ජන සංහාර චෝදනා මත ශ්‍රී ලංකාව, ICJ‍ වෙත ගෙනයන බවට පියාව් පෝලියෙෆ් දුන් ප්‍රතිඥාව TGTE යේ පැසසුමට

ශ්‍රී ලංකාව, ජාත්‍යන්තර අධිකරණයට (ICJ) ගෙනයාමට හා ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයේ චූදිත යුද අපරාධකරුවන්ට එරෙහිව චෝදනා ඉදිරිපත් කිරීමට නීතිඥයන් පත්කිරීමට කැනේඩියානු කොන්සර්වේට්ව් පක්ෂයේ නායක පියාව් පෝලියෙෆ් දුන් ප්‍රතිඥාව දෙමළ ඊළාම් දේශාතික්‍රාන්ත ආණ්ඩුවේ (TGTE) පැසසුමට ලක්වී ඇත.

පසුගියදා දෙමළ මාධ්‍ය ආයතන දෙකකට සම්මුඛ සාකච්ඡා ලබාදෙමින් පියාව් ‍අවධාරණය කළේ, ‘ජන සංහාරයට දායකවෙමින් ඉටුකළ භූමිකාව තුළ රාජපක්ෂ රෙජීමයේ වැරදිකරුවන් ඉලක්ක කිරීමට මැග්නිට්ස්කි සම්බාධක පැනවීම’ ඔහුගේ සැලසුමට ඇතුළත්වී ඇති බවයි.

මෙහිදී වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වූ ඔහු පෙන්වා දුන්නේ, ‘රාජපක්ෂ රෙජීමයේ වැරදිකරුවන් සම්බන්ධයෙන් පාලන තන්ත්‍රයේ වගවීම සඳහා එක්සත් ජාතීන්ගේ හා අනෙකුත් ජාත්‍යන්තර වේදිකාවල මොවුන් වාරණය කිරීමටත්, මෙය ඔවුන් දෙමළ ජනයාට එරෙහිව සිදුකළ ජන සංහාරයක් බවට ජාත්‍යන්තරය හමුවේ තහවුරු කිරීමට අපි යෝජනා ඉදිරිපත් කරනවා. 

ඔවුන් සිදුකරපු ජන සංහාරය සම්බන්ධයෙන් අදාළ වගකිවයුත්තන්ට නඩු පැවරීමට හැකි, ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණවල පාලන තන්ත්‍රයට ‍එරෙහිව නඩු පැවරීම සඳහා වන අයදුම්පත් ඉදිරිපත් කරන්න කැනඩාවේ විදේශ කටයුතු සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන නීතිඥයින්ට උපදෙස් දෙන්න සූදානම්’ යන්නයි.

පියාව් පෝලියෙෆ් යනු කැනඩාවේ වටිනාකම් හා ලොවපුරා යුක්තිය වෙනුවෙන් සටන් කරන ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ශ්‍රේෂ්ඨ කැනේඩියානු නායකයෙකු බව මේ වනවිට ඔප්පු කර හමාරය. 2025 දී පැවැත්වෙන කැනේඩියානු මැතිවරණයට තරඟ කරන ඔහුට හදවතින්ම සුබ පතන බව TGTE අගමැති විශ්වනාදන් රුද්‍රකුමාරන් මහතා පවසයි.

පලස්තීනුවන්ට එරෙහි ජන සංහාරය සම්බන්ධයෙන් ඊශ්‍රායලයට ‍චෝදනා එල්ල කරමින් දකුණු අප්‍රිකාව ජාත්‍යන්තර අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලද පෙත්සමට තුඩු දෙන තත්ත්වයන් සිහිකරන්නේ දෙමළ හා ලංකා රජය අතර යුද්ධයේ අවසාන අදි‍යරේදී පැවති තත්ත්වය'' යි යනුවෙන් TGTE අගමැතිවරයා වැඩිදුරටත් පෙන්වා දෙයි.

* දෙමළ ඊළාම් දේශාතික්‍රාන්ත ආණ්ඩුව (TGTE) පිළිබඳ - Transnational Government of Tamil Eelam (TGTE)

දෙමළ ඊළාම් දේශාතික්‍රාන්ත ආණ්ඩුව (TGTE) යනු ලොවපුරා රටවල් කිහිපයක වෙසෙන මිලියනයකට අධික (ශ්‍රී ලංකා දිවයිනේ) දෙමළ ජාතිකයින් විසින්

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව තෝරාපත්කර ගැනුණු රජයකි. ශ්‍රී ලංකා රජය 2009 දී දෙමළ ජනතාව සමූහ වශයෙන් ඝාතනය කිරීමෙන් පසුව TGTE පිහිටවනු ලැබුණි. TGTE තුන් වතාවක් ජාත්‍යන්තරව අධීක්ෂණය කරන ලද මැතිවරණය ලොවපුරා දෙමළ ජනතාව අතර පැවැත්වූ අතර පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 132 දෙනෙකු තෝරාපත් කරගැනුණි. මෙම පාර්ලිමේන්තුවේ සභ‍ා දෙකක් ඇති අතර, නියෝජිත මන්ත්‍රී මණ්ඩලය, සෙනෙට් සභාව හා කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් එය සමන්විත වේ.

TGTE ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ක්‍රම මගින් දෙමළ ජනයාගේ දේශපාලන අභිලාෂයන් සාක්ෂාත් කරගැනීමේ ව්‍යාපාරයක් මෙහෙයවන අතර එහි ව්‍යවස්ථාව

මගින් මෙහි දේශපාලන අරමුණු සාක්ෂාත් කරගත යුත්තේ සාමකාමී මාර්ගවලින් පමණක් බව දැඩිව විශ්වාස කරයි. එය ජාතිකත්වය, නිජබිම හා ස්වයං නිර්ණය යන මූලධර්ම මත පදනම් වේ.

TGTE උත්සහ කරන්නේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාවේ මැදිහත්වීමෙන් යුතුව යුද අපරාධ, මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහි අපරාධ සහ දෙමළ ජනතාවට එරෙහි සමූලඝාතන සිදුකළ

අපරාධකරුවන්ට නිසි දඬුවම් පැමිණවීමටයි. දෙමළ ජනතාවගේ දේශපාලන අනාගතය තීරණය කිරීමට ජනමත විචාරණයක් පැවැත්විය යුතු බව TGTE අවධාරණය කරයි.

TGTE හි අග්‍රාමාත්‍යවරයා වන්නේ නිව්යෝර්ක්හි නීතිඥවරයෙකු වන විශ්වනාදන් රුද්‍රකුමාරන් මහතාය.

ට්වීටර් - @TGTE_PMO

ඊමේල් - pmo@tgte.org

වෙබ් අඩවිය - www.tgte-us.org

ටැමිල් ගාර්ඩියන් ඇසුරිනි 

Read More

දෙමළ ජනතාවගේ දුක්ගැනවිලිවලට කන් නොදුන් ‘හිමාලයා ප්‍රකාශනය’ අපිට එපා - දෙමළ සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම්

යහපත් ශ්‍රී ලංකාවක් සඳහා වූ සංඝ සංසදයේ භික්ෂූන් වහන්සේලා (SBSL) හා ගෝලීය ද්‍රවිඩ සංසදයේ (GTF) සාමාජිකයින්ගේ දායකත්වයෙන් යුතුව මෙම ‘හිමාලයා ප්‍රකාශනය’ නිර්මාණය විය.

දෙමළ ජනතාවගේ දුක්ගැනවිලිවලට ආමන්ත්‍රණය නොකිරීම ‍හේතුවෙන් පසුගියදා එළිදැක්වූ ‘හිමාලයා ප්‍රකාශනය’ දෙමළ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්, වින්දිත කණ්ඩායම්, අතුරුදහන්වූවන්ගේ පවුල්, ආගමික කණ්ඩායම්, කම්කරු සංගම්, කාන්තා කණ්ඩායම් හා විද්වතුන් ඇතුළු කණ්ඩායම් ගණනාවක් විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබ තිබේ.

‘අපි බොහොම සැලකිල්ලෙන් මෙම ‘හිමාලයා ප්‍රකාශනය’ කියෙව්වා. නමුත්, මේ ප්‍රකාශනය තුළ දෙමළ ජනතාවගේ දුක්ගැනවිලි වගේම ඔවුන් තවමත් අත්විඳිමින් ඉන්න දුක, වේදනාව සම්පූර්ණයෙන්ම නොසලකා තිබීම ගැන දැඩි කලකිරීමට පත්වෙනවා.

බෞද්ධ පූජ්‍ය පක්ෂය දෙමළ ජනතාව වෙසෙන ප්‍රදේශ වලින් පිටත - එනම්, සිංහල ජනතාව අතර ජීවත්වන නිසාත්, දෙමළ ජනතාව අත්විඳින හා ඉදිරියේ සිද්ධ වෙන දේ ගැන කිසිදු හෝඩුවාවක් නැති නිසාත්, දෙමළ දුක්ගැනවිලි ගැන බෞද්ධ පූජකවරුන් නොදන්නා බව තේරුම්ගන්න පුළුවන්’ යනුවෙන් මෙම කණ්ඩායම් වැඩිදුරටත් පැවසීය.

ඔවුන් වැඩිදුරටත් පෙන්වාදුන්නේ, ‘වසර දාහතරකට පෙර යුද්ධය අවසන් වූ දා සිට දෙමළ ජනතාව P2P (පොතුවිල් සිට පොලිකන්ඩි දක්වා) වැනි දැවැන්ත ජන රැළි හරහා ඔවුන්ගේ දුක්ගැනවිලි ප්‍රකාශ කර ඇති බවයි. ආරක්ෂක හමුදා හා කුප්‍රකට හමුදා බුද්ධි අංශවල ප්‍රහාර හා බිය ගැන්වීම් නොතකා P2P වැනි මහා ජන රැළි තුළින් දෙමළ ප්‍රදේශ හරහා දින හතක පාගමනක් ගිය අතර මෙම රැළියට ලක්ෂ 5 ක පමණ මහා ජන ගඟක් එක්විය.

දෙමළ විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්, වින්දිත කණ්ඩායම්, අතුරුදහන්වූවන්ගේ පවුල් හා අනෙකුත් සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම් ආදිය එක්ව දෙමළ ජනතාවගේ දුක්ගැනවිලි ප්‍රකාශ කිරීමට විරෝධතා, උපවාස හා පාගමන් ගණනාවක් පැවැත්වූහ. මෙම ‘හිමාලයා ප්‍රකාශනය’ තුළින් ඔවුන්ගේ දුක්ගැනවිලි කිසිවකට ආමන්ත්‍රණය කර නැත.

‘වසර දාහතරකට පෙර යුද්ධය අවසන් වූ දා සිට දෙමළ ජනතාව විසින් ප්‍රකාශ කරන ලද දෙමළ දුක්ගැනවිලි පහතින් ඔබේ අවධානයට යොමුකිරීමට කැමැත්තෙමු.’

1) 1983 යුද්ධයට පෙර පැවති ලෙස දෙමළ ප්‍රදේශවල සන්නද්ධ හමුදා රැඳී සිටීම අඩු කිරීම.

2009 වසරේ සිට යුද්ධය අවසන් වී වසර දාහතරකට අධික කාලයක් ගතවී ඇතත්, 2009 මැයි මාසයේදී යුද්ධයේ උච්චතම අවස්ථාව වූ ආකාරයටම කුපුකට හමුදා බුද්ධි අංශ ඇතුළු ආරක්ෂක හමුදාවන්ගේ පැමිණීම පවත්වාගෙන යනු ලැබේ.

• සාම කාලය තුළදී සිවිල් ජනතාව අතර ආරක්ෂක හමුදා සිටීම දෙමළ ජාතිකයින්ට, විශේෂයෙන්ම, කාන්තාවන්ගේ ආරක්ෂාවට මෙන්ම සමාජීය ගැටළු රාශියක් නිර්මාණය කරයි. ආරක්ෂක හමුදා විසින් දෙමළ ජාතිකයින් සමූහ වශයෙන් සමූලඝාතනය කිරීම හා දෙමළ කාන්තාවන් දැවැන්ත ලෙස දූෂණය කිරීම ඇතුළු සාහසික අපරාධවලට දෙමළ ජනයා මේ වනවිට මුහුණදී ඇත.

2) පෞරාණික හින්දු සිද්ධස්ථාන ඇතුළු හින්දු කෝවිල් විනාශ කර දැමීම නැවැත්වීම හා බෞද්ධ ජනතාව ජීවත් නොවන දෙමළ ප්‍රදේශවල බෞද්ධ විභාරස්ථාන ඉදිකිරීම නවතා දමන්න.

