතරද තිබී ඇති බව ඔවුන් පෙන්වා දී ඇත. පූර්ව-ශිෂ්ටාචාරය සහ ශිෂ්ටාචාරය අතර සිදුව ඇතැයි පෙනෙන මූලික වෙනස වන්නේ, අලුතෙන් ඇති වූ ශිෂ්ටාචාරයට ‘ස්ථිර ලිපිනයක්’ ලැබීමත්, ඊට කලින් පැවති මිනිස් සංවිධානයට ‘ඇඩ්‍රස් නැති’ කිරීමත් ය.     

(2) දෙවැනුව සාකච්ඡා වුණේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සුපිරිසුදු බව හුවාදැක්වීම සඳහා නිතර පාවිච්චියට ගැනෙන, ග්‍රීසියේ ඇතන්ස් නුවර සෘජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ මහජන සමාජ සංවිධානය තුළ පවා, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට පටහැණි බොහෝ දේවල් තිබී ඇති බවයි. උදාහරණයක් වශයෙන්, ඒ සමාජය තුළ ‘මහජනතාව’ වශයෙන් සැලකුණු ජන කොටස, ඇත්තෙන්ම ‘මහ ජනතාවක්’ නොවුණු බව එහිදී කියැවුණි. ඒ ක්‍රමය තුළත්, ඉතා බරපතල ආකාරයේ ‘වෙනස්කොට සැලකීමකට’ මිනිසා (විශේෂයෙන් ගැහැනිය) ලක් වී තිබේ. ඒ ක්‍රමය තුළ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් කාලක්ද, නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් තුන්කාලක්ද තිබී ඇත.   

(3) තුන්වැනුව සාකච්ඡා කෙරුණේ, එයින් සියවස් කිහිපයකට පසු, අධිරාජ්‍ය යුගයක් බිහි වීම ගැනයි. එහි බලවන්ත අවස්ථාව වුණේ රෝම අධිරාජ්‍යයයි. ඉතා දියුණු සමාජ සංවිධානයක් වශයෙන් තිබූ මේ රෝම අධිරාජ්‍යය, ‘බාබේරියන්ලා’ හෙවත් ම්ල්ච්ඡ ජන කණ්ඩායම් වශයෙන් සැලකෙන බාහිර ආක්‍රමණිකයන් අතින් විනාශයට පත් විය. මේ ම්ලේච්ඡයන් ඉතා නරක මිනිසුන් වශයෙනුත්, අධිරාජ්‍යවාසී රෝමවරුන් ඉතා හොඳ මිනිසුන් වශයෙනුත් ඉතිහාසයේ ලියැවී තිබේ. එහෙත්, බාබේරියානු ආක්‍රමණිකයාට එවැනි ‘ම්ලේච්ඡ’ ලේබලයක් අලවන ලද්දේ, පරාජයට පත් රෝම අධිරාජ්‍යය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ඉතිහාසඥයන් විසිනි. ඉතිහාසයේ සැබෑ තතු සොයා බලද්දී, අර කී ‘ම්ලේච්ඡයාගේ’ කතාව සත්‍යයක්ම නොවන බව නූතන ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. (‘බර බරේ දානවා’ යැයි කියමනක් නාගරික සිංහල ව්‍යවහාරයේ තිබේ. ඇත්තෙන්ම, මෙහි නිරුක්තිය සහ බා(ර්)බේරියන් යන වචනයේ නිරුක්තිය අතර යම් සම්බන්ධයක් ඇත්දැයි වාග්විද්‍යාඥයන් නැතත්, මනෝවිද්‍යාඥයන් විසින් හෝ සොයා බැලීම වටී. මන්ද යත්, මුලින්ම මේ වචනය ග්‍රීකයන් විසින් පාවිච්චියට ගෙන ඇත්තේ, (ඔවුන්ට) කිසි අර්ථයක් නොදෙන ශබ්ද ගොඩක් හෙවත් දෙඩවිල්ලක් වෙනත් පිරිසක් විසින් වහරනු ලැබීම හැඳින්වීමට වන බැවිනි. එනම්, ග්‍රීක භාෂාවට ඉඳුරා වෙනස් ගෝත්‍රික භාෂා හැඳින්වීමට ග්‍රීකයන් ‘බාර් බාර්’ යන උපහාසාත්මක යෙදුම යොදාගෙන ඇති බවයි. බාබේරියන් යන්න ව්‍යුත්පන්න වී ඇත්තේ එලෙසිනි. අදටත්, උතුරු අප්‍රිකාවේ ‘බර්බර්’ නමින් හැඳින්වෙන විශාල ගෝත්‍රික ජනතාවක් වෙසෙති).   

මේ ලිපියේ සාකච්ඡා කෙරෙන එක් කාරණයක් වන්නේ, රෝම අධිරාජ්‍යයේ විනාශයට, බාබේරියාන්ලාට අමතරව රෝමවරුන්ම කොපමණ දුරට දායක වී ඇත්ද යන්නයි. (මීට සමාන ප්‍රශ්නයක්, ලංකාවේ කන්ද උඩරට ඉංග්‍රීසීන්ට යටත් වීමට, උඩරට රදල පවුල් සහ සිංහල වැසියන් කොතෙක් දුරට දායක විණිද යනුවෙන් මතු කළ හැකිය). තවත් කාරණයක් වන්නේ, බාබේරියන්ලාට කරන සමච්චලය කොච්චර සාධාරණද යන්නයි. 

රෝම අධිරාජ්‍යයේ ඉතිහාසය සම්බන්ධයෙන් මුලින්ම කිව යුතු දෙයක් තිබේ. එනම්, බාබේරියන්ලාගේ ආක්‍රමණ නිසා විනාශ වුණේ ඉතාලියේ රෝමය නමැති නගරය මුල් කරගෙන පිහිටි ‘බටහිර රෝම අධිරාජ්‍යය’ වශයෙන් හැඳින්වෙන කලාපය පමණක් බවයි. රෝම අධිරාජ්‍යයේ නැගෙනහිර කලාපයක්ද මේ වන විට ගොඩනැඟී තිබුණි. එහි කේන්ද්‍රස්ථානය වුණේ කොන්ස්තන්තිනෝපල් නගරයයි. අද සිතියමෙන් ගත්තොත්, තුර්කියේ ඉස්තාන්බුල් නගරයයි. මෙය, නැගෙනහිර රෝම අධිරාජ්‍යය වශයෙන්ද, බිසන්තියානු අධිරාජ්‍යය වශයෙන්ද හැඳින්වෙයි. මේ බිසන්තියානු අධිරාජ්‍යය (තුන්වැනි සියවසේ පටන්) අවුරුදු දහසකට වැඩි කාලයක් ආයු වළඳා අවසන් වුණේ 15 වැනි සියවසේදී ය. ‘අඳුරු යුගය’ වශයෙන් ඉතිහාසය තුළ හැඳින්වෙන්නේ එම කාලයයි. ඊට ප්‍රතිපක්ෂව, රෝමය අගනුවර කරගත් බටහිර රෝම අධිරාජ්‍යය, ‘ආලෝකමත් යුගය’ වශයෙන් සැලකේ. 

මේ කියන බටහිර රෝම අධිරාජ්‍යය සතුව ඒ කාලයේ 500,000 (පන් ලක්ෂයක) හමුදාවක් සිටියේය. එහෙත්, අර කියන බාබේරියන්ලාගේ හමුදා ශක්තිය 25,000 (විසිපන් දහස) ඉක්මවා ගියේ ඉතා කලාතුරකින් බව ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. එවැනි කුඩා සහ විසිරුණු ශක්තියක් ඉදිරියේ අර තරම් දියුණු සහ ශක්තිමත් රාජ්‍ය ක්‍රමයක් විනාශ වී ගියේ කෙසේද? 

හතරවැනි සියවස අවසාන භාගය වන විට රෝමය ඇතුළතින්ම ‘ගිනි ගැනීමට’ පටන්ගෙන සෑහෙන කාලයකි. (හැබැයි, රෝමය ගිනි ගනිද්දී නීරෝ වීණා වාදනය කෙළේ යැයි කියන කතාව බොරුවකි). අධිරාජ්‍යයක් යනු, එක රාජ්‍යයක් විසින් වෙනත් රාජ්‍යයන් යටපත් කරගැනීමෙන් ගොඩනඟාගන්නා මහා රාජ්‍යයකි. අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් යැයි අපේ කාලයේ අප දන්නා (ඉංග්‍රීසි, පෘතුගීසි, ප්‍රංශ, ලන්දේසි, රුසියානු, ජපාන සහ බෙල්ජියානු ආදී) සියලු ජාතීන්ගේ ඉතිහාසය එසේ ය. එක්තරා කාලයක් යද්දී මෙවැනි අධිරාජ්‍යයන්, එක මධ්‍යස්ථානයකින් නඩත්තු කරගත නොහැකි තත්වයකට පත්වෙයි. එවිට ඒවා කඩාඉහිරෙයි. 