3) දෙමළ ජනතාව ජීවත්වන ප්‍රදේශ තුළ රජයේ අනුග්‍රහය ඇතිව සිංහල ජනාවාස ඉදිකිරීම නවතාදමන්න, රජය විසින් දෙමළ ජනතාවගේ ඉඩම් අත්පත්කරගැනීම නවත්වන්න. එමෙන්ම, තවමත් ආරක්ෂක අංශ භාරයේ පවතින සියලුම සිවිල් වැසියන්ගේ ඉඩම් සම්පූර්ණයෙන්ම නිදහස් කරන්න.

4) එක්සත් ජාතීන්ගේ නිළධාරීන් විසින් ඉල්ලා සිටින පරිදි, ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයට (ICC) යොමුකරන්න.

යුද්ධය නිමාවී වසර දාහතරක් ගතවී ඇතත් එකදු ආරක්ෂක අංශ නිළධාරියෙකු හෝ දේශපාලන නායකයෙකු හෝ මෙම ඝාතන සම්බන්ධයෙන් යුක්තියට මුහුණදුන්නේ නැත. එමෙන්ම, කුඩා දරුවන් ඇතුළු දෙමළ ජනතාව දහස් ගණනක් අතුරුදහන් වී ඇත.

• එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් පිළිබඳ හිටපු මහ කොමසාරිස්වරයෙකු ඇතුළු එක්සත් ජාතීන්ගේ නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙකු විසින් ඉල්ලා සිටි පරිදි, ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයට (ICC) යොමුකරන්න.

5. තවදුරටත් ලේ වැගිරීම වැළැක්වීම සඳහා, දිග්ගැස්සුණු දෙමළ ගැටුම විසඳීම සඳහා ජාත්‍යන්තර මට්ටමින් පවත්වනු ලබන ජනමත විචාරණයක් පවත්වන්න.

නිදහසින් පසු දිග්ගැස්සුණු දෙමළ ගැටුමට මූලික හේතුව වූවේ දේශපාලන විසඳුමක් නොමැතිවීමයි. දෙමළ ගැටුමේ ප්‍රතිඵලය වූයේ 1958, 1977, 1983 හා 2009 දී දෙමළ ජනයා සමූහ වශයෙන් ඝාතනය කිරීමයි.

දෙමළ නායකයින් හා සිංහල ආධිපත්‍ය ඇති ආණ්ඩු අතර ඇතිකරගත් ගිවිසුම් කිහිපයක්ම බලයට පත්වූ රජයන් විසින් ඒකපාර්ශ්විකව අවලංගු කරන ලදී.

ඉන්දියාව හා නෝ‍ර්වේ ජාත්‍යන්තර මැදිහත්වීම් පවා අසාර්ථක විය.

• ලොව පුරා රටවල් කිහිපයක ක්‍රියාත්මක වන පරිදි, තවදුරටත් ලේ වැගිරීම වැළැක්වීම සඳහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව ස්ථිර දේශපාලන විසඳුමක් සෙවීම සඳහා ජාත්‍යන්තරව පවත්වනු ලබන ජනමත විචාරණයක් පවත්වන්න.

1) ඒ. විජයකුමාර් මයා - සභාපති, ශිෂ්‍ය සංගමය, යාපනය විශ්වවිද්‍යාලය

2) වයි. කනගරංජිනී මිය - සභාපති, බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන්වූවන්ගේ ඥාතීන්ගේ සංගමය, උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්

3) තවතිරු වේලන් ස්වාමිගල්, සිවගුරු ආතීනම් - සම්බන්ධීකාරක, පොතුවිල් සිට පොලිකන්ඩි රැළිය (P2P)

4) ගරු ජෝසප් මාරි පියතුමා - මඩකලපුව

5) ටී. තංගරාජා මයා - සභාපති, සේවක සංගමය, යාපනය විශ්වවිද්‍යාලය

6) විමලේශ්වරී ශ්‍රීකාන්තරූබන් මිය - එක්සත් කාන්තා නිරීක්ෂණ සංගමය, උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත්

7) තවතිරු අකාතියර් අඩිකල්, තෙන්කයිලායි ආතීනම් - ත්‍රිකුණාමලය

8) ගරු ජයන්තන් පච්චෙක් පියතුමා, Oblates of Mary Immaculate - යාපනය

9) ගජරූබන් මයා - ශිෂ්‍ය සංගමය, කලා හා සංස්කෘතික පීඨය, නැගෙනහිර විශ්වවිද්‍යාලය

10) මිතිලෙයිචෙල්වි ශ්‍රී පද්මනාදන් මිය - වැඩකරන කාන්තා සමිතිය

11) ගරු කන්දයියා ජෙගතාස් පියතුමා - සම්බන්ධීකාරක, පොතුවිල් සිට පොලිකන්ඩි රැළිය (P2P)

12) ස්‍රොජා සිවච්චන්ද්‍රන් මිය - කාන්තා හා සංවර්ධන මධ්‍යස්ථානය

Read More

යුක්ති-ධාර්මික දේවස්ථානයේ සන්ධිස්ථානයක්!

ගාමිණී වියන්ගොඩ

සියලු බලාපොරොත්තු කඩා වැටෙමින් තිබෙන යුගයක, අනාගතයක් ගැන අපේක්ෂාවක් ඈත මානයකින්වත් හිතට නොදැනෙන යුගයක, නින්දේදී පෙනෙන සිහින පවා අශුභවාදී වන්නේය. පරමාදර්ශ වශයෙන් කාලයක් තිස්සේ විශ්වාස කළ පද්ධති කඩාවැටෙන අයුරු සහ පරමාදර්ශී යැයි ගත් පුද්ගලයන් ඇස්පනාපිට පිරිහෙන අයුරු බලාගෙන සිටීමට සිදුවීමේ ඉරණම, එවැනි අවස්ථාවක හතර පැත්තෙන් අපව වට කරනු ලැබේ. 

ඩයනා ගමගේ ගැන නඩු තීන්දුව ගිය සතියේ මේ කොලමේ සාකච්ඡාවට ගැනුණේ එවැනි මනෝ භාවයකිනි. ඊට දින කිහිපයකට පසු, මෙරට ප්‍රමුඛ පෙළේ එක් ජනාධිපති නීතිඥවරයෙකු සමග කළ සාකච්ඡාවකදී මේ ලියුම්කරු උදක්ම අවධාරණය කළ කතාවක් තිබුණි. එනම්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විභාගයට ගැනුණු සහ පෙරේදා (13) එහි විනිශ්චය ප්‍රකාශයට පත්කිරීමට නියමිතව තිබුණු ‘රාජපක්ෂලාගේ නඩුව’, පදනමක් නැති චෝදනා රාශියක් වශයෙන් හෝ අධිකරණයක අධිකාරී විනිශ්චය පථයට හසු නොවන දියාරු විෂයයක් වශයෙන් හෝ සලකා අහක දැමෙන බව ය. එපමණක් නොව, වගඋත්තරකරුවන්ගේ, එනම් රාජපක්ෂලාගේ නඩු ගාස්තු ගෙවීමට පවා පැමිණිලිකරුවන්ට සිදුවිය හැකි බව ය.

ඊට සතියකට කලින් ඩයනා ගමගේ නඩු තීන්දුව ගැන බරපතල ප්‍රශ්නකාරී ආකල්පයක් තිබියදීත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් දැන් ලැබීමට නියමිතව තිබුණු ‘රාජපක්ෂලාගේ නඩුවේ’ විනිශ්චය ගැන එසේ අශුභවාදීව සිතුණේ, අධිකරණය යනු තවදුරටත් බලාපොරොත්තු තබාගත හැකි රක්ෂාස්ථානයක් වශයෙන් සැලකිය නොහැකිය යන හැඟීමක් පෙරදැරිව නොවේ. අපේ ආශාවන්ට සහ අභිලාෂයන්ට අනුරූප තීන්දු පමණක්ම අධිකරණයකින් ලැබිය යුතුය යන බොළඳ ආශාවකින් මඩනා ලදුව, එසේ ස්වකීය අභිලාෂ සාධනය සිදු නොවන කළ ඇති වන ළාමක කලකිරීමක් නිසාද නොවේ. 

ඇත්තෙන්ම මේ නඩුවට ප්‍රස්තුත විෂයපථය, නෛතිකත්වයට වඩා මූලධාර්මික දේශපාලනික සහ ආර්ථික කාරණාවන්ට මූලිකත්වය දෙන පරිශ්‍රයක් භජනය කෙරෙන බැවිනි. නෛතිකත්වය පවා හැකිතාක් පටු සීමාවන් තුළ සිටිමින්ම අර්ථකථනය කිරීමේ යම් ඌරුවක් සහිත විනිශ්චය සම්ප්‍රදායයක් තුළ, එවැනි විෂයයකට අයත් සමාජ යුක්තිය/අයුක්තිය සමබරව ගෝචර වීම පිළිබඳ නිත්‍ය සහතිකයක් නැති බැවිනි. සීමාන්තික උදාහරණයක් වශයෙන් ගත්තොත්, පුරවැසියෙකුට තුන් වේල කෑමට ඇති අයිතියක් නැති කිරීම ගැන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක පාලකයෙකු නීතියක් ඉදිරියේ වගවීමට බැඳගැනීම මොන තරම් දුෂ්කර විය හැකිද යන්න ගත හැකිය. යම් පුද්ගලයෙකුට තුන් වේල කෑමට නැති වීමේ සංසිද්ධිය, ඉතා සංකීර්ණ සහ විවිධ ආකාරයේ විචල්‍යයන් විසින් මෙහෙයවනු ලබන තත්වයක් වීම ඊට හේතුවයි. දේශපාලන වේදිකාවක් මත ඒ වගකීම ඉතා පහසුවෙන් පාලකයෙකු වෙත පැටවිය හැකි වෙතත්, අධිකරණයක් ඉදිරියේ පාලකයෙකු හෝ පාලක පිරිසක් නිශ්චිතව එකී වගවීමට නෛතිකව බැඳගැනීම එතරම් පහසු නැති බවක් බැලූ බැල්මට පෙනෙන්ට තිබේ. මේ නඩුව, මේ විනිශ්චය ලැබෙන තෙක්, මගේ සන්තානයේ වැඩ කෙළේ එලෙසයි.

එහෙත්, අභව්‍යයකැයි මා සිතූ දෙය යථාර්ථයක් විය. පංච පුද්ගල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිශ්චය මණ්ඩලයේ ගරු විනිසුරුවරු හතර දෙනෙක්, පෙත්සම්කරුවන්ගේ පැමිණිල්ල සමග එකඟ වූහ. පෙත්සම්කරුවන් වුණේ, ලංකා වාණිජ මණ්ඩලයේ හිටපු සභාපතිවරයෙකු වන චන්ද්‍ර ජයරත්න, සරසවි ඇදුරන් වන ආචාර්ය මහිම් මෙන්ඩිස් සහ ආචාර්ය අතුලසිරි සමරකෝන් සහ සමගි ජනබලවේගයේ ලේකම් රංජිත් මද්දුමබණ්ඩාර ය. පෙත්සම්කරුවන් කියා සිටියේ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පාලනය විසින් රට ප්‍රපාතයට ඇද දැමීම තුළින් තමන්ගේ මූලික අයිතීන් උල්ලංඝණය වී ඇති බවයි. පංච පුද්ගල විනිශ්චය මණ්ඩලයේ එක් ගරු විනිසුරුතුමෙකු පමණක් ඒ මතය සමග එකඟ නොවුණි.

සිරිසේනගේ කුමන්ත්‍රණ නඩුවෙනුත් ඔබ්බට

මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, මේ රාජපක්ෂවරුන් සමග එකතු වී එදා පැවති ‘යහපාලන ආණ්ඩුව’ ව්‍යවස්ථා විරෝධීව ගෙදර යැවූ අවස්ථාවේ, රටේ ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවේ ඓතිහාසික වටිනාකම සමග මේ තීන්දුව සන්සන්දනය කිරීම අසීරුයි. එදා යම් භයානක ව්‍යවස්ථා-විරෝධී ක්‍රියාවලියක් ආපසු හැරවුණි. එසේ නොවුණි නම්, මේ රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කියා දෙයක් ඉතුරු නොවෙනු ඇත. ඊට වෙනස්ව, මේ නඩු තීන්දුවෙන්, මෙතෙක් සිදුව ඇති ක්‍රියාවලිය ආපසු හැරවීමක් සිදු නොකෙරෙයි. එහෙත්, බලය පාවිච්චි කිරීමේදී, විධායකය හෝ පරිපාලනමය බලය හිතුවක්කාරීව සහ/හෝ අපරීක්ෂාකාරීව අභ්‍යාස කිරීමෙන් සමාජයකට සිදු කෙරෙන හානියට, එකී රාජ්‍ය බලධාරීන් වගවීමට බැඳී සිටින බව මේ නඩුවෙන් ඉතා පැහැදිලිව පෙන්වා තිබීම, අර තීන්දුව තරමටම ඓතිහාසික වැදගත්කමක් මෙයට ලබා දෙයි. 

වෙනත් අර්ථයකින් ගත් කල මේ තීන්දුව, එදා තීන්දුවටත් වඩා අර්ථසම්පන්න බවට කෙනෙකුට තර්ක කළ හැකිය. මන්ද යත්, මේ නඩුව තුළ, නෛතිකත්වයට හෝ ව්‍යවස්ථානුකූලත්වයට අමතරව, ඒ නෛතිකත්වය සහ ව්‍යවස්ථානුකූලත්වය සමග නිසඟයෙන් ගැටගැසුණු ඉතා පෘථුල සමාජ-ආර්ථික විෂයපථයක්ද අධිකරණය සිය සාවධාන සැලකිල්ලට ගෙන තිබෙන බැවිනි. එහිදී, සමාජ-ආර්ථික යුක්තිය වෙනුවෙන් කෙරෙන ප්‍රගාමී මැදිහත් වීමකට අධිකරණයක් මැළි නොවිය යුතු බව මේ විනිශ්චය තුළින් පෙන්වා දී තිබීම ඉමහත් වැදගත්කමක් දරයි. පිටු 265 ක් පුරා දිවෙන මේ විනිශ්චය, නීතිය පමණක් නොව, ආර්ථිකය පිළිබඳවත් කරන ලද විදග්ධ විවරණයකැයි කිව හැක්කේ එබැවිනි. මේ සමස්ත විනිශ්චය සිංහල පාඨකයන්ට කියැවීමට අවස්ථාව සැලසිය යුතුය. ඒ වන තෙක්, දැනට අපට කළ හැක්කේ, විනිශ්චයේ ඇතැම් තැන් කිහිපයක් පමණක් අපේ පාඨකයා වෙත ලබාදීම පමණි. 

නඩු තීන්දුවේ 33 වැනි පිටුවේ එක් සඳහනක අනුවාදය මෙසේ ය: 

“වගඋත්තරකරුවන්ගේ එක් ප්‍රධාන තර්කයක් වුණේ, පැමිණිලිකරුවන් ඉදිරිපත් කරන කරුණු, රාජ්‍ය ආදායම්-වියදම්, ආර්ථික සහ දේශපාලනික ස්වභාවයක් ගන්නා නිසා සහ ඒවා ‘ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්ති තීරණ’ වන නිසා, මේ අධිකරණයට එවැනි පැමිණිලි භාරගැනීමට, ඇසීමට සහ විනිශ්චය කිරීමට බලයක් නැති බව ය.”

ලංකාවේ මෙන්ම ඉන්දියාව වැනි වෙනත් රටවලද නඩු තීන්දු, මේ තර්කයට පක්ෂව සහ විපක්ෂව උද්ධෘතකොට දක්වමින් ඒ ගැන දීර්ඝ විශ්ලේෂණයක් කරන ගරු අධිකරණය, සිය විනිශ්චයේ 42 වැනි පිටුවේ සිය අදහස මෙසේ ඉදිරිපත් කරයි: 

“නීතියේ ආධිපත්‍යය යනු, හුදෙක් අයිතීන් සහ සමානාත්මතාව පිළිබඳ කාරණයක් පමණක්ම නොවේ. නීතියේ ආධිපත්‍යය යන්නට, රටක සහ එරටේ වෙසෙන සකල ජනතාවගේ තිරසාර ආර්ථික සංවර්ධනයට අදාළ ක්‍රියාවලියත්, එහි කාර්යක්ෂමතාවත් ඇතුළත් වෙයි. එසේ හෙයින්, (වගඋත්තරකරුවන් ගත්) තීන්දු තීරණ අදාළ වන්නේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියකට යැයි කී පමණින්, වගඋත්තරකරුවන් වගකීමෙන් නිදහස් වන්නේ නැත.”

මේ කාරණයට ගරු අධිකරණය පිවිසෙන්නේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තුළ පැනෙන ඉතා වැදගත් එක් මූලධර්මයක් ආශ්‍රය කරගනිමිනි. එය හැඳින්වෙන්නේ, “විශ්වාසය මත පදනම් වන, මහජන භාරය” වශයෙනි. රාජ්‍ය පාලකයන් සහ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට යම් බලයක් පැවරෙන්නේ, ‘විශ්වාසය මත පදනම් වන මහජන භාරයක්’ වශයෙනි. එනම් පාලකයන්ට පැවරෙන බලය නීත්‍යානුකුල වන්නේ, මහජන විශ්වාසය මත පාලකයන්ට පැවරුණු එකී භාරය, රටේ සහ මහජනතාවගේ සුභසිද්ධිය සඳහා ඔවුන් විසින් අභ්‍යාස කරන තාක් පමණක් මිස, එකී මහජනතාවට හානියක් කිරීම සඳහා පාවිච්චි කිරීමට නොවන බවයි. මේ සඳහා ගරු අධිකරණය උද්ධෘතකොට දක්වන කලින් නඩු තීන්දුවක් මේ විනිශ්චයේ 48 වැනි පිටුවේ මෙසේ දැක්වෙයි: 

“...තවද, ‘මහජන භාරය’ නමැති මූලධර්මය, මේ අධිකරණය විසින් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පිළිගෙන සිය පාවිච්චියට ගෙන තිබේ. එනම්, රාජ්‍ය බලධාරීන් වෙත පැවරෙන බලතල පරම වන්නේවත්, නිර්බාධිත වන්නේවත් නැති අතර, ඒ භාරය බලධාරීන් දැරිය යුත්තේ, ජනතාව සඳහා වන බව ය. ඒ බලය අභ්‍යාස කළ යුත්තේ, බලය පවරා ඇති පරමාර්ථ සාධනය වන පරිදි ය. එසේම, ඔවුන් ඒ බලය අභ්‍යාස කරන ආකාරය, අදාළ පරමාර්ථවලට අනුරූපව, අධිකරණමය විමර්ශණයට බඳුන් කළ හැකි බව ය.”

මේ පිළිබඳව තවත් දීර්ඝ වශයෙන් කරුණු ගෙනහැර දැක්වීමෙන් අනතුරුව ගරු අධිකරණය සිය විනිශ්චයේ 77 වැනි පිටුවේ මෙසේ කියා ඇත:

“අපේ අදහසේ හැටියට, 2 වැනි වගඋත්තරකරු (මහින්ද රාජපක්ෂ), 2 (අ) වගඋත්තරකරු (බැසිල් රාජපක්ෂ), 32 (අ) වගඋත්තරකරු (ගෝඨාභය රාජපක්ෂ) සහ 38 වැනි වගඋත්තරකරු (පී. බී. ජයසුන්දර) යන අයවළුන් (එදා රට වැටෙමින් පැවති බංකොළොත් භාවය වළක්වාගැනීම සඳහා) එක දිගට පියවරක් නොගෙන සිටීම සහ ප්‍රතිකර්මික පියවරගැනීමක් ගැන අසංවේදී ආකාරයෙන් නොතකා හැරීම වනාහී, මුරණ්ඩු සහ අතාර්කික චර්යාවක් වන අතර, මහජනතාව ඔවුන් කෙරෙහි තැබූ මහජන විශ්වාසය ඒ මගින් ඔවුන් විසින් උල්ලංඝනය කර ඇත.” 

මේ පැමිණිලිකරුවන් අධිකරණය වෙත ගියේ සමස්ත රටවැසියන් වෙනුවෙන් බව අධිකරණය පිළිගත්තේය. එසේ යාමට තරම් බරපතල හේතු කාරණා ඔවුන්ට තිබුණි. ඒ ගැන විස්තර කරන අධිකරණය සිය විනිශ්චයේ 116 වැනි පිටුවේ මෙසේ කියයි:

“රටේ ආර්ථිකය පිරිහුණේ එක් රැයකින් නොවන අතර අප ඉදිරියේ ඇති කරුණුවලට අදාළ යම් කාලයක් තුළ එය සිදු වූ බව කවුරුත් දනිති. මේ අධිකරණය වෙත ඉදිරිපත්ව ඇති කරුණු අනුව, දළ රාජ්‍ය සංචිත සහ මහබැංකු සංචිත හිඳී ගොස් ඉතිහාසයේ පෙර නොවූ විරූ පහළ අඩියකට වැටී තිබුණු බව පැහැදිලියි. එහි රුදුරු ප්‍රතිවිපාක රටේ සියලු වැසියන්ට එක සේ විඳින්නට සිදු වුණි. පෙට්‍රල්, ගෑස් සහ ඖෂධ වැනි අත්‍යාවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය නැති වීම සමග විදුලිය කපාහරින දීර්ඝ පැය ගණන් තුළ ජනතාවගේ දිවිපැවැත්ම එක තැන නතර වුණි. රටවැසියන්ට විඳගැනීමට සිදු වූ ඒ මහා විඳවිල්ල, නිසැකවම, අසීමාන්තික විය.” 

එසේ කියන ගරු අධිකරණය ඊට ඡේදයකට පසුව මෙසේ කියයි: 

“තමන්ගේ බලතල ප්‍රකාරව ගත් තීන්දු “ප්‍රතිපත්ති තීරණ” යැයි කියමින් වගකීමෙන් අතහෝදාගැනීමට ඔවුන්ට නොහැක.” 

ඔවුන්ගේ නිගමනය කැටි කරමින් අවසානයේ ගරු අධිකරණය කියන්නේ මෙයයි: 

“... එබැවින් රාජ්‍ය නිලධාරීන් වශයෙන් තමන් කෙරෙහි ගෞරවයෙන් තබන ලද විශ්වාසය ආරක්ෂා වන ආකාරයෙන් ක්‍රියා කිරීමට වගඋත්තරකරුවන් සෑම වෙලාවකම බැඳී සිටී. මීට ඉහතින් හඳුනාගන්නා ලද (වගඋත්තරකරුවන්ගේ) ක්‍රියාකාරකම්, නොකර හැරීම්, තීරණ සහ චර්යාව, පැහැදිලිවම, ආර්ථික අර්බුදයට දායක වී ඇති අතර, මහින්ද රාජපක්ෂ, බැසිල් රාජපක්ෂ, මහබැංකුවේ මූල්‍ය මණ්ඩලය, නිවාඩ් කබ්රාල්, ඩබ්.ඩී. ලක්ෂ්මන්, එස්. ආර්. ආටිගල, සමන්ත කුමාරසිංහ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ පී. බී. ජයසුන්දර යන වගඋත්තරකරුවන් වෙත පවරන ලද මහජන භාරය/විශ්වාසය කඩකොට ඇත. ඒ අනුව, ව්‍යවස්ථාවේ 12 (1) වගන්තියෙන් කියැවෙන නීතියේ සමාන ආරක්ෂාවට ඇති මූලික අයිතිය උල්ලංඝණය කර ඇති බවට තීන්දු කරමු.” 

පැමිණිලිකරුවන් කිසිවෙකු වන්දියක් ඉල්ලා නැත. ඒ නිසා, ඔවුන්ගේ නඩු ගාස්තු පමණක් ගෙවිය යුතු බවට අධිකරණය තීන්දු කෙළේය. 

මේ රට විනාශ කෙළේ රාජපක්ෂ පවුල ඇතුළු ඔවුන්ගේ නිලධර තන්ත්‍රය විසින් ය යන්න තවදුරටත් දේශපාලනික කතාවක් පමණක් නොවේ. එය, රටේ ඉහළම අධිකරණය විසින්ද තීන්දු කර ඇති තතු යටතේ, තවදුරටත් මේ මහා විනාශයෙන් පලායාමේ කිසි ඉඩක් රාජපක්ෂවරුන්ට ඉතිරිව නැත. අධිකරණය විසින් දෙන ලද මේ තීන්දුව ඉදිරි මැතිවරණයකදී අපරානුමත කිරීම රටේ සියලු පුරවැසියන්ගේ යුතුකමයි. වගකීමයි.   