රෝම අධිරාජ්‍යයේ කඩාවැටීමට එක් හේතුවක් වී ඇත්තේ එයයි. විශාලත්වය වැඩි වන තරමට, ආර්ථික කළමනාකරණය අයාලේ ගියේය. දේශපාලන ස්ථාවරත්වය බිඳී ගියේය. එහි අනිවාර්ය ප්‍රතිඵලය වන්නේ මර්දනයයි. මර්දනයේ පළමු බිල්ල වන්නේ නිදහසයි. එතෙක් කල් නිදහසේ සිටි අධිරාජ්‍යවාසීන් තුළ අධිරාජ්‍යය කෙරෙහි පැවති ප්‍රසාදය එහිදී දිය වීමට පටන්ගත්තේය. රෝමය සම්බන්ධයෙන් ගත් විට, විශාල හමුදාවක් නඩත්තු කිරීම සඳහා විශාල වශයෙන් ජනතාව මත බදු බර පැටවුණි. ජනතා අසහනය ඉන් වැඩි වුණි. 

මේ කියන රෝම අධිරාජ්‍යයේ දේශපාලන අස්ථාවරත්වයේ ස්වභාවය දළ වශයෙන් වටහාගැනීමට පාවිච්චි කළ හැකි එක කෝදුවක් මෙසේ දැක්විය හැකිය: පස්වැනි සියවස වන විට (එනම්, රෝම අධිරාජ්‍යය අභාවයට පත්වන කාලයේ) රෝම අධිරාජයෙකු බලයට පත්වීමෙන් පසුව ජීවත් වීමට ලැබී ඇති සාමාන්‍ය ආයු කාලය අවුරුදු හතක් පමණි! එනම්, තවත් බලකාමියෙකු අතින් අධිරාජයා ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ ඝාතනයට ලක් වූ බවයි. එසේ ඝාතනයට ලක්ව ඇති අධිරාජයන්ගේ සංඛ්‍යාව 25 කි. මේ කාලයේ පුද්ගල බල අරගලය මොන තරම් තීව්‍ර වී තිබෙන්නට ඇත්දැයි එයින් අපට සිතාගත හැකිය. මේ අය අතරින්, අර කී බාබේරියන්ලා හෙවත් ම්ලේච්ඡයන් අතින් ඝාතනයට ලක්ව ඇත්තේ තුන්දෙනකු පමණි! ඉතිං, රෝම අධිරාජ්‍යයේ අභාවයට, තමන් ඇතුළේම තිබූ බල පොරය සහ ඇනකොටා ගැනීම් තරම්, බාබේරියන්ලාගේ ‘ම්ලේච්ඡත්වය’ හේතු විණැයි කෙසේ නම් කෙනෙකුට කිව හැකිද?

අධිරාජ්‍යය යන සංකල්පයට අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින්ම ඓතිහාසික අරුතක් ආරෝපණය කොට තිබුණි. එනම්, තමන්ට පිටස්තර වෙනත් රාජ්‍යයන් සහ වෙනත් ජන කොටස් ‘ශීලාචාර’ කිරීමේ වගකීමක් තමන්ට ඇතැයි යන්නයි. ඒ සදාචාරමය රාජකාරිය ඔවුන් තමන් වෙත පවරාගත්තේ, වෙනත් ප්‍රදේශ තමන්ගේ ආර්ථික සහ භූ-දේශපාලනික වාසි සඳහා යටත් කරගැනීමේ අරමුණෙන් බව අද කවුරුත් දනිති. පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ ඉංග්‍රීසි අධිරාජ්‍යවාදී ජාතීන් ලංකාව යටත් කරගෙන පාලනය කරන අතරේ විවිධ ආකාරයෙන් මේ මතය සමාජගත කිරීමට වෙහෙස වී ඇති බව ඉතිහාසය පිරික්සුවොත් පෙනෙන්ට තිබේ. (මෙය මොන විදිහකින්වත්, අප තරම් ශිෂ්ට ජාතියක් වෙන කොහේවත් නැතැයි යන අපේ මිථ්‍යාව අනුමත කිරීමක් නොවන බව සලකන්න). එසේ වෙතත්, මේ ක්‍රියාවලිය අභව්‍ය හෝ අස්වාභාවික දෙයක් නොවන්නේ, සමස්ත මිනිස් ශිෂ්ටාචාරයේ ඉතිහාසයම පිරී ඇත්තේ එවැනි ක්‍රියාදාම රාශියකින් වන බැවිනි.

ඉතිං, රෝම අධිරාජ්‍යයත් ගොඩනැඟුණේද, ‘අනෙකා’ ශිෂ්ටසම්පන්න කිරීමේ අරමුණෙන් බව කිව හැකිය. එසේ තිබියදී, ක්‍රි.ව. 410 දී, ශිෂ්ටත්වයක් නැතැයි කියන බාබේරියන්ලා රෝමයේ ගේට්ටුව ළඟට ඇවිත් සිටියහ. මෙය හැඳින්වෙන්නේ ‘රෝම කොල්ලය’ වශයෙනි. එදා කාලයේ කොල්ලකෑම් හැටියට බලද්දී සත්තකින්ම මෙය, බාබේරියන්ලා විසින් රෝමය යටත් කරගැනීමක් වශයෙන් මිස කොල්ලයක් වශයෙන් හැඳින්විය නොහැකි යැයි ඉතිහාසඥයෝ කියති. ඔවුන් පෙන්වා දෙන පරිදි මේ කියන ‘කොල්ලය’ පැවතියේ දින තුනක් පමණි. (ලංකාවේ ‘කළු ජූලිය’ දින කීයක් තිබුණේද!). මියගියේ සීමිත පිරිසකි. නුවරට ඇතුළු වූ සොල්දාදුවන්ට ඉතා තද නියෝගයක් ලැබී තිබුණි. එනම්, ශාන්ත පීතර සහ ශාන්ත පෝල් වැනි දේවස්ථානවලට අතක් නොතියන ලෙස ය. ඒ නිසා විනාශය අවම විය. කොටින්ම, අවුරුදු දෙක තුනක් යන විට, තමන් වෙනත් පාලනයකට යටත් විණිද යන්න පවා එහි වැසියන්ට අමතකව ගිය බව ඉතිහාසඥයෝ කියති. 

හේතුව කුමක්ද? ආක්‍රමණික බාබේරියන්ලා, කලින් පැවති සමාජ සංවිධානය විනාශ නොකිරීමයි. (එළාරගේ රාජ්‍ය කාලයේ එහි වැසියන්ට තමන් පිටදේසක්කාරයෙකු යටතේ විසීම බරපතළ ප්‍රශ්නයක් වී ඇති බවක් නොපෙනේ). බාබේරියන්ලා රෝම අධිරාජ්‍යයේ පැවති පරිපාලන ක්‍රමයම පවත්වාගෙන ගියහ. ආගමික සහජීවනය ප්‍රවර්ධනය කළහ. රෝම නීතියම, තමන්ගේ භාවිතයටත් ගත්හ. ඉන්පසු බලයට පත් මේ ‘පිටදේසක්කාර’ රජවරුන්ගෙන් සමහරෙකු, කලින් පැවති රෝම අධිරාජ්‍යයේ ප්‍රෞඪත්වය පවා යළි නඟා සිටුවීමට කටයුතුකොට ඇති බව ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. සමහර බාබේරියන් රජවරු, කලාවේ අනුග්‍රාහකයෝ වූහ. තවත් රජවරු කවියට පෙම් බැන්දෝය. ඒ අනුව ගත් විට, මොවුන් රෝම අධිරාජ්‍යය උරුමයේ හිමිකාරයන් වූවා මිස එය විනාශ කළ පිරිසක් නොවූ බව පෙනේ.

අනිත් අතට, රෝම අධිරාජ්‍යයේ නැගෙනහිර කලාපය හෙවත් බිසන්තියානු අධිරාජ්‍යය, මේ කියන ‘අඳුරු යුගය’ පුරා නොනැසී පැවතුණි. එය බාබේරියන්ලා යටතට පත්වුණේ නැත. රෝම අධිරාජයෙකු වූ කොන්ස්ටන්ටයින් එය ‘අලුත් රෝමය’ යැයි නම් කෙළේය. රෝමයේ පැවති ශ්‍රී විභූතිය ඔහු එහි බිහි කළේය. අද ඉස්තාන්බුල් නමින් හැඳින්වෙන තුර්කි නුවර, ඔහුගේ නමින් කොන්ස්තන්තිනෝපල් ලෙස එදා බෞතීස්ම විය. මේ අධිරාජ්‍යය ඉතා ධනවත් විය. කොන්ස්තන්තිනෝපලයේ පාරවල් රනින් සැරසී තිබුණු බවට වර්ණනා, සාහිත්‍යයේ ඇතැම් තැන්වල හමු වෙයි. පැරණි රෝම නගරයේ තිබූ ඓතිහාසික දේවස්ථාන, අධ්‍යාපනික ආයතන, රෝහල්, රජ මාලිගා සහ ස්ථම්භ ආදිය මේ නගරයේ ස්ථාපිත කෙරුණි. මෙහි සශ්‍රීකත්වය ඇත්තෙන්ම රෝමයත් පරයා ගිය බව කියති. බටහිර යුරෝපයේ රෝමය වැනි පැරණි නගර කෙමෙන් ජනශූන්‍ය වෙද්දී බිසන්තියානු අධිරාජ්‍යයට අයත් ආසියාව පැත්තේ නගර ජනාකීර්ණ විය. 