අවසාන වශයෙන්, මෙතරම් සංකීර්ණ පැමිණිල්ලක් සමාජ සුභසිද්ධිය සඳහාම අධිකරණය වෙත යොමු කිරීම ගැන ඉහත කී පැමිණිලිකරුවන් සියල්ලන්ටත්, ඒ පැමිණිල්ල ගරු අධිකරණය ඉදිරියේ විදග්ධ ආකාරයෙන් සනාථ කිරීමට සමත් වූ ජනාධිපති නීතිඥ උපුල් ජයසූරිය ඇතුළු නීතිඥ මඬුල්ලටත් පුරවැසියන් වශයෙන් අප කවුරුත් ණයගැති විය යුතුය. 

Read More

“අධිකරණය ඉදිරියට එතොත්, පිරිසුදු දෑතින් එව!”

 ගාමිණී වියන්ගොඩ 

සමස්තයක් වශයෙන් අදීන අපේ අධිකරණයේ ඉඳහිට සිදුවන පීලි පැනීම් තිබේ. ඇතැම් විනිසුරුවරුන් නිසා අධිකරණයේ ගෞරවය සහ අධිකරණය කෙරෙහි ජනතාව තුළ තිබෙන විශ්වාසය පළුදු වූ අවස්ථා ඉතිහාසයේ දක්නට තිබුණි. ඉන් එක් කැපීපෙනෙන අවස්ථාවක් වුණේ, සුනාමි ආධාර අක්‍රමිකතාවක් සම්බන්ධයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂට එරෙහිව තිබූ නඩුව විභාග කළ ආකාරයයි. එම නඩුවේදී, තමන්ට අවශ්‍ය විණි නම් මහින්ද රාජපක්ෂව හිරේ යැවීමට හැකියාව තිබුණු බවත්, එදා එසේ නොකිරීම ගැන තමා ජනතාවගෙන් සමාව ඉල්ලා සිටින බවත්, ඒ නඩුව විභාග කළ හිටපු අගවිනිසුරු සරත් නන්ද සිල්වා ඊට වසර ගණනාවකට පසු අවස්ථාවක ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවක කීවේය. මෙයින් පෙනී යන්නේ, යුක්තිය ඉෂ්ට කිරීම වෙනුවට, අයුක්තියට ඉඩ හැරීමේ යම් ඉඩහසරක් සහ අවසරයක් විනිසුරුවරයෙකුගේ අභිමතය විසින් නිර්මාණය කළ හැකි බවයි. 

සෑම විනිසුරුවරෙයකුටම පාහේ එවැනි අවසරයක් සිය පාවිච්චියට ගත හැකි අවස්ථා සිය වෘත්තීය ජීවිතය තුළ මුණගැසෙනවාට කිසි සැකයක් නැත. එහෙත් අතිබහුතරයක් විනිසුරුවරුන් එවැනි අවස්ථා තමාගේ පුද්ගල රුචිකත්වයන් සඳහා පාවිච්චියට නොගෙන, නීතිය විසින් ඉල්ලා සිටින යුක්තිය පසිඳලීම කෙරෙහි පමණක් යොමු වීම සාමාන්‍ය සිරිතයි. රටක අධිකරණයක් අදීන සහ අපක්ෂපාතී වන්නේ එවිට ය. එසේ නොමැතිව, පැමිණිලිකරුවන් තමන් ඉදිරියට ‘පිරිසුදු දෑතින් නොපැමිණි බව’ කියමින්, අර අගවිනිසුරුවරයා මහින්ද රාජපක්ෂව නිදහස් කළා පමණක් නොව, පැමිණිල්ල ඉදිරිපත් කළ ‘පිරිසුදු දෑතින් නොපැමිණි’ යැයි ඔහු සිතූ තුන්දෙනාට, එක්කෙනෙකුට රුපියල් ලක්ෂය බැගින් වන වන්දියක් ගෙවන ලෙසටත් නියම කෙළේය. 

අභිමතානුසාරී සහනයක් පතාගෙන අධිකරණය ඉදිරියට එන කෙනෙකු ‘පිරිසුදු දෑතින්’ පැමිණිය යුතු බව, සාධාරණ පදනමක් මත විනිශ්චය කළ පූර්වාදර්ශ කිහිපයක් අපේ පැරණි නඩු තීන්දුවල තිබේ. ‘පිරිසුදු දෑත’ යනුවෙන් මෙහිදී දළ වශයෙන් අදහස් වන්නේ, අදාළ අභිමතානුසාරී සහනය කෙනෙකු අධිකරණයෙන් අපේක්ෂා කළ යුත්තේ, සාධාරණ සහ පොදු යහපත සඳහා මිස, පටු සහ හුදෙක් පුද්ගල අවශ්‍යතා පිරිමැසීම සඳහා නොවිය යුතු බවයි. යමෙකු කෙරෙහි වන ද්වේෂයක් වැනි අගතියක් පෙරටු කරගෙන, යමෙකු අපහාසයට සහ නින්දාවට පත්කිරීමක් සඳහා අධිකරණයෙන් සහන නොපැතිය යුතු බව එහි මුඛ්‍යාර්ථයයි. ඒ මූලධර්මය කෙරෙහි එකහෙලා කෙනෙකුට විරුද්ධ විය නොහැකි වෙතත්, එය භාවිතයට ගැනීමේ පරාසය පුද්ගල කේන්දී්‍රය තලයක් භජනය කිරීම හේතුවෙන් අසීමිත අවකාශයක විසිරිය හැකි නිසා, බොහෝවිට එකී මූලධර්මය අවභාවිත වීමේ හෝ සාධාරණ සීමාවෙන් ඔබ්බට යාමේ වැඩි ඉඩකඩක් තිබේ. (මේ න්‍යාය ඉතා ඈතට ගෙන ගියොත්, දූෂණයට ලක් වූ ගණිකාවකට කිසි දවසක යුක්තිය පතා අධිකරණයක් ඉදිරියට පැමිණිය නොහැකි වනු ඇත). 

ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය

ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ද්විත්ව පුරවැසි භාවය අභියෝගයට ලක්කරමින් මේ ලියුම්කරු සහ මහාචාර්ය චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර පැවරූ පෙත්සම විභාගයට ගැනීමේදී, මේ මූලධර්මය, එක්තරා නොමඟ යවනසුළු පදනමක් මත පිහිටා අර්ථගැන්වුණි. අපේ නඩුව විභාගයට නොගෙන අභියාචනාධිකරණය විසින් වීසි කිරීමට එක් හේතුවක් වුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වගඋත්තරකරු කරමින් අප ඉල්ලා සිටි සහනය අපට ලබාදීමට තරම්, අපේ ‘දෑත් පිරිසුදු නැති’ බවට අධිකරණය තීන්දු කිරීමයි. මේ කියන අපේ අත්වල තිබුණු ‘අපිරිසුදුව’ කුමක්ද? 

අප දෙදෙනා කළ පැමිණිල්ලක් ප්‍රකාරව, පොලීසිය විසින් මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ කරුණු ඉදිරිපත් කෙළේය. අපේ පැමිණිල්ල වුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ලබාගෙන ඇතැයි කියන ලංකාවේ ද්විත්ව පුරවැසි භාවය නීත්‍යානුකූල එකක් නොවන බවයි. හෙවත්, ඔහු ශ්‍රී ලාංකිකයෙකු නොවන බවයි. එහිදී, ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අත්අඩංගුවට ගැනීමට/ඔහුගෙන් ප්‍රශ්න කිරීමට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් කරන ලද ඉල්ලීමක් කොළඹ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය විසින් ප්‍රතික්ෂේප කළ බවක් එක්තරා මාධ්‍යයක පළ වී තිබුණි. ඒ ප්‍රවෘත්තිය දැකීමෙන් අප ‘බෙහෙවින් සිත් තැවුළට පත් වූ’ බව, පොලීසියට දෙන ලද අපගේ ප්‍රකාශයක සටහන්ව තිබුණි. ඒ හේතුව, එනම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අත්අඩංගුවට ගැනීමට මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය ඉඩ නොදීම ගැන අප ‘බෙහෙවින් සිත් තැවුළට පත්වීම’, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කෙරෙහි අපගේ පූර්ව-අගතියක් පිළිබඳ සාක්ෂියක් වශයෙන් අභියාචනාධිකරණය සැළකීය. එනම්, අප අධිකරණය ඉදිරියට ගොස් තිබුණේ ‘අපිරිසුදු දෑතිනි.’ හෙවත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කෙරෙහි පැවති ජන්මාන්තර වෛරයකිනි.  

එහෙත් ඇත්තෙන්ම සිදුව තිබුණේ කුමක්ද? මාධ්‍යයේ පළ වී තිබුණු ඒ වාර්තාව අමූලික බොරුවකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අත්අඩංගුවට ගැනීමට එදා මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයෙන් පොලීසිය ඉල්ලා සිටියේ නැත. ඒ නිසා මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයෙන් එවැනි ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් සිදු කර තිබුණේද නැත. මේ බොරු වාර්තාව පළ කළ මාධ්‍යවේදීන් ඊට පසුවදා අධිකරණය ඉදිරියට කැඳවා, ඒ ගැන අවවාද කිරීමට තරම් මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය පියවර ගෙන තිබුණි. එම වැරදි වාර්තාව මාධ්‍ය තුළ ගොනුකොට තිබුණේ, අපේ ‘පරාජයක්’ සහ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ‘ජයග්‍රහණයක්’ පිළිබඳ බොළඳ ප්‍රවෘත්තියක් රටට ගෙනහැරපෑමට උනන්දුවක් තිබුණු, මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ සිටි යම් පිරිසකි. ඒ අනුව අප, ‘බෙහෙවින් සිත් තැවුලට පත්වුණේ’ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයකින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අත්අඩංගුවට ගැනීමට ඉඩ නොදීමක් නිසා නොව, එසේ ඉඩ නොදුන් බවට හිතාමතා වැරදි වාර්තාවක් යම් පිරිසක් විසින් මාධ්‍ය මගින් ජනගත කිරීම නිසා ය. එය, මාධ්‍ය සදාචාරය උල්ලංඝණය කිරීමකි. පොලීසියට දෙන ලද අපේ කටඋත්තරයක සඳහන් වන්නේ ඒ කාරණයයි. එහෙත්, අපේ එම ප්‍රකාශයට වැරදි අර්ථකථනයක් ආරූඪ වීම නිසා, අපේ අත් ‘පිරිසුදු නැති බව’ ඒ මගින් නිගමනය කිරීමට අභියාචනාධිකරණය එදා ඉක්මන් වුණි. (මේ සමස්ත තීන්දුව අභියෝගයට ලක්කොට අප ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩුවක් ගොනුකොට තිබුණත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති වීමත් සමග, ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව නඩු කීමේ ඉඩක් නීතියේ නැති නිසා, ඒ නඩුව අප විසින් ඉල්ලා අස්කරගැනුණි). 

ඕෂල හේරත්ට වඩා ඩයනා ගමගේ ‘පිරිසුදු වීම’

මේ කියන ‘අත් පිරිසුදු නැති’ කතාව පසුගිය දා ඩයනා ගමගේට එරෙහිව සමාජ ක්‍රියාකාරික ඕෂල හේරත් විසින් අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියේ පවරා තිබූ ‘ක්වෝ වොරන්ටෝ’ ආඥාව සම්බන්ධයෙන්ද සඳහන් විය. අභියාචනාධිකරණ සභාපතිවරයා වන බන්දුල කරුණාරත්න සහ ඛේමා ස්වර්ණාධිපති යන ගරු විනිසුරුවරුන් විසින් මේ නඩුව වීසි කරන ලදි. ඒ අනුව ඔවුන්ගේ තීන්දුව වුණේ, ඩයනා ගමගේට පාර්ලිමේන්තු අසුන දැරීමට බාධාවක් නැති බවත්, ඈට නින්දා කිරීමට සහ ඇය අපහසුතාවට පත්කිරීම සඳහා සමාජ ක්‍රියාකාරික ඕෂල හේරත් විසින් මේ ‘ක්වෝ වොරොන්ටෝ’ ආඥාව ඉල්ලා සිට ඇති බවත් ය. එහෙත්, අභියාචනාධිකරණයේ මේ නඩුව විභාග කළ අනෙක් ගරු විනිසුරුවරයා වන එම්. ඒ. ආර්. මරිකක්කාර් ඊට ඉඳුරා ප්‍රතිවිරුද්ධ නිගමනයකට පැමිණ, ඩයනා ගමගේට පාර්ලිමේන්තු ආසනයක් දැරීමට නීත්‍යානුකූල අයිතියක් නැති බවට තීන්දුවක් දුන්නේය. 