අරාබි සංස්කෘතිය සහ අරාබි දැනුම ඒ දියුණුව පසුපසින් පැවති ප්‍රධාන සාධකයක් බව ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. 7 වැනි සියවසේ සිට සෞදි අරාබියෙන් පටන්ගෙන උතුරට පැතිරෙමින් තිබුණු මුස්ලිම් දිග්විජය, ඉරාන අධිරාජ්‍යය අභිබවා විත් බිසන්තියානු අධිරාජ්‍යයේ විශාල කොටසකුත් අත්පත් කරගැනීමත් සමග, භෞතික දියුණුව සහ විද්‍යාලෝකය සීග්‍රයෙන් එහි ව්‍යාප්ත විය. එතෙක් රෝම ඉලක්කම් පාවිච්චි කරමින් සිටි බිසන්තියානු අධිරාජ්‍යයට අද අප භාවිත කරන 1-9 දක්වා ඉලක්කම් මාදිලිය ලැබුණේ ඒ ආක්‍රමණික මුස්ලිම්වරුන්ගෙනි. ඔවුන් එය ලබාගෙන තිබුණේ ඉන්දියානුවන්ගෙනි. එහෙත් මුස්ලිම් ගණිතඥයෝ එය තවත් වර්ධනය කරමින් ඒ ඉලක්කම් පෙළට බිංදුවත් එක් කළෝය. (එක් ගණිතඥයෙකු පෙන්වා දෙන පරිදි රෝම ඉලක්කම් ක්‍රමයට අනුව ක්‍ඞඛෂඪ නමැති සංඛ්‍යාව ඞෂෂ අගයෙන් බෙදීමට ගියොත් වෙන අබග්ගයක තරම අපට සිතාගත හැකිය!) මේ කාලයේ දැනුම වර්ධනයේ ස්වභාවය මැනගැනීමට තව එක සාධකයක් පමණක් දැක්වීම වටී. පෘථුවියේ වටප්‍රමාණය ඔවුන්ගේ ගණනයට අනුව, සැතපුම් 24,835 කි. අද නවීන විද්‍යානුකූලව අප සොයාගෙන ඇති වටප්‍රමාණයේ සැතපුම් සංඛ්‍යාවට වඩා මෙය වෙනස් වන්නේ සැතපුම් 39 කින් පමණි!     

එහෙත් සම්භාව්‍ය ඉතිහාසය ලියැවුණේ බටහිර යුරෝපීය දෘෂ්ටිකෝණයකින් නිසා, බටහිර රෝම අධිරාජ්‍යය අධිකතර වර්ණනාවටත්, ආසියාතික නැඹුරුවක් ඇති නැගෙනහිර රෝම අධිරාජ්‍යයේ ඉතිහාසය හෑල්ලුවට ලක්කිරීමටත් ප්‍රධාන පෙළේ ඉතිහාසඥයන් පෙළඹී ඇති බවක් පෙනේ. ඒ සමගම, රෝම අධිරාජ්‍යයට අයත් නැති පිටස්තර සියල්ලන් බාබේරියන්ලා හෙවත් ම්ලේච්ඡයන් වශයෙන් හංවඩු ගැසීමත්, යළි යුරෝපීයයන් අතට අධිරාජ්‍ය බලය ගන්නා තෙක් ගත වූ දීර්ඝ කාලය ‘අඳුරු යුගය’ වශයෙනුත් සැලකී තිබේ.

අලුතෙන් යළි සොයාගත් ආලෝකමත් යුගය වශයෙන් සැලකෙන, 14 වැනි සියවසෙන් පටන්ගෙන 17 වැනි සියවස දක්වා විහිදෙන ‘පුනරුද යුගය’ නමින් හැඳින්වෙන කාලයත්, 17-18 වැනි සියවස් දෙක තිස්සේ දිගහැරුණු ‘ප්‍රබුද්ධ යුගය’ නමින් හැඳින්වෙන කාලයත් සමග සසඳන විට, මේ කියන ‘අඳුරු යුගය’ තුළ එක්තරා කළුවරක් තිබී ඇති බව ඇත්ත. එහෙත් එය සාධාරණ සන්සන්දනයක් නොවේ. එය හරියට, විදුලිය සොයාගැනීමට කලින් පැවති කාලය ‘අඳුරු යුගයක්’ වශයෙන් සමච්චලයට ලක්කරනවා වැනි දෙයකි. 

තද කළු ම්ලේච්ඡයා සහ සුදෝසුදු ශිෂ්ටයා


ගාමිණී වියන්ගොඩ


‘තද කළු’ සහ ‘සුදෝසුදු’ යන වර්ගීකරණය අයෝමය නියාමයක් සේ භාවිතයේ යෙදී ඇති ප්‍රධාන අවස්ථා දෙකක් ඉතිහාසයේ දක්නට ලැබේ. එකක් වන්නේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සුපිරිසුදු ආරම්භය ගැන කියැවෙන ග්‍රීසියේ ඇතන්ස් නුවර කතාවස්තුවයි. දෙවැන්න වන්නේ, දියුණු රෝම අධිරාජ්‍යය ම්ලේච්ඡයන් විසින් විනාශ කර දමන ලද කතාවස්තුවයි.

අපේ වර්තමාන ලෝකය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ය. ඒ කෙතෙක්ද යත්, ඒකාධිපතියා පවා තමා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදියෙකැයි හඳුන්වාගැනීමට කැමත්තක් දක්වයි. විවිධ රටවල කුමන්ත්‍රණවලින් බලය අල්ලාගන්නා හමුදා ප්‍රධානීන් ජාතිය අමතා කරන පළමු කතාවේදීම කියන්නේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්ෂා කරගැනීම සඳහාම තමන් බලය අල්ලාගත් බව ය. එසේම, අහවල් කාලයේදී මැතිවරණ පවත්වා සිවිල් පාලනයට හෙවත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනයට නැවත ඉඩ සලසන බවටත් එවැනි හමුදා ප්‍රධානීහූ ප්‍රතිඥා දෙති. එහි අදහස වන්නේ, පොදුවේ ලොව පුරා වෙසෙන සකල ජනතාව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ප්‍රිය කරන බව, ඒකාධිපතියන් පවා දැන සිටින බවයි.

මේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මුලින් ආවේ ‘සෘජු’ පාලනයක් වශයෙනි. එනම්, ජනතාව සඳහා ජනතාව විසින්ම පාලන කටයුතු කරගෙන ගිය මාදිලියක් වශයෙනි. ස්ථානය, ග්‍රීසියේ ඇතන්ස් නුවරයි. මේ නගරයේ විසූ මිනිස්සු එක තැනකට රැස් වී, තමන් පිළිබඳ ප්‍රතිපත්ති තීරණ ගනිමින්, තමන්ගේ දෛනික කටයුතු පාලනය කරගත්හ. අතරමැදියෝ නොවූහ. එහෙත්, ජනගහනය වැඩි වන විට සියල්ලන්ට එක්රැස් වී සියල්ලන් සඳහා තීරණ ගැනීමේ ප්‍රායෝගික අපහසුවක් ඇති වුණි. එසේම, ජනගහනය වැඩි වීම නිසා, වඩාත් සංකීර්ණ පාලන කාර්යාවලියක අවශ්‍යතාව මතු විය. එවිට මේ මහජනතාව කෙළේ, තමන් වෙනුවට සීමිත නියෝජිතයන් පිරිසක් පත්කොට, ඒ නියෝජිතයන් මාර්ගයෙන් තමන්ගේ ප්‍රතිපත්ති තීරණ ගනිමින්, ඔවුන් මාර්ගයෙන්ම ඒ ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවේ යොදවන පාලන මොඩලයකට මාරු වීමයි. 

මේ ක්‍රමය තුළ එක්තරා අවදානමක් තිබුණි. එනම්, ජනතාව විසින් පත්කරනු ලබන නියෝජිතයන්, ජනතාව විසින් ඔවුන්ට පවරන ලද බලය යම් මොහොතක අයුතු ලෙස ප්‍රයෝජනයට ගනීද යන සැකයයි. ඒ නිසා, පාලන බලය අභ්‍යාස කිරීමේ ක්‍රියාවලිය තුළ, එකිනෙකට වගකියන සහ එකිනෙකින් බැඳී පවතින ආයතන ත්‍රිත්වයක් ඇති කරගැනුණි. ඒ ආයතන ත්‍රිත්වය වන්නේ, (ජනාධිපති හෝ අගමැති හෝ කොන්සල් ජෙනරාල් ආදී වශයෙන් වන) විධායකයකුත්, (ව්‍යවස්ථාදායකය සහ සෙනේට් සභා ආදී වශයෙන් වන) පාර්ලිමේන්තුවකුත්, අධිකරණයකුත් ය. අද අපේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ මූලික ආකෘතිය එයයි. මේ අයවළුන් සහ ආයතන අතර රණ්ඩුසරුවල් නැතිවා නොවේ. අපේ ජනාධිපතිවරයා සහ කතානායකවරයා පසුගිය දා අධිකරණය ගැන කළ චණ්ඩි කතා උදාහරණයට ගත හැකිය. ඒ සියල්ල තිබියදීත්, ඒ ආයතනික ආකෘතිය අප ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නැත. කොටින්ම, අපේ පරමාදර්ශී සහ පූර්වාදර්ශී ආකෘතියේ මූලික ව්‍යුහය, හැමදාමත් ඇතන්ස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයයි. ඒ තරමට එය, ශුද්ධ වූත්, සුපිරිසුදු වූත් ඓතිහාසික භාවිතයකැයි සැලකේ. 

හැබැයි ඡන්ද බලය මෙහෙමයි        

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ මූලය, ඡන්ද බලය බව අපි දනිමු. ක්‍රි.පූ. 5 වැනි සියවසේ ග්‍රීසියේ ඇතන්ස් නුවර පළමු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ඇති වන අවස්ථාවේ ඡන්ද බලය හිමි රටවැසියන් (පුරවැසියන්) එහි සිටියේ 20,000 ක් පමණි. මෙය නගර රාජ්‍යයක් නිසා එහි අරුමයක් නැතැයි කෙනෙකුට සිතෙන්ට පුළුවනි. එහෙත් මේ කියන කාලයේ එමෙන් දෙගුණයක් හෙවත් 40,000 ක් ‘විදේශිකයෝ’ ඇතන්ස් නුවර ජීවත්ව සිටියහ. විදේශිකයන් යනු, ග්‍රීසිය නමැති රටට පිටස්තර වෙනත් රටකින් පැමිණ පදිංචි වී සිටි පිරිසක් නොවේ. එකම රටේ, වෙනත් ප්‍රදේශවලින් පැමිණ ඇතන්ස් නුවර ජීවත් වෙමින් සිටි පිරිසයි. ඔවුන්ට ඡන්ද බලය හිමි වුණේ නැත. තේරුම්ගැනීමේ පහසුව සඳහා, අපේ රටේ පරම්පරා ගණනක් ජීවත් වූ දෙමළ වතුකරේ ජනතාවගේ ඡන්ද බලය අපේ පළමු නිදහස් ලංකාව තුළ අහිමි කෙරුණු අවස්ථාව ගන්න. (එය, අප කළ ඓතිහාසික වරදක් බව අද කවුරුත් පිළිගනිති). 

දැන් අප ඇතන්ස් කතාවට ආපසු ගියොත්, ඡන්ද අයිතියක් නැති ඉහත කී අය අතරේ අප කවුරුත් දන්නා මහා පඬිවරයෙකු වන ඇරිස්ටෝටල්ද සිටියේය. ඔහු මැසඩෝනියාව නමැති ග්‍රීසියේ වෙනත් ප්‍රාන්තයක සම්භවය ඇති කෙනෙකි. සිය ජීවිතයේ අවසාන වසර 20 ඔහු ගතකොට ඇත්තේ ඇතන්ස් නුවරයි. එහෙත් ඒ මහා පඬිවරයාට පවා, මේ ඡන්ද අයිතිය දීම එදා බලධාරීන් ප්‍රතික්ෂේපකොට තිබේ. 

ඊළඟට, පුරවැසි භාවය තිබුණත්, කිසි ගැහැනියකට මේ කියන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තුළ ඡන්ද අයිතිය නොතිබුණි. ඡන්ද අයිතිය පමණක් නොව, මේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තුළ ගැහැනුන්ට දේපළ අයිතිය තිබුණේද නැත. ගැහැනියකට නඩු කටයුත්තක් තිබුණොත්, ඇය උසාවියේ පවා පෙනී සිටිය යුත්තේ පිරිමි භාරකාරයෙකු සමග ය. 40,000 කට ඡන්ද බලය අහිමි කෙළේ පිටස්තර ප්‍රාන්තවල සම්භවයක් තිබුණු නිසා යැයි නිදහසට කරුණක් වශයෙන් කිව හැකි වෙතත්, ගැහැනිය ඡන්ද බලයෙන් ඉවත් කරනු ලැබුවේ සහ දෙවැනි පුරවැසියෙකු වශයෙන් සැලකීමට ලක්කෙළේ මොන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආකල්පයක් පෙරදැරිවද යන ප්‍රශ්නය මතු වෙයි. මේ සියල්ල එකට ගත් විට, ඇතන්ස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තුළ ඡන්ද අයිතිය තිබුණේ, එහි විසූ මුළු ජනගහනයෙන් දහයෙන් පංගුවකට පමණි.

මොවුන්ට අමතරව, ඇතන්ස් නුවර වහලුන් 150,000 ක් ජීවත්ව ඇත. ඔවුන්ට ඡන්ද බලය නැති බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. වහල් සේවය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අතර කිසි පරස්පරයක්, මේ කියන මුල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තුළ නිරීක්ෂණය වී නැති බව එයින් පෙනේ. වහලා සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අහසට පොළොව මෙනි. වහලාට ඡන්ද බලය නොතිබුණා පමණක් නොව, වහලෙකු ඝාතනය කිරීම නීතිය යටතේ අපරාධයක් වශයෙන් නොසැලකුණි. මේ නෛතික වෙනස, පුරවැසියන් නොවන අය සම්බන්ධයෙන්ද, මීට අඩු මට්ටමකින් ක්‍රියාත්මක වුණි. ඝාතනයට ලක්ව ඇත්තේ විදේශිකයෙකු නම් සහ අපරාධකරුවා ඇතන්ස් පුරවැසියෙකු නම්, එම අපරාධයේ බරපතලකම සැලකුණේ අඩු ලංසුවෙනි. 

ඉතිං, ඉතා සෘජු සහ ආශ්වාදජනක මුල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, ජනප්‍රිය ඉතිහාසය තුළ කියන තරම් සුදෝසුදු නැති බව පෙනී යයි. එහෙත්, ජන්මයෙන් එන රාජකීය උරුමයක් වෙනුවට, ජනතාව මූලිකත්වයේ ලා සැලකෙන පාලන ප්‍රතිපත්තිය සහ ආකල්පය බිහි වුණේ, ඇතන්ස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් බව, මේ කිසිවකින් බැහැර නොකෙරෙන බවත් අප අමතක නොකළ යුතුය. 

බාබේරියන්ලා සහ ශිෂ්ටයන් 

බාබේරියන් යන යෙදුම පොදුවේ අශිෂ්ටයන් හෝ ම්ලේච්ඡයන් හැඳින්වීම සඳහා භාවිත කෙරේ. එහෙත් මුලින්ම මේ වදනින් අදහස් වුණේ, අදාළ පුද්ගලයාගේ සමාජ සහ අශිෂ්ට යැයි කියන චරිත ලක්ෂණවලට වඩා, ශිෂ්ට යැයි පිළිගත් බලවන්ත රාජ්‍ය කලාපයට එපිටින් ජීවත්ව සිටි ඕනෑම කෙනෙකි. ඒ අනුව, වර්තමාන ජර්මනිය, රුමේනියාව, ඔස්ටි්‍රයාව, සර්බියාව, නෝර්වේ සහ ස්වීඩනය ඇතුළු රටවල් පමණක් නොව, ග්‍රීසිය පවා විටින්විට මේ කියන බාබේරියන් කලාපයට අයත්ව සිට තිබේ. 

ශිෂ්ට රාජ්‍ය කලාපය වුණේ රෝම අධිරාජ්‍යයයි. එහි කේන්ද්‍රය වුණේ ඉතාලියේ රෝමයයි. යුරෝපයේ විශාල කොටසක් සහ බටහිර ආසියාවේ සහ උතුරු අප්‍රිකාවේ විශාල කොටසක්ද ඊට අයත් විය. අවුරුදු 600 කට වැඩි ආයු කාලයක් ඊට තිබුණි. එහෙත් පස්වැනි සියවසේදී ඒ මහා බලවතා විනාශයට පත්විය. ඒ වන විට එහි පැවති ශක්තිමත් රාජ්‍යය ව්‍යුහයත්, උසස් සංස්කෘතිය සහ විද්‍යාලෝකයේ බුද්ධි සම්ප්‍රදායත් නිසා, එවැනි විනාශයක් ඊට අත්වෙතැයි එදා කිසිවෙකුට උපකල්පනය කළ නොහැකි තරම් විය. එතැනින් පසු බිහි වූ ඉදිරි අවුරුදු දහසක කාලය හැඳින්වෙන්නේ ‘අඳුරු යුගය’ වශයෙනි. 

මේ විනාශය ඇති කළෝ, ජනප්‍රිය ඉතිහාසයට අනුව, ‘බාබේරියන්ලා’ ය. මේ ආක්‍රමණිකයන්ගේ සංස්කෘතිය සහ සභ්‍යත්වය, රෝම අධිරාජ්‍යයේ මට්ටමින් සලකන විට පහත් බව කියැවෙයි. විද්‍යාව සහ දැනුම වෙනුවට ඔවුන්ට තිබුණේ අධිකතර මිථ්‍යාව බව කියැවෙයි. කොටින්ම, ඔවුන් සැලකුණේ, ශිෂ්ට සංස්කෘතිය වෙනුවට ම්ලේච්ඡ සංස්කෘතියක සාමාජිකයන් වශයෙනි. එය මුළුමණින්ම බොරුවක්මත් නොවේ. මන්ද යත්, ඔවුන් අතින් විනාශයට පත් දේශයන්හි ජනතාව අත්දුටු රුදුරු බව සහ ක්‍රෑර බව ඊට සාක්ෂි වශයෙන් පවතින බැවිනි.

එහෙත්, හැම අතකින්ම දියුණු යැයි සැලකුණු රෝම අධිරාජ්‍යය බිඳවැටුණේ ඇත්තෙන්ම මේ කියන බාබේරියන්ලාගේ ආක්‍රමණ නිසාමද යන්න ප්‍රශ්නකාරී වන බව නූතන ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. බාබේරියන්ලාගේ තිරිසන් ගති ස්වභාවයට අමතරව, ඔවුන්ගේ කැලෑ රූප සොබාවත්, පැරණි රෝම ඉතිහාසඥයන් පුනපුනා කියා ඇත. ඔවුන් කොණ්ඩ ගොතාගෙන සිටීම සහ රැවුල් වවාගෙන සිටීම ඔවුන්ගේ අපිරිසුදුකමේ ලක්ෂණ වශයෙන් සැලකුණි. ඔවුන් ළඟින් තද දුර්ගන්ධයක් හැමූ බව කියැවුණි. රෝම අධිරාජ්‍යයේ විසූ මිනිසුන්ට වඩා ඔවුන් ශරීර ප්‍රමාණයෙන් විශාල බව කියැවුණි. එපමණක් නොව, කලිසම් හැඳ සිටි බවත් කියැවුණි. (කලිසමත් ඒ කාලයේ අශිෂ්ට බවේ සංකේතයක් වී ඇති සැටි!) 