මේ පරස්පර තීන්දු දෙක සඳහා පදනම් වී ඇතැයි පෙනෙන, දැනට ප්‍රකාශයට පත්ව ඇති හේතු කාරණා පිරික්සීමේදී, අභියාචනාධිකරණයේ සභාපති ඇතුළු බහුතර විනිසුරු මතය, ඕෂල හේරත්ගේ ‘දෑතේ අපිරිසුදු භාවය’ මත වැඩියෙන් රඳා සිට ඇති බවක් පෙනෙන්ට තිබේ. අනිත් පැත්තෙන්, එම්. ඒ. ආර්. මරික්කාර් විනිසුරුවරයාගේ තීන්දුව, නිමිත්ත වෙනුවෙන් ඉදිරිපත්ව ඇති දත්ත සහ නීතිමය මූලධර්ම ආශ්‍රයකොට පවතින බවක් බැලූ බැල්මට පෙනෙන්ට තිබේ. 

‘ක්වෝ වොරොන්ටෝ’ යනු, යමෙකුට බලය ලැබෙන්නේ කොහෙන්ද යන්න ප්‍රශ්න කරන නඩු විශේෂයකි. උදාහරණයක් වශයෙන්, ඩයනා ගමගේට පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන් ගැනීමට බලය සහ සුදුසුකම එන්නේ කොතැනින් කොහොමද යන ප්‍රශ්නය මතු කිරීම, ඒ නඩුවේ මූලික හරයයි. එහිදී, එම්. ඒ. ආර්. මරික්කාර් විනිසුරුතුමා උපුටා දක්වන එක් නිදර්ශනයක්, මේ පිළිබඳ වැදගත් නෛතික මූලධර්මයක් අවබෝධ කරගැනීමට අපට උපකාර වෙයි. ඒ මෙසේ ය: ටිකට් පතක් නොමැතිව දුම්රියේ ගමන් කර අසුවන තැනැත්තෙකු සම්බන්ධයෙන් නඩුවක් වෙතොත්, දුම්රියේ ගමන් කිරීමට තමා අතේ ටිකට් පතක් තිබුණු බව ඔප්පු කළ යුත්තේ එම තැනැත්තා මිස පැමිණිලිකාර ටිකට් පරීක්ෂකවරයා නොවේ. ඕෂල හේරත් කෙළේ, ඩයනා ගමගේ බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසියෙකුට හිමි විදෙස් ගමන් බලපත්‍රයකින් ලංකාවට ආ ගිය බවත්, ලංකාවේ ද්විත්ව පුරවැසි භාවයක් නොලබා, ලංකාවේ විදේශ ගමන් බලපත්‍ර කිහිපයක්, කූඨ ලේඛන මාර්ගයෙන් ඇය ලබාගෙන ඇති බවත් පෙන්වා දීමයි. ඒ බවට, ආගමන-විගමන පාලක ජෙනරාල් අංශයද සනාථ කරයි. 

දැන්, ස්වාභාවික යුක්ති ධර්මය දෙසට සහ සාමාන්‍ය බුද්ධිය දෙසට හැරෙන්න: කෙනෙකුට ද්විත්ව පුරවැසි භාවයක් නැති බව ඔප්පු කිරීමද වඩා පහසු, එසේ නැත්නම්, ද්විත්ව පුරවැසි භාවයක් ඇති බව ඔප්පු කිරීමද වඩා පහසු? තමාට බලය ලැබුණේ කොහෙන්දැයි විමසන ‘ක්වෝ වොරොන්ටෝ’ නඩුවකදී, බලය ලැබුණු ආකාරය ඔප්පු කළ යුත්තේ, එසේ ඔප්පු කිරීමට අවශ්‍ය සාක්ෂි අනිවාර්යයෙන් තමන් අතේ තිබිය යුතු පුද්ගලයා ය. (ටිකට් නැතිව කෝච්චියේ ගිය පුද්ගලයා සිහියට ගන්න). ඩයනා ගමගේගේ ශ්‍රී ලංකා පුරවැසි භාවය පිළිබඳ සහතිකය තිබිය හැක්කේ ඩයනා ගමගේගේ අතේ මිස, ඕෂල හේරත්ගේ අතේ නොවේ. ඒ නිසා, යුක්තිය පසිඳලීම සඳහා අධිකරණයට සහාය වන ඕනෑම කෙනෙකු ඒ වැදගත් සාක්ෂිය අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමට බැඳී සිටියි. 

දැන් තවත් පැත්තකින් මේ ප්‍රශ්නය දෙස බැලිය හැකියි. මේ රටේ වෙසෙන දෙකෝටියකට අධික ජනතාවක් තමන්ගේ පුරවැසි භාවය ඔප්පු කරන, උප්පැන්න සහතිකය හෝ ජාතික හැඳුනුම්පත, ඩයනා ගමගේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රමාණවත් නොවන්නේ ඇයි? ඇය බි්‍රතාන්‍ය පුරුවැසියෙකු වශයෙන් යම් අවස්ථාවකදී සිටි බව ඇය විසින්මත් පිළිගෙන ඇති බැවිනි. බි්‍රතාන්‍ය විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් පාවිච්චි කරමින් ලංකාවට ආ ගිය කෙනෙකු වන බැවිනි. ඒ කාරණය ඇය විසින් පිළිගැනීමේ පටන්, ලංකාවේ පුරවැසි භාවය ඔප්පු කිරීමේ පූර්ණ බර පැටවෙන්නේ ඩයනා ගමගේට ය.

දෙවැනුව, දෙහිඅත්තකණ්ඩියේ පියදාස බි්‍රතාන්‍ය විදේශ ගමන් බලපත්‍රයකින් ලංකාවට ආ ගිය බවක් ආගමන-විගමන දෙපාර්තමේන්තුව කීවොත්, එය අප කාටවත් වැදගත් කාරණයක් නොවේ. පියදාසගේ අල්ලපු ගෙදර වෙසෙන සිරිපාලටත් එය වැදගත් නැත. එහෙත්, ඩයනා ගමගේ යනු අර දෙකෝටියකට අධික ජනතාවක් නියෝජනය කිරීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන් ගන්නා නියෝජිතවරියකි. එසේ වන හෙයින්, ඕසල හේරත් පමණක් නොව, මුළු මහත් ඡන්දදායක ජනතාවම මේ ‘ක්වෝ වොරොන්ටෝ’ භාවය ඇගෙන් ඉල්ලා සිටිය යුතුය. ඒ සහතිකය ඉදිරිපත් කිරීම ඇය ප්‍රතික්ෂේප කරයි නම්, එනයින්ම ඇය ලංකාවේ පුරවැසියෙකු නොවන බවට නිගමනය කළ යුතුය. කරුණු එසේ තිබියදී, පැමිණිලිකාර ඕසල හේරත්ගේ ‘දෑත් පිරිසුදු නැතැ’ යි කීම (එය ඇත්තක්ම වුණත්), සාධාරණ විනිශ්චයාසනයකින් පුරවැසියන් බලාපොරොත්තු වන දෙයක් නොවේ.

ළබැඳියාවන් අතර ගැටුමක් ?

මේ අභියාචනාධිකරණයේ සභාපති විනිසුරුතුමා පිළිබඳව ඊයේ (8) පාර්ලිමේන්තුවේදී යම් හෙළිදරව්වක් කෙරුණි. ඒ, ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයට අදාල නඩුවක් සම්බන්ධයෙනි. වර්තමාන ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලය ක්‍රීඩා ඇමතිවරයා විසින් විසුරුවා හරිනු ලැබීමට එරෙහිව මේ විනිසුරුතුමා විසින් අතුරු තහනම් නියෝගයක් පනවන ලදි. මේ ක්‍රිකට් නඩුවට අදාළ සියලු දත්ත අප සතුව නැති නිසා, එකී අතුරු වාරණ නියෝගය ගැන අදහසක් ප්‍රකාශ කිරීමට අපට පුළුවන්කමක් නැත. එහෙත්, ඊයේ පාර්ලිමේන්තුවේදී කියැවුණු එක් කාරණයක්, එය සත්‍යයක් වන්නේ නම්, බරපතළ වැදගත්කමකින් යුක්තයි. ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයට සම්බන්ධ සහ ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයේ නීති අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් පෙනී සිටින එක් පුද්ගලයෙකු/නීතිඥවරයෙකු, අභියාචනාධිකරණයේ සභාපති විනිසුරුතුමාගේ ඥාති පුත්‍රයෙකු වන බවයි. මෙය, පැහැදිලිවම ළබැඳියාවන් අතර ගැටුමක් ඇති කරන තත්වයකි. එසේ හෙයින්, සභාපති විනිසුරුතුමා මේ නඩුව විභාග කිරීමෙන් ඉවත්ව සිටිය යුතුව තිබුණු බව, සාමාන්‍ය පුරවැසි ඥානයට වැටහෙන කාරණයකි.

ඒ අනුව, නීතියේ සහන පතා පුරවැසියෙකු අධිකරණයක් ඉදිරියට පැමිණීම ‘දෑත් පිරිසුදුව’ කළ යුතු කාර්යයක් යැයි යමෙකු කියන්නේ නම්, පුරවැසියන් සරණ පතා යන ඒ අධිකරණයේ විනිසුරුවරයෙකු ඊටත් වඩා ‘දෑත් පිරිසුදුව’ එහි අසුන් ගත යුතුව ඇතැයි කෙනෙකුට කිව නොහැක්කේ මන්ද? අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය, අදීනත්වය සහ ගෞරවය ආරක්ෂා කරන ප්‍රධාන සාධකය වන්නේ, විනිසුරුවරුන්ගේ සුපිළිපන් භාවය බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.  

Read More

රාජ්‍ය නායකයෙකු දැනුවත්ව බොරු කීම සහ කරුණු වසං කිරීම

ගාමිණී වියන්ගොඩ

සාමාන්‍යයෙන් රටක නායකයෙකු බොරු කියන්නේ සහ කරුණු වසං කරන්නේ හෝ විකෘති කරන්නේ, තමන්ගේ රටේ ඡන්දදායකයන් ඉදිරියේ ය. එයද, බොහෝවිට, මැතිවරණ කාලයේදී ය. මෙවැනි දේශපාලනඥයෝ ජාත්‍යන්තර වේදිකාවට ගිය විට, හැකිතාක් සත්‍ය වසංකොට කතා කිරීමට බැලුවත් කෙළින්ම බොරු නොකියති. බොරුවක් කීවත්, එය රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික වාංමාලාවක දවටා, සත්‍යයක් සේ හැඟෙන ආලේපයක් ඊට ගල්වති. එහෙත් ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ පසුගිය දා ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය ඉදිරියේ කරුණු වසංකොට කතා කළා පමණක් නොව, තමන් කියන බොරුව තව පැයකින් හෝ දෙකකින් පසු අතේ පැළවෙන බව දැනගෙනම බොරු කීවේය. 

ගිය සතියේ මේ කොලමේ, ඔහු ජර්මානු රූපවාහිනි නාලිකාවක් සමග පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවට මුහුණදුන් ආකාරය ගැන කරුණු සාකච්ඡා කොට ඇත. එහිදී අපේ මූලික අවධානයට යොමු වුණේ, ඒ මාධ්‍යකරුවා ඉදිරියේ ඔහු හැසිරුණු අසංවර ආකාරය සහ අතාර්කික භාවය ගැනයි. ජරමානු මාධ්‍යකරුවාගේ තිබුණු සංයමය සහ සෘජු භාවය ජනාධිපතිවරයාගේ අහලකින්වත් ප්‍රදර්ශනය නොවුණු බව එහිදී අප පෙන්වා දුනි. 

එහෙත්, දැන් කරුණු අනාවරණය වන ආකාරයට ඔහු එහිදී තර්කයෙන් ජයගැනීම සඳහාම හෝ උද්ධච්චකම නිසා හෝ, හිතාමතා බොරු කියා ඇති බවත් ඔප්පු වී තිබේ. ඒ, වෙනත් වැදගත් කරුණු ගණනාවක් වසං කිරීමට සහ විකෘති කිරීමට, ඒ සාකච්ඡාවේදී ගත් උත්සාහයට අමතරව ය.

කාදිනල්වරයාගේ කොල කෑල්ලක් අතේ තියාගෙන තමාගෙන් ප්‍රශ්න ඇසීමට කලින්, අදාල මාතෘකාව පිළිබඳ “ගෙදර වැඩ” කරගෙන ඒමට මාධ්‍යවේදියෙකුට හැකියාව තිබිය යුතු යැයි පුරසාරම් කියමින් ඒ සාකච්ඡාවේදී රනිල් වික්‍රමසිංහ අර මාධ්‍යවේදියාව හෑල්ලුවට ලක්කෙළේය. රනිල් වික්‍රමසිංහ එහිදී කී “ගෙදර වැඩ” යන්න, ශ්‍රී ලංකා කතෝලික රදගුරු සමුළුවට අදාළ කාරණයකි. රනිල් වික්‍රමසිංහ එහිදී නොකියා කීවේ, මැල්කම් රංජිත් කාදිනල් හිමියන්ගේ වචනය විශ්වාස නොකර, ශ්‍රී ලංකා කතෝලික රදගුරු සමුළුව සමග අර ජර්මානු මාධ්‍යවේදියා කතා කළ යුතුව තිබුණු බවයි. මේ ප්‍රශ්නය පැනනැඟුණු මොහොතේ, ‘ඔබ ලංකාවේ රදගුරු සමුළුව සමග කතා කළාද?’ යැයි රනිල් වික්‍රමසිංහ අර මාධ්‍යවේදියාගෙන් ප්‍රශ්න කෙළේය. මාධ්‍යවේදියාගේ උත්තරය වුණේ ‘නැත’ යන්නයි. එවිට ඉතා ජයග්‍රාහීව රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන්නේ ‘එහෙනම් තමුසෙට කිසි අයිතියක් නැහැ මගෙන් ඔය ප්‍රශ්නය අහන්න!’ යනුවෙනි. මාර තර්කයකි! 

අදිසි හස්තය දේශීය එකකි

ඇත්ත වශයෙන්ම ඒ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවට සවන්දෙමින් සිටිද්දී මගේ සිතට නැඟුණු අදහස වුණේ, කාදිනල්වරයාගේ මතයට වෙනස් මතයක්, පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් ලංකාවේ රදගුරු සමුළුවට ඇතැයි කියා ය. ඊට සවන්දුන් ඕනෑම කෙනෙකුට හැඟෙන අදහස එයයි. කාදිනල් හිමියන් දැන් කාලයක සිට දිගින් දිගට කියමින් සිටින එක් මුඛ්‍ය කතාවක් තිබේ. එනම්, සහරාන් ඇතුළු ත්‍රස්තවාදීන්ට අමතරව, ඔවුන්ව මෙහෙයවූ අදිසි හස්තයක් පාස්කු ප්‍රහාරය පසුපස තිබී ඇති බවයි. එය, ජාත්‍යන්තර අදිසි හස්තයකැයි කාදිනල්වරයා පිළිනොගනී. ඒ වෙනුවට, ඔහු දරන අදහස බව පෙනෙන්නේ, ලංකාව ඇතුළේම යම් කිසි පිරිසක්, දේශපාලනික හේතු පෙරදැරිව මේ ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයට යම් ආකාරයකින් සහාය සපයා ඇති බව හෝ ආශීර්වාදකොට ඇති බවකි. ඔහුට අනුව, ඒ ‘අදිසි හස්තය’ දේශීයයි. 

මේ මතය රාජපක්ෂලා ප්‍රතික්ෂේප කරති. රනිල් වික්‍රමසිංහ දැන් රාජපක්ෂ කඳවුරේ ජනාධිපතිවරයා වන නිසා ඔහුද ඒ මතය ප්‍රතික්ෂේප කරන බවක්, මේ කියන මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේදී පෙන්නුම් කෙළේය. එංගලන්තයේ චැනල් 4 නාලිකාව පසුගිය දා මුදාහැරිය වීඩියෝ හෙළිදරව්ව තුළ ඇඟිල්ල දිග් කෙරෙන්නේ, ඒ කියන ‘දේශීය’ දේශපාලනික හස්තය හෝ ජාලය වෙතට ය. චැනල් 4 නාලිකාවේ මේ චෝදනාවේ සත්‍යතාව අපි කවුරුත් තවම හරිහැටි නොදනිමු. ඒ නිසාම කාදිනල් හිමියන් ඇතුළු අප කවුරුත් ඉල්ලා සිටින්නේ, ගවේෂණයකොට, පරීක්ෂණකොට ඒ සත්‍යය සොයාගත යුතුව ඇති බවයි. එහිදී, ඒ ගවේෂණය හෝ පරීක්ෂණය දේශීය වශයෙන් සිදු කළ නොහැක්කක් බව, මේ පාස්කු ප්‍රහාර සිද්ධිය පමණක් නොව, ඊට කලින් ඇති වූ දේශපාලනික අපරාධ සියල්ල සම්බන්ධයෙන්ද, අප කවුරුත් අත්විඳ ඇති සත්‍යයකි. එවැනි දේශීය පරීක්ෂණවලින් මේ දක්වා යුක්තියක් හෝ සාධරණත්වයක් වින්දිතයන්ට ඉටු වී නැත. ඒ නිසා, මේ පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන්ද ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක අවශ්‍යතාව දැන් කාලයක සිට, මෙරටේ යුක්තිය සහ සාධාරණත්වය අපේක්ෂා කරන කවුරුත් ඉල්ලා සිටින දෙයකි.   

ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් නොපවත්වන බව, ජර්මානු මාධ්‍යවේදියා ඉදිරියේ රනිල් වික්‍රමසිංහ කියා සිටියේ එවැනි තත්වයක් යටතේ ය. එසේ නොපැවැත්වීම සඳහා තමන්ට ලංකාවේ කතෝලික රදගුරු සමුළුවේ අනුමැතියත් ලැබී ඇතැයි යන්න ගම්‍ය කිරීමට ඔහුට අවශ්‍ය විය. “තමුසෙ නෙවෙයි, මමයි රදගුරු සමුළුව එක්ක ගනුදෙනු කරන්නේ. ඒක නිසා කටවහගන්නවා!” යැයි ඔහු අර මාධ්‍යවේදියාට සැර විය. අසාගෙන සිටි අපටත්, ලෝකයාටත් ඔහු දුන් පණිවිඩය වුණේ, කාදිනල්වරයා ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් ඉල්ලා සිටියද, ලංකාවේ රදගුරු සමුළුව එවැන්නක් ඉල්ලා නොසිටින බවකි. පාස්කු ප්‍රහාරය පසුපස දේශීය අදිසි හස්තයක් ක්‍රියාත්මක වී ඇතැයි කාදිනල්වරයා කීවද, ලංකාවේ රදගුරු සමුළුව එවැනි අදහසක් නොදරන බවයි.   

එහෙත්, මේ සාකච්ඡාව අවසන් වී දින දෙකක් ගියේ නැත. ලංකාවේ කතෝලික රදගුරු සමුළුව ප්‍රකාශයක් නිකුත් කෙළේය. කතෝලික රදගුරු හිමිවරුන් 12 දෙනෙකු සහ සහායක කතෝලික රදගුරු හිමිවරුන් 2 ගේ අත්සනින් එය නිකුත් විය. එයින් කියැවුණේ, පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් තමන් සියල්ලන් දරන මතය, කාදිනල් හිමිපාණන් දරන මතයම වන බවයි! එසේ තිබියදී, ‘කාදිනල්වරයාගේ කොල කෑල්ලක්’ අතේ තියාගෙන තමාගෙන් ප්‍රශ්න අසන බවට අපහාසකොට, ජර්මානු මාධ්‍යවේදියා අපහසුතාවට පත්කරමින්, රනිල් වික්‍රමසිංහ සිංහ ස්‍යොවෙන් කියා ඇත්තේ තනිකර බොරුවකි. එතෙකින් නොනැවතුණු ඔහු, ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් ඉල්ලා සිටින්නේ කිහිප දෙනෙකු පමණක් බවත්, පාර්ලිමේන්තුව එවැනි ඉල්ලීමක් කර නැති බවත්, තවදුරටත් කියාගෙන ගියේය. 

දේශීය පරීක්ෂණයක් පිළිබඳ විශ්වාසය නැත්තේ දෙතුන් දෙනෙකුට පමණක්ද?

නමුත් සත්‍යය කුමක්ද? විපක්ෂ නායකවරයා ඇතුළු පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සමස්ත විපක්ෂයමත් කියා සිටින්නේ, රනිල් වික්‍රමසිංහ පත්කිරීමට යන කමිටුවට හෝ පාර්ලිමේන්තු කාරක සභාවකට හෝ මේ පරීක්ෂණය පවත්වා සත්‍යය හෙළිදරව් කරගැනීමට හැකියාවත් ඇතැයි තමන් විශ්වාස නොකරන බවයි. මේ පාස්කු ප්‍රහාරය වැළැක්වීමට අවශ්‍ය පියවර නොගැනීම පිළිබඳ අධිකරණයෙන් වැරදිකරුවෙකු වී විශාල වන්දියක් ගෙවීමටත් නියම වී සිටින, හිටපු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනද ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් ඉල්ලා සිටී. ජාතික ආරක්ෂාවට අදාළ කරුණු සම්බන්ධයෙන් වැඩිම අත්දැකීමක් සහ ගැඹුරු දැනුමක් ඇති කෙනෙකියි සිතිය හැකි, හිටපු හමුදාපති ෆීල්ඩ් මාෂල් සරත් ෆොන්සේකාද ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් ඉල්ලා සිටී. සුළු ජාතීන් නියෝජනය කරන ප්‍රධාන විපක්ෂය වන ‘දෙමළ ජාතික සන්ධානයත්’ එවැනි පරීක්ෂණයක් ඉල්ලා සිටී. මේ සියලු කරුණු රනිල් වික්‍රමසිංහ අර මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේදී හිතාමතා වසංකොට, ‘දෙතුන් දෙනෙකු ඇරෙන්න වෙන කෙනෙක්... පාර්ලිමේන්තුවෙන් එවැනි ඉල්ලීමක් කරලා නැහැ’ යි කීවේය.

පාර්ලිමේන්තුවෙන් එවැනි ඉල්ලීමක් පැමිණිය යුතු බව කීමෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ අදහස් කෙළේ කුමක්ද? පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි ඡන්දයෙන් සම්මත කරගන්නා යෝජනාවක් මාර්ගයෙන් එවැනි පරීක්ෂණයක් පැවැත්විය යුතු යැයි ඉල්ලා සිටීම එවැන්නක් සඳහා අනිවාර්ය බවද? මෙවැනි මහා අපරාධයක් පරීක්ෂා කිරීම අරමුණු කරගත් කර්තව්‍යයකට, පාර්ලිමේන්තුවේ යෝජනා සම්මත කරගත් ඉල්ලීමක් අවශ්‍ය යැයි කියන්නේ, මොන නීතියක් හෝ මොන සම්ප්‍රදායයක් උඩද? ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් කිරීම සඳහා රටේ ඉල්ලීමක් නැතැයි බොරුවක් කියන අතරේම, අනිත් පැත්තෙන්, එවැනි පරීක්ෂණයක් කිරීම සඳහා අත්‍යාවශ්‍ය කොන්දේසියක් වශයෙන් ‘පාර්ලිමේන්තුවෙන් කෙරෙන ඉල්ලීමක්’ තිබිය යුතුය යන ව්‍යාජ අවසරය ගෙනහැරපෑමෙන්, තමාගේ තර්ක ඥානයේ පවතින පටු භාවයත් රනිල් වික්‍රමසිංහ එදා ලෝකයාට හෙළි කෙළේය.

ඊළඟට, පාස්කු ප්‍රහාරය ගැන මේ දක්වා පරීක්ෂණ පවත්වා ඇති ජාත්‍යන්තර සංවිධාන ගණනාවක නම් පෙළක් ජනාධිපතිවරයා කියවාගෙන යයි. බි්‍රතාන්‍ය පොලීසිය, ඕස්ටේ්‍රලියානු, ඉන්දියානු සහ චීන පමණක් නොව, පාකිස්තානු පොලීසිය පවා පාස්කු ප්‍රහාරය ගැන පරීක්ෂණ පවත්වා ඇතැයි ඔහු කීවේය. ඒවා සියල්ලේ නිගමනය වශයෙන් ඔහු දක්වා සිටියේ, ‘විදේශ සම්බන්ධතාවක්’ මේ පාස්කු ප්‍රහාරයට නැති බවයි. එය, ගිය සතියේ මේ කොලමෙන්ද කියා ඇති පරිදි, අපේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු පරීක්ෂණවලින්ද සොයාගෙන තිබුණු කාරණයකි. එහෙත් මේ කියන ජාත්‍යන්තර සංවිධාන මගින් කර ඇතැයි කියන පරීක්ෂණ වාර්තාවන්හි, කාදිනල්වරයා ඇතුළු යුක්තිය අපේක්ෂා කරන සියල්ලන් එක දිගට කියා සිටින, ‘දේශීය අදිසි හස්තය’ පිළිබඳ කිසි සඳහනක් නැත්දැයි රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන්නේ නැත. කෙසේ වෙතත්, දැන් ඔහුගේ මෙම ප්‍රකාශය නිසා, ඒ කියන ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණ වාර්තා සියල්ල තමන්ට ලබාදෙන්නැයි ලංකාවේ රදගුරු සමුළුව ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා තිබේ.