කලකදි වහලු කලකදි රස වෙනවාලු

මේ සියලු ‘නුගුණ’, කලක් යද්දී උසස් සංස්කෘතිකාංග බවට රෝම අධිරාජ්‍යය තුළම පිළිගැනීමට ලක්ව ඇති බව නූතන ඉතිහාසඥයෝ පෙන්වා දෙති. ඇත්තෙන්ම, රෝම අධිරාජ්‍යය අභාවයට ගියේ, බාබේරියන්ලාගේ යුද ආක්‍රමණවලට ගොදුරු වීමට වඩා, ඔවුන්ගේ සංස්කෘතික ආක්‍රමණවලට ගොදුරු වීම නිසා බවට ඒ අනුව තර්ක කෙරේ. ඒ අතින් ගත් විට එය, රෝමවරුන්ගේ විශේෂ ‘පරාජයක්’ නොව, මිනිස් ඉතිහාසයේ මුල පටන් සිදුව ඇති, විවිධ සමාජ එකට මුණගැහීමේ ස්වභාවික ක්‍රියාවලියේ ප්‍රතිඵලයක් බව පෙනී යයි. මෙවැනි අවස්ථාවන්හිදී සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන්නේ, තමන් ළඟ නැති, අනුන් ළඟ ඇති සියලු දේවල් දිහා වපර ඇහින් බැලීමයි. උදාහරණයක් වශයෙන් ගත්තොත්, රෝම සංස්කෘතියේ පිරිමි රැවුල බාති. කොටින්ම, ඒ කාලයේ උඩුරැවුල හැඳින්වෙන වචනයක් පවා රෝමවරුන්ට තිබී නැත. ඉතිං, උඩුරැවුල්/යටිරැවුල් සහ කොණ්ඩ වවාගෙන සිටි බාබේරියන්ලා ‘අපිරිසුදු’ සේ රෝමවරුන්ට පෙනෙන්ට ඇති. ‘දිග යටරැවුලක් ඇති එකා’ යන අරුතින් පටබැඳුණු ‘ලෝං බියර්ඩ්ස්’ යන්න පසුව ඉතාලියේ ලොම්බාර්ඩි යන ප්‍රදේශ නාමයට මුල් වී තිබේ. (අද පවා, රැවුල් වවාගෙන සිටින පිරිමි පිළිබඳ එක්තරා ‘අපිරිසුදු’ ගතියක් සමහරු දකිති). 

රෝමවරුන්ට ‘සබන්’ යන වචනය ලැබී ඇත්තේ, බාබේරියන්ලාගෙනි. බාබේරියන්ලා දිනපතා නෑම පුරුද්දක් කරගත් ගෝත්‍රිකයන් ය. මෙය පවා එදා රෝමවරුන් සලකා ඇත්තේ, ම්ලේච්ඡ ගතියක් ලෙසයි. මේ නිසා, බාබේරියන්ලා ළඟ ගඳ යැයි කියන රෝමවරුන්ගේ කතාව ප්‍රශ්න කරන නූතන ඉතිහාසඥයෝ, රෝම අධිරාජ්‍යයේ කේන්ද්‍රය වූ අතිශය ජනාකීර්ණ රෝම නගරය තුළ මේ කාලයේ කසල බැහැර කරන ක්‍රමයක් හෝ මලමූත්‍ර බැහැර කරන ක්‍රමයක් හෝ නොතිබුණු බව පෙන්වා දෙති. ඉතිං, ගඳක් ආවේ නම් ඒ බාබේරියන්ලා ළඟින් නොව, උසස් යැයි සම්මත රෝමවරුන් ළඟින් විය හැකි යැයි කෙනෙකුට අනුමාන කළ හැකිය. 

බාබේරියන්ලාට මෙසේ අවමන් කරන අතරේ ඔවුන්ගේ සංස්කෘතිකාංග වැලඳගැනීමටත් රෝමවරු අමතක නොකළහ. ඒ සමාජ අනුකරණය කෙතෙක් දුරදිග ගොස් තිබෙන්ට ඇත්දැයි සිතාගත හැකි සිද්ධි දෙකක් මෙසේ ය: ක්‍රිස්තු වර්ෂ 399 දී රෝම නගරය තුළ පිරිමියෙකු කලිසමක් හැඳීම අපරාධයක් බවට නීතිගත කෙරුණි. ක්‍රිස්තු වර්ෂ 416 දී, රෝම නගරයේ පිරිමියෙකු කොණ්ඩය වැවීම නීතියෙන් තහනම් කෙරුණි.

ඉතිං, උසස් සංස්කෘතිය සහ උසස් සදාචාරය වෙනුවෙන් මෙසේ පෙනී සිටි රෝමවරු, බාබේරියන්ලාට වඩා සාමකාමීද, ශිෂ්ටසම්පන්නද? කොලෝසියම් නමින් හැඳින්වෙන කවාකාර, විවෘත රඟමඩලක් රෝමය මධ්‍යයේ තිබුණි. (මෙහි නටබුන් තවමත් එහි තිබේ). ග්ලැඩියේටර් නමින් හැඳින්වෙන මල්ලවයන්, රුදුරු මෘග සතුන් සමග, තවත් ප්‍රතිමල්ලවයන් සමග හෝ හිරේට නියම වූ අපරාධකරුවන් සමග මේ වටමඬලේ සටනට දැමෙති. ඒ, වෙන කිසිවක් සඳහා නොව, ප්‍රේක්ෂකයන්ගේ විනෝදය සඳහා ය. සතෙකු අතින් හෝ වෙනත් ප්‍රතිමල්ලවයෙකු අතින් කෙනෙකු ඝාතනය වන මේ දසුන නැරඹීමට වරකට පැමිණි පිරිස 50,000-80,000 ත් අතර විණැයි කියති. ඒ ප්‍රේක්ෂක විනෝදය මධ්‍යයේ මෙහි ඝාතනයට ලක්ව ඇති පිරිස තිස් ලක්ෂයකි. වරක්, බාබේරියානු යුද සිරකරුවන් කොපමණ ප්‍රමාණයක් මේ වටමඬලේ පොරයට දැමුණේද යත්, ඔවුන් සියල්ලන් විනාශ කර දැමීමට බැරි තරමට සිංහයන් අවසානයේ තෙහෙට්ටුවට පත්වීලු! අප අද ඊට වඩා ‘තරමක්’ දියුණුයි. අපි දැන් කුකුළන් කොටවමු. බොක්සිං බලමු!  

දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ දිගහැරෙන ඓතිහාසික යුග පිළිබඳ අවසාන සත්‍යය කියා දෙයක් ඇතැයි ගැනීම නිරර්ථක බව ඇත්ත. එහෙත්, ඉස්සර කාලෙක ඇත්තෙන්ම සිදුවන්ට ඇත්තේ කුමක්දැයි දළ වශයෙන් දැනගැනීමේ අසලකට හෝ පැමිණිය හැකි වන්නේ, කළු-සුදු වර්ගීකරණයේ පිහිට පැතීමෙන් නොවන බව නම් සහතික ය. 

amanté නවතම අලෙවිසැල මීගමුවේදී විවෘත කෙරේ

ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රමුඛතම සමීප ඇඟලුම් සන්නාමය වන amanté හි නවතම ස්වාධීන අලෙවිසැල පසුගියදා මීගමුවේදී විවෘත කරන ලදි. amanté ශ්‍රී ලංකාව තුළ විවෘත කරන ලද 5 වන අලෙවිසැල මෙයයි. 

මෙම අලෙවිසැල විවෘත කිරීමේ උත්සවය 2023 අගෝස්තු 10 දින පැවති අතර, එහි ප්‍රධාන ආරාධිතයා ලෙස සහභාගී වූයේ බුද්ධි බතික්ස් ප්‍රධාන විධායක නිලධාරිනී සහ අධ්‍යක්ෂිකා දර්ශි කීර්තිසේන මහත්මියයි. amanté කළමනාකාරීත්වයේ නියෝජිතයන් මෙන්ම තවත් විශාල පිරිසක් මෙම අවස්ථාවට සහභාගී වූහ. 

“මම කවදත් amanté රසිකාවියක්. ඒ වගේම, කාන්තාවන් සවිබල ගැන්වීම සම්බන්ධයෙන් amanté සන්නාමයේ දැක්ම අගය කළ යුතුයි. ආරම්භයේ සිටම ශ්‍රී ලංකාව තුළ amanté අත්කරගත් දියුණුව දෙස උනන්දුවෙන් බලා සිටි කෙනෙකු ලෙස, ඔවුන්ගේ නවතම ශාඛාව විවෘත කිරීමේ අවස්ථාවට සහභාගී වීමට ලැබීම මට මහත් සතුටක්.” දර්ශි කීර්තිසේන මහත්මිය පැවසුවා ය. 