කතෝලික පල්ලියෙන් ‘අතරමැද’ ඉල්ලීමක්

මෙසේ තිබියදී ඊයේ (11), කතෝලික රදගුරු සමුළුවෙන් පත්කරන ලද ‘ජාතික කතෝලික කමිටුවෙන්’ ප්‍රකාශයක් නිකුත්කොට තිබේ. කාදිනල් මැල්කම් රංජිත් පියතුමාද එහි එක් අත්සන්කරුවෙකි. මේ ලිපියෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ ‘විදේශීය නිරීක්ෂකයන් සහිත දේශීය පරීක්ෂණයක්’ පවත්වන ලෙසයි. පූර්ණ ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් සහ පූර්ණ දේශීය පරීක්ෂණයක් යන ස්ථාවර දෙකට අතරමැද තැනක් වශයෙන් මෙය පෙනෙන්ට තිබේ. එසේම, මේ දක්වා පවත්වන ලද ජනාධිපති කොමිෂන් සභා සහ පාර්ලිමේන්තු කාරක සභා ආදියෙන් සැලකිල්ලට ගෙන නැති ඉතා වැදගත් කරුණු රාශියක් වෙත අවධානය එම ලිපියෙන් යොමු කර තිබේ. ඇමරිකානු එෆ්.බී.අයි. බුද්ධි අංශ විමර්ශකයෙකු විසින් ලංකාවේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට භාර දෙන ලද අයි.පී. ලිපිනයට හිමිකම් කියන පුද්ගලයා පිළිබඳ මේ දක්වා සොයා නොබැලීම, ‘සොනික් සොනික්’ යන අන්වර්ථ නාමයෙන් හැඳින්වෙන පොලිස් පරීක්ෂක බණ්ඩාර නමැත්තාව ප්‍රශ්න කිරීම නතර කර ඇත්තේ මන්දැයි සොයාබැලීම, අබු හින්ද් නමැත්තා හඳුනාගැනීමට මේ දක්වා අපොහොසත්ව සිටීම, ජමිල් නමැති බෝම්බකරුවාට අපේ බුද්ධි අංශ සමග පැවති සම්බන්ධතාව සොයා නොබැලීම සහ පුපුරණ ද්‍රව්‍ය පුරවාගත් ලොරියකට ගැලනිගම අධිවේගී මාර්ග fදාරටුවෙන් පිටවීමට හැරීමේ සිද්ධිය ගැන විධිමත්ව සොයා නොබැලීම ආදී කරුණු රාශියක් ඒ අතර වෙයි. 

මෙතෙක් පවත්වන ලද විමර්ශනවලින් මොන තරම් වැදගත් කරුණු මඟහැරී ඇත්ද යන්න මෙයින් ස්ඵුට වෙයි. ඒවා සියල්ලම පාහේ, එක්කෝ නොදැනුවත්ව මඟහැරී ඇති කරුණු ය. නැත්නම්, බලධාරීන්ගේ අකුල්හෙලීම නිසා හෝ ඔවුන්ගේ බලපෑම් නිසා විමර්ශනය කළ නොහැකි වූ කරුණු ය. ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයකින් හෝ ජාත්‍යන්තර නිරීක්ෂණය යටතේ පැවැත්වෙන පරීක්ෂණයකින් මෙහා, පාස්කු ප්‍රහාරයේ සැබෑ සුලමුල සොයායාමේ හැකියාවක් නැති බව මෙයින් පෙනේ. ඉතිං, ජනාධිපතිවරයා පෙනී සිටින්නේ පාස්කු වින්දිතයන් වෙනුවෙන් යුක්තිය ඉෂ්ට කිරීමේ සැබෑ අරමුණ වෙනුවෙන් නම්, පාස්කු ප්‍රහාරයේ සැබෑ මොළකරුවන් නීතිය ඉදිරියට පැමිණවීම වෙනුවෙන් නම්, දැන් කතෝලික රදගුරුවරුන්ගේන් ඉදිරිපත්ව ඇති මේ අතරමැද ඉල්ලීම කෙරෙහි සාධනීය ප්‍රතිචාරයක් දැක්විය යුතුව තිබේ. 

Read More

වික්‍රමසිංහ ලෝකය ජයගැනීම !

ගාමිණී වියන්ගොඩ

රනිල් වික්‍රමසිංහ යනු උගතෙකියි කියති. වැඩකාරයෙකියි කියති. මීට කලින් ජනාධිපති පදවියේ සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සමග සසඳන විට, ඔහු උගතෙකු බව ඇත්තයි. ඒ සැසඳීමෙන් එහාට ගොස් බැලුවත්, ඔහු උගතෙකැයි කීමට බැරිකමක් නැත. ඒ ප්‍රධාන කාරණා දෙකක් නිසා ය. මේ කාරණා දෙකම, අපේ මිනිසුන්ගේ දිළිඳු විඥානයේ තරමට සකස් කරගත් බොල් නිර්ණායක දෙකකි. ඒවා මෙසේ ය: 

(1) ඔහු ඇතැම් විෂයයන්ට අදාළ කරුණු සහ දත්ත දනී. විශේෂයෙන්, ලෝක යුද්ධවලට අදාළ කරුණු සහ ප්‍රධාන පෙළේ ලෝක නායකයන් පිළිබඳ තොරතුරු දනී. තවත් එවැනි වෙනත් විෂයයන් පිළිබඳ දත්ත ඔහු කටපාඩමින් දනී. මීට බොහෝ කාලයකට පෙර ජැක්සන් ඇන්තනි අපේ ඉතිහාස රජවරුන්ගේ නම්ගම් සහ නෑකම් (අහවලාගේ පුතා අහවලා, අහවලාගේ බාප්පා අහවලා ආදී වශයෙන්) පිළිවෙලින් සහ කටපාඩමින් ගිරවෙකු මෙන් කියාගෙන යන වීඩියෝවක් අප දැක ඇත. එය දුටු බොහෝ අය, ජැක්සන් ඇන්තනි මහා ඉතිහාසඥයෙකු සේ  සලකන්ට ඇත. ඉතිහාසය යනු දත්ත සහ සිද්ධි පිළිබඳ මතකය වශයෙන් සැලකීමට අප තුළ ඇති පුරුද්ද ඊට හේතුවයි. අවසානයේ ඒ ජැක්සන් ඇන්තනි නැවතුණේ, මහින්ද රාජපක්ෂ සුද්දෝදන රජ පවුලට නෑකම් ඇතැයි කියමිනි.

උගතා සහ බුද්ධිමතා අතර වෙනසක් බොහෝවිට අවධාරණය කෙරෙන්නේ එබැවිනි. ප්‍රශස්ත අර්ථයෙන් ගත්තොත්, උගතා යනු කරුණු දන්නා කෙනා ය. අවම අර්ථයෙන් ගත්තොත්, උගතා යනු අධ්‍යාපන සහතික ඇති තැනැත්තා ය. අනිත් අතට, බුද්ධිමතා යනු, තමන් උගත් කරුණු අනුසාරයෙන් අලුත් ඥානයක් සහ දැක්මක් ඇති කරගැනීමට තරම් මොළයක් ඇති තැනැත්තා ය.

(2) ලංකාව වැනි රටවල පවතින යටත්විජිත මානසිකත්වය නිසා ‘උගතා’ යන්න තවත් ආකාරයකින්ද නිර්වචනය වෙයි. එනම්, ඉංග්‍රීසි දත් තැනැත්තා ලෙසිනි. ඉංග්‍රීසි කතා කරන කෙනෙකු උගතෙකු වශයෙනුත්, ඉංග්‍රීසි නොදන්නා කෙනෙකු නූගතෙකු වශයෙනුත් සලකන පුරුද්දක් අපේ රටේ තිබේ. මෙය, සහමුලින්ම යටත්විජිත මානසිකත්වය විසින් ඇති කරන ලද හැඟීමකි. භාෂාවක් වශයෙන් ඉංග්‍රීසියම පමණක් අප විසින් කරට ගෙන තිබීමෙන් එය ඔප්පු වෙයි. ඇයි, ප්‍රංශ, ස්පාඤ්ඤ, ජපන් හෝ හින්දි හෝ චීන භාෂා උගත් කෙනා ‘උගතෙකු’ වශයෙන් නොසැලකෙන්නේ? අපේ අධිරාජ්‍යවාදී ස්වාමියා, ඉංග්‍රීසිකාරයා මිස අර කී කිසි ජාතිකයෙකු නොවන නිසා ය. කොච්චර බැන්නත් අපට අවශ්‍ය කරන්නේ ‘සුද්දෙකු’ වීමට ය.

දැන්, සියලු රාජපක්ෂලාට වෙනස්ව, රනිල් වික්‍රමසිංහ උගතෙකු වශයෙන් සැලකෙන්නේ මේ කියන කාරණා දෙක නිසා ය. ඔහු පොතපත කියවතියි කියති. එසේම, ඇතැම් විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් (නැවතත්, රාජපක්ෂලාට සාපේක්ෂව) ඔහු තොරතුරුවලින්ද සන්නද්ධ බවත් ඇත්තකි. එහෙත්, ලෝකය සහ දේවල්ද, සංසිද්ධි සහ සංකල්පනාද, වඩාත් තාර්කිකව සහ අපක්ෂපාතීව ඥානනය කිරීමට තරම් බුද්ධිමය පරිචයක් නැති කෙනා සැබෑ බුද්ධිමතෙකු නොවේ. එවැන්නෙකු, තමා දන්නා විෂය කරුණු සහ දත්ත පාවිච්චියට ගන්නේ, සැබෑව නිරාවරණය කරගැනීම සඳහා නොව, බොරුව අස්සේ සැඟවීමට අවශ්‍ය සුහුරු මෙවලම් ලෙස ය. රනිල් වික්‍රමසිංහ, පසුගිය දා ජර්මනියේදී පැවති මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී සිය භාවිතයෙන් පෙන්නුම් කෙළේ තමාද එවැන්නෙකු බව ය. හැබැයි, ‘ඌටත්, උගේ සනුහරේටත් ඇටි හැලෙන්න දුන්නා’ යැයි රනිල් වික්‍රමසිංහත්, ලංකාවේ දේශප්‍රේමීනුත් දැන් ආඩම්බරෙන් සිතනවාට අඩමානයක් නැත. 

රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ප්‍රොටොකෝලය තුළ, රාජ්‍ය නායකයෙකුට හිමි වන අධිකාරීත්වය පාවිච්චියට ගනිමින් ප්‍රශ්නකරුවෙකු නිශ්ශබ්ද කිරීම හෝ යටපත් කිරීම ඕනෑම රාජ්‍ය නායකයෙකුට ඉතා පහසුවෙන් කළ හැකි දෙයකි. ඉඩි අමින් ඒ දිනවල එසේ හැසිරුණි. අනිත් පැත්තෙන්, රාජ්‍ය නායකයෙකුගෙන් ප්‍රශ්න අසන මාධ්‍යවේදියෙකු අනිවාර්යයෙන්ම රාජ්‍ය නායකයාගේ බහට, ඉතා මෙහා සීමාවකදී නතු වෙයි. හෙවත් ඔහු නිශ්ශබ්ද වෙයි. ඒ ද්විත්ව වාසිය රනිල් වික්‍රමසිංහ උපරිමයෙන් ප්‍රයෝජනයට ගත්තා මිස, මේ කියන සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදී, තමන්ගේ බුද්ධිමය ප්‍රභාවක් හෝ ශිෂ්ටසම්පන්න සංයමයක් හෝ ප්‍රදර්ශනය කිරීමට ඔහු මුළුමණින්ම අසමත් විය. 

අපේ නායකයෙකු මෙතරම් කුලප්පු වුනේ සහ ඇවිස්සුනේ මන්දැයි මට සිතාගත නොහැකි විය. එය ඉතා අතාර්කික කැසිල්ලකි. එසේම ලෝකයා හිනාගස්සන තර්ක ක්‍රමයකි. උදාහරණයක් වශයෙන්, පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් පැවැත්වීම ගැන ප්‍රශ්නකරු විමසන විට රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රශ්නකරුගේ ඇඟට කඩාගෙන පැනීම ගත හැකිය. මාධ්‍යවේදියා අසන්නේ එවැනි ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් පවත්වන්නේද නැද්ද යන්නයි. ඊට රනිල් වික්‍රමසිංහ දෙන පිළිතුර කුමක්ද? ‘තමුසෙලාගෙ රටවල එහෙම පරීක්ෂණ පවත්වනවාද?’ යන ප්‍රති-ප්‍රශ්නයකි. 