මේ වනවිට දිවයින පුරා අලෙවිසැල් 200 කට අධික සංඛ්‍යාවක amanté ඇඟලුම් අලෙවි කෙරේ. මීගමුවේ නව අලෙවිසැල, amanté විසින් ක්‍රියාත්මක කරනු ලබන, කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයෙන් පිට ස්වාධීන 2 වැනි අලෙවිසැල වන අතර, එය amanté රසික රසිකාවියන්ට රිසි සේ amanté විශිෂ්ටත්වය අත්විඳීමට අවස්ථාව සලසා දෙනු ඇත. කාන්තා යට ඇඳුම්, ‘Athleisure’ වර්ගයේ ක්‍රීඩා ඇඟලුම්, නිදන ඇඳුම්, පිහිනුම් ඇඳුම් සහ නව යෞවනියන් සඳහා වෙන් වූ නවතම ඇඟලුම් එකතුව ඇතුළුව amanté ඇඟලුම් වර්ග සියල්ලම මෙම නව අලෙවිසැලෙන් මිලදී ගැනීමට පාරිභෝගිකයන්ට අවස්ථාව ලැබේ. 

“අපගේ අලෙවිසැල් ජාලය පුළුල් කිරීමේ පියවරක් වශයෙන් මේ ආකාරයට මීගමුව ප්‍රදේශයේ අලෙවිසැලක් විවෘත කිරීමට හැකි වීමට අපට මහත් සතුටක්. මාස 4 කට පෙර අපගේ 4 වැනි අලෙවිසැල විවෘත කිරීමෙන් අනතුරුව ඉතාමත් කෙටි කාලයක් තුළ තවත් අලෙවිසැලක් විවෘත කිරීමට හැකි වීම මගින් පෙනී යන්නේ, ශ්‍රී ලංකාවේ ජනප්‍රියතම සමීප ඇඟලුම් සන්නාමය බවට පත්වීම සඳහා අප ගන්නා උත්සාහය වේගයෙන් සාර්ථක වෙමින් පවතින බවයි.” amanté Sri Lanka ව්‍යාපාර ප්‍රධානී පද්මාල් සිල්වා මහතා පැවසී ය. 



amanté ඇඟලුම්වල විශේෂත්වය වන්නේ, එහි සෑම නිෂ්පාදනයක්ම මාස 12 ක කාලයක් පුරා දැඩි තත්ත්ව පරීක්ෂණ ක්‍රියාවලියකට භාජනය වීම ය. ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතීන්ට අනුව නිෂ්පාදනය කෙරෙන මෙම ඇඟලුම් වෙළඳපොළට නිකුත් කරනු ලබන්නේ ඉන් අනතුරුව ය. මෙවැනි ජාත්‍යන්තර තලයේ ක්‍රියාවලියකට යටත් කරනු ලැබුවද, ප්‍රමිතියෙහි කිසිදු වෙනසකින් තොරව, සහනදායී මිලගණන් යටතේ මෙම ඇඟලුම් මිලදී ගැනීමට පාරිභෝගිකයන්ට අවස්ථාව සලසා දීමට amanté කටයුතු කරයි. එමෙන්ම නවතම ගෝලීය ප්‍රවණතා හඳුනා ගනිමින් හැකි ඉක්මනින් එම ප්‍රවණතා ශ්‍රී ලාංකික පාරිභෝගිකයන් වෙතද හඳුන්වා දීමට amanté පියවර ගනියි. 

2007 වසරේ ඉන්දියාවේදී ආරම්භ වූ amanté, 2012 වසරේදී ශ්‍රී ලංකාවටද පිවිසුණු අතර, මේ වනවිට මෙරට ජනප්‍රියම සමීප ඇඟලුම් සන්නාමයක් බවට පත්වීමට එය සමත් වී ඇත. මීගමුව ප්‍රදේශයේ විවෘත කළ නව අලෙවිසැලට අමතරව Racecourse Mall (කොළඹ 07), Marino Mall (කොළඹ 03), Kandy City Centre (මහනුවර) සහ Cool Planet Shopping Centre (නුගේගොඩ) යන ස්ථානවලද amanté අලෙවිසැල් විවෘත කර තිබේ. එමෙන්ම රටපුරා පිහිටි අනෙකුත් ප්‍රධාන පෙළේ ඇඟලුම් අලෙවිසැල් 230 කට අධික සංඛ්‍යාවක් වෙතින් මෙන්ම amanté නිල වෙබ් අඩවිය වන www.amante.lk වෙතින්ද amanté ඇඟලුම් මිලදීගත හැක. 2021 වසරේදී ඉන්දියාවේ විශාලතම සමාගමක් වන Reliance Retail Ventures Ltd. විසින් amanté හිමිකාරීත්වය පවරා ගන්නා ලද අතර, එය ආත්ම විශ්වාසයෙන් යුත් කාන්තාවන් සඳහා සුවපහසු හා අලංකාර ඇඟලුම් නිර්මාණය කිරීමේ amanté මෙහෙවර තවදුරටත් ශක්තිමත් කරන පියවරක් විය. 

වැඩිදුර තොරතුරු සඳහා amanté නිල විද්‍යුත් ලිපිනය වන reachus@amante.lk ඔස්සේ විමසන්න. නැතිනම් amanté ක්ෂණික ඇමතුම් අංකය වන 0114534707 අමතන්න. 


ශිෂ්ටාචාරයේ තොටිල්ල පැද්දුන පැත්ත


ගාමිණී වියන්ගොඩ


වර්තමාන ශිෂ්ටාචාරය පටන්ගන්නේ ස්ථිර පදිංචියත් සමග ය. මේ ශිෂ්ටාචාරයට කලින් සිටි මිනිසා එක තැනක පදිංචි වී සිටි කෙනෙකු නොවේ. ඔහු ජීවිකාව ගෙන ගියේ තැනින් තැන දඩයමේ යමින් සහ ඇහිදන් කෑමෙනි. පිරිස සුළු ප්‍රමාණයක් වූ නිසා, කෑමවලින් අඩුවක් නොවුණි. කැලේ පලවැල තිබුණි. මරාගත හැකි සතුන්ගෙන් අඩුවක් නොවුණි. සතුන්ගේ ඇටකටු, ලී සහ ගල් කැබලි, ආයුධ වශයෙන් තිබුණි. ඒවා හොඳටම සෑහුණි. 

එහෙත්, එක දවසක් මේ මිනිහා එක තැනක පදිංචි වීමට තීරණය කෙළේය. (‘එක දවසක්’ යන්න වාච්‍යාර්ථයෙන් නොගන්න). ඊට විවිධ හේතු බලපාන්ට ඇති. ඒ අතර, තමන්ගේ පිරිස වැඩි වීමත් සමග, එලාගත හැකි දඩයම සහ අහුලන් කෑ හැකි පලවැල ඒ පිරිසට ප්‍රමාණවත් නොවුණා විය හැකියි. හැමදාම තැනින් තැනට යාමෙන් හෙම්බත් වුණා විය හැකියි. නිදැල්ලේ සිටීමේදී මෘග සතුන්ගෙන් එල්ල වන අනතුරු වැඩි වුණා විය හැකියි. තැනින් තැන යනවා වෙනුවට එක තැනක සිට, ස්වභාවයෙන් නිකන් දෙන දෙයක් වෙනුවට උවමනාවෙන් වවාගත්තොත් සහ ස්වභාවයෙන් නිකන් ලැබෙන සතෙකු වෙනුවට උවමනාවෙන් සතෙකු අල්ලාගෙන හීලෑ කරගත්තොත්, වැඩි වාසියක් ලැබෙතැයි සිතුවා විය හැකියි. තැනින් තැන ඇවිදින අතරේම අතරින්පතර යමක් වවාගැනීම නිසා නිෂ්පාදන වැඩි වීමක් හෙවත් නිෂ්පාදනයේ අතිරික්තයක් ඇති වීම නිසා එක තැනක විසීම වඩාත් ප්‍රායෝගික බව අත්දැකීමෙන් දැනුණා විය හැකියි. මේ සියල්ලටමත් වඩා, දරුවන් වැඩි වීම නිසා පවුලක් ගොඩනැඟී, පවුල නිසා පෞද්ගලික අයිතිය පිළිබඳ හැඟීමක් ඇති වී, ගෙයක්fදාරක් සහ එක තැනක පදිංචියක් ගැන අදහසක් ඇති වුණා විය හැකියි. මේ පරිවර්තනය සිදු වන්නේ, එක තැනක විසීම සහ ගොවිතැන යන සාධක දෙක එකිනෙකට බද්ධ වුණු තැනකදී ය. වර්තමානයේ අප හඳුන්වන ශිෂ්ටාචාරය බිහි වුණා යැයි කියන්නේ එදා සිටයි. 

මෙය සිදුව ඇත්තේ මීට අවුරුදු 10,000 කට පමණ පෙරාතුවයි. හෙල්ල පැත්තකින් තියා, දෑකැත්ත අතට ගත් කාලය එයයි. මේ අලුත් ක්‍රමය සඳහා යම් සංවිධාන ජාලයක් අවශ්‍ය කෙරේ. ඒ සංවිධානය මෙහෙයවීම සඳහා බලය අවශ්‍ය කෙරේ. බලය යනු, ප්‍රායෝගික සහ අභ්‍යන්තරික මෙවලමකි. ඒ දෙක අන්‍යොන්‍යයි. ප්‍රායෝගික බලය දේශපාලනිකයි. අභ්‍යන්තරික බලය ඇදහිලිවන්තයි. වර්තමාන අර්ථයෙන් ගත් විට, ආණ්ඩුවක් සහ පන්සලක්/පල්ලියක් මෙනි. මේ දෙකම, එනම් දේශපාලන බලය සහ ඇදහිල්ල, අර කියන අලුත් සංවිධාන ජාලය පවත්වාගැනීමට අවශ්‍ය කෙරුණි. වඩාත් නිවැරදිව කිව්වොත්, දේශපාලන බලයෙන් මෙල්ල කරගත නොහැකි තැන් ආගමෙන් මෙල්ල කරගත හැකි බව දැනෙන්ට ඇති. 

ඉතිං, ඒ ආයතන දෙකේ ආරක්ෂාව තුළ, මේ අලුත් ගොවි සමාජයේ මිනිස්සු වගාවට අමතරව, මැටි වැඩ, වඩු වැඩ, මේසන් වැඩ සහ කලා වැඩ ආදියෙහි නියුක්ත වූහ. කුඩා ගම්, ලොකු ගම් බවට පත්විය. ඒවා නගර බවට පත්විය. ඒවායේ රජවරු බිහි වූහ. පූජකයෝ බිහි වූහ. මේ සංවිධාන ජාලයේ මහා පිම්ම වන්නේ වෙළෙඳාමයි. මේ වෙළෙඳ ගනුදෙනු සඳහා ‘පොත් තැබීමක්’ අවශ්‍ය කෙරුණි. මුලදී ඒ සඳහා භාවිත වුණේ රූප සහ විවිධ සංඥා ය. පසුව ඒවා අකුරු බවට පත්වුණි. ඒ පරිවර්තනය සිදුවන්නේ මීට අවුරුදු 5000 කට පමණ ඉහතදී ය. ඉතිං, ආපසු හැරී බලන විට, අවුරුදු 10,000 ක ශිෂ්ටාචාරයේ ඉතිහාසයක කතාවක් ඉහත විස්තර කර ඇති පරිදි එකී අකුරෙන් අපට අද කියවාගත හැකිව තිබේ.

ශිෂ්ටාචාරය අපේ ය. අශිෂ්ටාචාරය ඔවුන්ගේ ය

එහෙත් මේ විස්තරයේ පොඩි පරහක් තිබේ. අප කතා කරන මේ ශිෂ්ටාචාරයේ ඉතිහාසය සමග, කිරෙන් වතුර වෙන් කළ නොහැකි පරිද්දෙන්, බලය සහ ආගම එකට මිශ්‍ර වී ඇති නිසා, ඉහත කී කතාව ඇත්තක්මද යන ප්‍රශ්නය මතු වෙයි. ශිෂ්ටාචාරවත් මිනිසා ඉපදුණේ පසුගිය වසර 10,000 ක කාලයේ නම්, ඊට කලින් සිටි මිනිසා අශිෂ්ටයෙක්ද? ඔහු නිෂ්පාදනයක් නොකෙළේද? ඔහුට ඉතිරියක් සහ අතිරික්තයක් නොතිබුණේද? ඔහුට ලේඛනයක් නොතිබුණේද? ඔහුට කලාවක් නොතිබුණේද ආදී ප්‍රශ්න අප ඉදිරියේ මතුවෙයි. 

අපේ ලේඛනගත ඉතිහාසය යනු, එය ලේඛනගත කළ කාලයේ ඉතිහාසයයි. එනම්, ඉතිහාසයෙන් බොහෝවිට කියැවෙන්නේ, සංගෘහිත කිරීමට අරමුණු කරන කාලයේ ඉතිහාසයට වඩා, එය සංගෘහිත කළ කාලයේ ඉතිහාසය බවයි. උදාහරණයක් වශයෙන්, බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාණයෙන් අවුරුදු දහසකට පමණ පසුව ‘මහාවංශය’ ලියන මහානාම හිමියන්, ලංකාවට බුදුන් වහන්සේ තෙවතාවක් වැඩියේ යැයි කියන්නේ, මහානාම හිමියන් ජීවත්ව සිටි කාලයේ සමාජ අවශ්‍යතාවක් වශයෙන් මිස ඇත්තෙන්ම බුදුන් වහන්සේ එක වරක්වත් ලංකාවට වැඩමකොට ඇති නිසා නොව. එසේ වැඩම කළ බවට කිසි සාක්ෂියක් තවම සොයාගෙන නැත. එහෙත්, බුදුන් වහන්සේගේ වැඩම කිරීමෙන් ලංකාව පුණ්‍ය භූමියක් බවට පත්ව ඇති බව කීමේ අවශ්‍යතාවක් මහානාම හිමියන්ට තිබුණි. ඒ අනුව, ඉතිහාසය වෙනස් කෙරුණි.

කෙසේ වෙතත්, ඉතිහාසය විද්‍යාවක් වන තැනක් සහ යුගයක් තිබේ. ඒ, පුරාවිද්‍යාව නිසා ය. ඊට සහාය වන භූ-විද්‍යාවක් තිබේ. ඊට සහාය වන මානව විද්‍යාවක් තිබේ. මේ නිසා, ලෝකය ඉදිරියට යද්දී, ඉතිහාසය ආගමෙන් සහ අවස්ථාවාදයෙන් වෙන්කොට, විද්‍යාත්මක ඉතිහාසයක් ලිවිය හැකි කාලයක් පිළිබඳ බලාපොරොත්තු තබාගත හැකි යුගයක් බිහි විය. එහිදී, පරණ ඉතිහාසය සංස්කරණය විය. එක්කෝ, බොරු විය.  

ලෝක ඉතිහාසය සහ මිනිස් ඉතිහාසය පිළිබඳ ලොකුම ආගමික ග්‍රන්ථය වන බයිබලයේ ‘උත්පත්ති කතාව’ අනුව, මේ ලෝකයේ වයස අවුරුදු 7000 කට වඩා වැඩි විය නොහැක. මේ කතා වස්තුව අනුව යමින්, එනම් බයිබලයේ ‘උත්පත්ති කතාව’ අනුව යමින්, එහි සඳහන් දින වකවානු සහ වංශාවලිය අනුව යමින්, ලෝකයේ පටන්ගැනීම ගණනය කළ අයර්ලන්තයේ එක් අගරදගුරුවරයෙක් එය නිශ්චිත දිනයකින්ම දක්වා තිබුණි. එනම්, ක්‍රිස්තු පූර්ව 4004 ඔක්තෝබර් මාසයේ 24 වැනි සෙනසුරාදා හැන්දෑවේ දෙවියන් වහන්සේ ලෝකය මැවූ බවයි! මේ ගැන තර්ක විතර්ක අවශ්‍ය නැත. පුරාවිද්‍යාවෙන් සොයාගෙන ඇති රාශියක් ඇටසැකිලි සහ වෙනත් පුරාතන භාණ්ඩත් පැත්තකින් තියන්න. වර්තමාන භූ-විද්‍යාඥයන් පෙන්වා දෙන පරිදි, මේ පොළොවේ නිශ්චිත ආරම්භයක් හෝ නිශ්චිත අවසානයක් පිළිබඳ කිසි හෝඩුවාවක් මේ වන තෙක් සොයාගෙන නැති බව පමණක් සැලකිල්ලට ගන්න. (මෙසේ කරුණු නිවැරදිව ඉතිහාසයෙන් පෙරාගෙන තිබියදීත්, මිථ්‍යා විශ්වාස සහ ආගමික ඇදහිලි මත රඳාපවතිමින් ඉතිහාසය විකෘති කිරීමට දඟලන බුද්ධික පතිරණ වැනි මිනිසුන් තවමත් සිටිති. රාවණා රජු ගැන සොයාබැලීමට විශේෂඥ කමිටුවක් පත්කරන්නැයි පසුගිය දා ඔහු පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඉල්ලා තිබුණි. නැති දෙයක් සෙවීමට මහජන මුදල් වැය කරනවාට අමතරව, විද්‍යාව විසින් එළිපෙහෙලි කරගන්නා ඉතිහාසය පවා, බලය සමග ගැටගැසුණු දෘෂ්ටිවාදයන්ගේ අවශ්‍යතා පෙරදැරිව මෙහෙයවන මෙවැනි පුද්ගලයන් නිසා, ඉතිහාසය නැවත ව්‍යාකූල වීමත් නිතර දක්නට ලැබෙයි. ඒ නිසා, ඉතිහාසය ලිවීම කිසි දවසක නොනවතී. දිනපතා එය පිරිපහදු කෙරෙනු ඇත. දිනපතා එය දූෂ්‍ය කෙරෙනු ඇත). 

ශිෂ්ටාචාරය යන වචනයේ, ප්‍රගතිය යන අදහසක් තිබේ. ශිෂ්ටාචාරයේ ඉතිහාසය යනු ප්‍රගතියේ ඉතිහාසය යැයි ඒ අනුව කියැවෙයි. මේ ප්‍රගතිය ඇති කළෝ ශක්තිවන්තයෝ ය. ජයග්‍රාහකයන් වුණේ ඔවුන් ය. ඔවුන් කියන කතාව ඇත්තක්ම යැයි ගැනීමට, ඩාවින්ගේ පරිණාමවාදයෙන් තවත් තල්ලුවක් ලැබුණි. ස්වභාව ධර්මයේ නියාමය තුළ ශක්තිවන්තයා ඉදිරියට යන බවත්, දුර්වලයා අභාවයට යන බවත් ඩාවින්ගේ පරිණාමවාදයෙන් කියැවෙයි. එය බොරුවක් නොවේ. එහෙත් ඒ අභාවයට ගිය හෝ පරාජයට පත් ඉතිහාසයේ විසූ මිනිස්සු, ශිෂ්ටාචාරයට අයත් නැති අශිෂ්ටයන් සේ සැලකීම ප්‍රශ්නයකි. එසේම, ඔවුන් පරාජයට පත්වුණේ, ස්වභාව ධර්මයේ නියාමයක් නිසාද, නැතහොත් උවමනාවෙන් ඇති කරගත් සංවිධාන බල ව්‍යුහයක අවශ්‍යතාවන් නිසාද යන්න තවත් ප්‍රශ්නයකි. ඒවා ඩාවින්ගේ ප්‍රශ්න නොව, අපේ ප්‍රශ්න ය. 

කතාවේ නව දිසාවක්

උර්ෆා නමින් හැඳින්වෙන නගරයක් තුර්කියේ තිබේ. ඒ නගරයට එපිටින් හිරිගල් කඳුවැටියක් තිබේ. මේ කඳුවැටියේ එක් උස් මුදුනක ‘පොට්බෙලි හිල්’ හෙවත් ‘බණ්ඩි කන්ද’ නමින් හැඳින්වෙන තැනක් තිබේ. ක්ලාවුස් ෂ්මිඩ් නමැති ජර්මානු පුරාවිද්‍යාඥයෙක් 1994 දී මෙතැන කැණීම් කෙළේය. මෙය භූ-විද්‍යානුකූලව ගත් විට, ස්වභාව ධර්මයෙන් ඇති වූ කන්දක් නොව, මිනිසුන් විසින් ගොඩනඟන ලද්දක් බව ඔහු විසින් සොයාගැනුණි. මෙය ප්‍රාග්-ඉතිහාසයට හෙවත් ශිෂ්ටාචාරයෙන් එපිට කාලයකට අයත් පරිශ්‍රයකි. එය ගොඩනඟා ඇත්තේ, මීට අවුරුදු 12,000 කට ඉහත කාලයක ය. එනම්, වර්තමානයේ සැලකෙන ශිෂ්ටාචාරය ඇති වීමට කලිනි. 

දීර්ඝ කතාවක් කෙටියෙන් කිවහොත්, ශිෂ්ටාචාරය යැයි අප අද විශ්වාස කරන ප්‍රපංචය තුළ ඇති මූලික දේවල් සියල්ල එහි තිබී සොයාගෙන ඇත. ඒ අතර, අතින් නෙළුෑ සොහොන් ගල් රාශියකි. අඹන ලද විශාල මිනිස් හිසක්, වෙස්මුහුණු සහ අඩියක් දිග පුරුෂ ලිංගයක්, අතේ පළඳින ගලින් කළ මුදු සහ ඉංග්‍රීසි ‘ටී’ අකුරේ හැඩය ඇති අඩි විස්සක් උස, ටොන් දහයක් බර යෝධ ගල් කුලුනු සහ සතුන්ගේ රූප රාශියක් ඒ අතර තිබේ. එසේ සොයාගත් සාම්පල 1500 අතරේ, හීලෑ කරගත් කිසි සතෙකුගේ ඇටකටුවක් නොවුණි. එහි අදහස වන්නේ, මෙතරම් සංකීර්ණ සහ විශාල ස්ථානයක්, මෙතරම් දුෂ්කර ස්ථානයක ගොඩනැඟූ මිනිසුන්, එක තැනක පදිංචි, කෘෂිකර්මයේ යෙදුණු ගොවියන් නොව, තැනින් තැන ගිය දඩයක්කාර සහ ඇහිදන් කන ජන ප්‍රජාවක් වී ඇති බවයි. එසේ නම්, ශිෂ්ටාචාරය පටන්ගැනෙන්නේ, තනි තැනක පදිංචි, පවුලක් නඩත්තු කරන, ගොවිතැන් කළ සමාජ ක්‍රමයක් තුළින් ය යන ප්‍රවාදය බිඳවැටෙන්නේය.

පවුල මුල් කරගත් ගොවි සමාජය වඩාත් කාර්යක්ෂම බල ව්‍යුහයක් තුළ ගොඩනැඟෙද්දී, පරණ සංස්කෘතිය සහ ශිෂ්ටාචාරය පරාජය වන්නේ සහ අභාවයට යන්නේ, ජයග්‍රාහී සංස්කෘතියේ සහ ශිෂ්ටාචාරයේ උත්කෘෂ්ට භාවයක් නිසාම නොව, ජයග්‍රාහී සංස්කෘතිය සතු දේශපාලනික බලය මර්දනීය අවියක් වශයෙන් නිර්දය ලෙස භාවිතයට ගැනීමද නිසා ය. ඊළඟට, ඒ ඉතිහාසය ලියන්නේ, ජයග්‍රාහී සංස්කෘතිය සහ ශිෂ්ටාචාරය විසින්ම වන නිසා ය. (මීට වෙනස්, ව්‍යතිරේකයක් තිබේ. රෝම අධිරාජ්‍යය බිඳවැටීම පිළිබඳ දුක්මුසු කතාව ලියා ඇත්තේ, එය බිඳදැමූ ජයග්‍රාහක ම්ලේච්ඡයන් විසින් නොව, පරාජිත රෝමවරුන් විසිනි. ඊට හේතුව, ජයග්‍රාහක ම්ලේච්ඡයන්ට තමන්ගේ ඉතිහාසය ලියා තැබීමට තරම් ලිඛිත භාෂාවක් නොතිබීමයි). 

පාඩම මෙයයි: අපේ ගොවි ශිෂ්ටාචාරය උත්කෘෂ්ට බවත්, එම ශිෂ්ටාචාරය විසින් පරාජයට පත්කොට අභාවයට යවන ලද කෘෂිකාර්මික නොවන ‘වනචාරී’ ශිෂ්ටාචාරය පහත් බවත් ඇඟවෙන්නේ, එය ඇත්තෙන්ම එසේ වී ඇති නිසාම නොව, එසේ වී ඇතැයි ලියා තිබීම නිසා ය. 

මෙය, මොන විදිහකින්වත්, ඉස්සර දේ (හෝ නොලැබුණු දේ) සිරිසැප දේ යන මිථ්‍යාවට සහ බොළඳ අතීතකාමයට අතවැනීමක් නොවන බව අවධාරණය කළ යුතුය. ඉස්සර දේවල් හෙවත් ඉතිහාසය වඩාත් පෘථුල මානයකින් අවබෝධ කරගැනීම, වර්තමානය තේරුම්ගැනීමටත්, අනාගතය සකස් කරගැනීමටත් යම් ආකාරයකින් ඉවහල් කරගත හැකි ය යන පරිශීලන අර්ථයෙන් පමණක් මෙය භාරගත යුතුව තිබේ.   

තුර්කියේ මෙන් කැණීම් යම් දවසක ලංකාවේ කළොත්, අවුරුදු 2500 ක සිංහල-බෞද්ධ ඉතිහාසය තරමටම හෝ සමහරවිට එයත් පරයන තරමට ‘දියුණු’ ශිෂ්ටාචාරයක් ඊට ඉහතින් මෙහි තිබී ඇති බව සමහරවිට නිශ්චිතව සොයාගැනීමට පිළිවන් වේවි. එවැනි ඉතිහාස ගවේෂණවලට උරදිය යුත්තේ, රාවණා මිථ්‍යාවක් පස්සේ දුවන බොළඳ දේශපාලනඥයන් හෝ මහානාම හිමියන් වැනි ආගම්වාදී ඉතිහාසඥයන් නොව, ක්ලාවුස් ෂ්මිඩ් වැනි (පුරා)විද්‍යාඥයන් ය. 


කැන්ඩොස් වෙතින් පැහැදිලි කිරීමක්

 

පසුගියදා කැන්ඩොස් චොකලට් නිෂ්පාදනයකින් මිනිස් ඇඟිල්ලක කොටසක් මතුවීම පිළිබඳ විශේෂ නිවේනයක් නිකුත් කළ කැන්ඩොස් සමාගම පවසන්නේ, මේ පිළිබඳ විධිමත් විමර්ශනයක් ක්‍රියාත්මක වන බවයි. 

‘මේ වනවිට මෙම සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් කරුණු සොයාබැලීම සඳහා විධිමත් විමර්ශන ක්‍රියාවලියක් සිදුවෙමින් පවතී. අප මෙම කාරණය කිසිවිටෙක අවතක්සේරු නොකරන්නෙමු.  මෙම තත්වය තුළ අපගේ සන්නාමය වෙනුවෙන් පෙනී සිට, එය නොසැලී ආරක්ෂා කිරීම පිළිබඳව අපගේ පාරිභෝගිකයන් හට කෘතඥ වන්නෙමු. එසේම, මෙම සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් යම් අපහසුතාවයක් ඇති වූයේ නම් 

ඒ පිළිබඳව අපගේ අවංක කණගාටුව ප්‍රකාශ කරන්නෙමු. අපගේ නිෂ්පාදනවල ගුණාත්මක බව සහ විශ්වසනීයත්වය ස්ථාවරව, නොසැලී පවතින බව පාරිභෝගිකයින් වෙත සහතික කිරීමට අපගේ ආයතනය කැපවී සිටින බව නැවතත් සිහිපත් කරන්නෙමු.‘