ජනාධිපතිතුමනි, අර මාධ්‍යවේදියා සහ ඔබ සමාන තත්වයක සිටියේ නම්, ඔහු ඔබට මෙසේ කියනු ඇත: ‘ඔබතුමාගේ රටේ මේ ගැන පරීක්ෂණ කීයක් දැන් කරලා තියෙනවද? කොමිෂන් සභා කීයක් පත්කරලා තියෙනවද? පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවකුත් පත්කර තියෙනවා නේද? (මේ තෝම්බුව 2008 සිටම අර මාධ්‍යවේදියා එළියට අදිද්දී, රනිල් වික්‍රමසිංහ ඔහුව කටින් ගසා නතර කෙළේය). මීට පෙර, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනයේ පටන් මේ දක්වා සිදු කෙරී ඇති කිසි දේශපාලනික අපරාධයක බලවන්තයෙකු මේ දක්වා දඬුවමට ලක් වී නැති බව ඔබ නොදන්නේද?”.

ජනාධිපතිතුමනි, ඊළඟට ඔහු ඔබට මේ කරුණත් පෙන්වා දෙනු ඇත: “ඔබතුමා කියන ජර්මනියේ හෝ වෙනත් බටහිර රටක මෙවැනි සිද්ධි සම්බන්ධයෙන් තමන්ගේ නීතිය සහ අධිකරණ ක්‍රියාවලිය සමග සෙල්ලම් දමා ඇති තත්වයකට උදාහරණයක් ඔබට සැපයිය හැකිද? මේ රටවල අගමැතිවරුන් පවා හිරේ යන බව ඔබ දන්නේද? කොටින්ම, දණ්ඩමුක්තියක් මේ රටවල ඇති බවට හෙවත් අපරාධයක් කොට පහසුවෙන් ගැලවී යා හැකි බවට උදාහරණයක් මේ රටවලින් ඔබට දිය හැකිද?”

ජනාධිපතිතුමනි, අවසාන වශයෙන් ඔහු ඔබට මෙසේ කියනු ඇත: ‘මේ රටවල්වලට ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණ අවශ්‍ය නොකරන්නේත්, ඔබේ රටට ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණ අවශ්‍ය කරන්නේත් ඒ නිසා යැයි ලෝකයා කියතොත් ඔබ කියන්නේ කුමක්ද?” 

සිරිකොතේ රනිල් ජර්මනියෙන් ප්‍රාදුර්භූත වීම

මාධ්‍යවේදියාට තමන්ගේ ප්‍රශ්නය තාර්කිකව පැහැදිලි කිරීමට රනිල් වික්‍රමසිංහ ඉඩ නොදුනි. එසේම, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රති-ප්‍රශ්නයට උත්තර දෙන්නටත්, රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ප්‍රොටොකෝලය විසින් මාධ්‍යකරුවාට ඉඩ නොදෙයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ මෙහිදී හැසිරුණේ සිරිකොතේ තමන්ගේ පක්ෂයේ සාමාජිකයන් ඉදිරියේ ඔහු හැසිරෙන ආකාරයටමයි. තමාගේ වචනයට පිටින් යාමට කිසිවෙකුට ඉඩ නොදීම ඔහුගේ සිරිතයි. කෙනෙකුට එක වරක් ප්‍රශ්නයක් ඉදිරිපත් කිරීමට ඔහු ඉඩ දෙයි. ඉන්පසු ඔහු එම ප්‍රශ්නයට දෙන උත්තරය මත නැවත ඔහුව ප්‍රශ්න කිරීමට ඔහු කිසි විටෙක අර ප්‍රශ්නකරුට ඉඩ නොදෙයි. මේ මාධ්‍යවේදියා එසේ පැහැදිලි කිරීමට තැත් කරන එක් අවස්ථාවක ‘තමුසෙ කතා කරන්නෙ බහුබූත!’ යැයි රනිල් වික්‍රමසිංහ ඔහුගේ ඇඟට කඩා පැන්නේය. ප්‍රශ්නය වන්නේ, මුළු ලෝකයාටම ඔහුගේ අසංයමයත්, අර මාධ්‍යවේදියාගේ සංවරයත් ප්‍රදර්ශනය වීමයි. අශිෂ්ඨත්වය සහ ශිෂ්ටත්වය පුටු දෙකක වාඩි වී සිටි පුද්ගලයන් දෙන්නෙකුගෙන් ප්‍රදර්ශනය වීමයි.

ඇමරිකාවේ එෆ්.බී.අයි. සහ එංගලන්තයේ අපරාධ විමර්ශන අංශ මගින් කළ පරීක්ෂණ වාර්තා ඇති බවත්, පිටස්තර කිසිවෙකු පාස්කු ප්‍රහාරයට සම්බන්ධයක් නැතැයි ඒවායේ කියා ඇති බවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ එහිදී කීවේය. එෆ්.බී.අයි. වාර්තාවේ පිටස්තර සම්බන්ධයක් නැතැයි කියා ඇත්තේ අයි.එස්.අයි.එස්. වැනි ජාත්‍යන්තර අන්තවාදී මුස්ලිම් සංවිධානවල සහභාගීත්වයක් පාස්කු ප්‍රහාරයට තිබී නැති බවයි. එය, ඔවුන් පමණක් නොව, අපේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව පවා එක දිගටම පෙන්වා දී ඇති කාරණයකි. චැනල් 4 හෙළිදරව්ව තුළ නැඟෙන චෝදනාව වන්නේ, රට ඇතුළේම, හිටපු ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු අපේම පිරිසකගේ සම්බන්ධයක් පාස්කු ප්‍රහාරයට තිබී ඇති බව ය. ජර්මානු මාධ්‍යකරුවාගේ ප්‍රශ්නය එයයි. ඊට උත්තරයක් වශයෙන්, රටින් පිටස්තර සංවිධානයක සම්බන්ධයක් මීට නැති බව එෆ්.බී.අයි. වාර්තාවෙන් පවා කියා ඇති බව රනිල් වික්‍රමසිංහ කීම, යන්නෙ කොහෙද මල්ලෙ පොල් කතාවකි.

රනිල් වික්‍රමසිංහ කෙමෙන් රාජපක්ෂකරණය වීම

මේ සාකච්ඡාවේ එක තැනකදී, “හූ ආ යූ?’ (තමුසෙ කවුද?) කියා රනිල් වික්‍රමසිංහ මාධ්‍යවේදියාට දමා ගසයි. ඊළඟට, තමාද රූපවාහීනි මාධ්‍ය ඇතුළු මේ ක්ෂේත්‍රයේ සෑහෙන කාලයක් කරක්ගසා ඇති බවට කයිවාරුවකුත් ගසයි. මට මතක් වුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්ෂව ය. එක් විදේශ මාධ්‍යවේදියෙකු ලසන්ත වික්‍රමතුංග ගැන ප්‍රශ්නයක් ඇසූ අවස්ථාවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂත්, ‘හූ ඉස් ලසන්ත?’ (කවුද ලසන්න කියන්නෙ?) කියා ඇසුවේය. ඒ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේදීත් මේ විදිහටම විදේශ මාධ්‍යවේදියාට ගෝඨාභය සැර වුණි. රනිල් වික්‍රමසිංහ යනු ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ අනුමැතියෙන් සහ ඔහුගේ කඳවුරේ ඡන්දයෙන් ජනාධිපති තනතුරට පත් පුද්ගලයා වන නිසා දෙන්නා අතරේ එවැනි සාම්‍යත්වයක් තිබීමත් අරුමයක් නොවේ. ඇත්තෙන්ම, මේ සමස්ත මාධ්‍ය සාකච්ඡාව තුළ රනිල් වික්‍රමසිංහ පෙනී සිටියේ ලංකාව නමැති රටේ ජනාධිපතිවරයා වශයෙන් නොව, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු ඔවුන්ගේ පවුල වෙනුවෙන් තමන් පෙනී සිටිය යුතු යැයි සිතන ජනාධිපතිවරයෙකු වශයෙනි. 

අපේ රට ගැන බටහිර ආකල්පය වෙනස් විය යුතු බව ඔහු අවධාරණය කරන විට, ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් කොමිෂන් වාර්තාව තමා ප්‍රතික්ෂේප කරන බව ඔහු කියන විට, ජාත්‍යන්තරය සම්බන්ධයෙන් කාලයක් තිස්සේ අපට හුරුපුරුදු රාජපක්ෂ වාගාලාප නිතැතින්ම අපේ සිතට එයි. කාලයක් තිස්සේ සිදු වූ සියලු අපරාධවලින් සැඟවීම සඳහා රාජපක්ෂලා පාවිච්චි කළ ‘දේශප්‍රේමී’ වාංමාලාව අපේ මතකයට එයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ යා යුත්තේ තව එක අඩියකි. එවිට, මේ සියල්ල ‘බටහිර කුමන්ත්‍රණ’ වශයෙන් ඔහු හඳුන්වනු ඇත!  

හිටිගමන්, තමන් ඉන්නේ සිරිකොතේ නොවන බව එක මොහොතකදී ඔහුට මතක් විය. එවිට සන්සුන් වූ ඔහු, තමා දැන් කමිටුවක් පත්කර ඇති බවත්, ඒ කමිටුවෙන් නිසි පරීක්ෂණයක් නොකෙරුණොත් පාර්ලිමේන්තු කමිටුවකින් නැවත ඒ ගැන සොයා බැලිය හැකි බවත්, තැන්පත්ව කීවේය. පාස්කු ප්‍රහාරයේ වින්දිතයන් සහ යුක්තිය සහ සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සියල්ලන් මේ සම්මුඛ සාකච්ඡාවෙන් අවබෝධ කරගත යුතු වැදගත් පාඩමක් තිබේ. එනම්, දැනට මියගොස් සිටින ත්‍රස්තවාදීන් හැරුණුකොට වෙන කිසිවෙකු මේ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධයක් නැතැයි යන අවසාන තීන්දුවට රනිල් වික්‍රමසිංහ දැනටමත් පැමිණ ඇති බවයි. එය රාජපක්ෂලාගේ අවසාන තීන්දුවයි.

රනිල් වික්‍රමසිංහගේ සමස්ත හැසිරීම මොන තරම් අතාර්කිකද යන්න සොයා බැලිය හැකි හොඳම ක්‍රමය, මේ සාකච්ඡාව ආරම්භයේදී නැඟෙන ප්‍රශ්නයට ඔහු උත්තර දෙන ආකාරයත්, සාකච්ඡාව අවසාන වන විට ඔහුගේ හැසිරීම වැටී තිබූ තත්වය සැලකිල්ලට ගැනීමත් ය. සාකච්ඡාව පටන්ගන්නා මොහොතේම මාධ්‍යකරු අසන්නේ, මේ ජර්මානු සංචාරය අවසන් වී ආපසු ලංකාවට යන විට ගෙන යාමට යහපත් පණිවිඩයක් ඇත්ද යන්නයි. ඊට පිළිතුරු දෙමින්, අප අතරේ (එනම්, බටහිර සහ අපේ රට අතරේ) පරතරය අවසන්ව ඇති බවත්, අප අතරේ වඩාත් හොඳ අවබෝධයක්, විශේෂයෙන් යුරෝපය පැත්තෙන් අප පිළිබඳ හොඳ අවබෝධයක් ඇතිව තිබීම සතුටට කාරණයක් බවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ කියයි. එහෙත්, ඉන්පසු සාකච්ඡාව පුරාම ඔහු හැසිරුනු ආකාරයෙන් කියාපෑවේ, ඔවුන් (බටහිර) ගැන එවැනි යහපත් අවබෝධයක් සහ පැහැදීමක් තමා තුළ නම් කොහෙත්ම නැති බවයි. සමහරුන් ඔහුව ‘රනිල් රාජපක්ෂ’ නමින් හැඳින්වීමේ යම් තර්කයක් ඇතැයි මට නිකමට සිතුණි. 

Read More

කණ්නාඩියෙන් පස්ස බලනකොට පේන්නේ අනාගතය

මහේෂ් හපුගොඩ 

ඉතිහාසය ඇතුලේ සාර්ථක අවසන් සංග්‍රාමයක් වෙනුවෙන් සේනා සම්පාදනය කරලා ඒ වෙනුවෙන් මාර වෙහෙසක් වෙන්නේ වළගම්බා. ඒක එක්තරා ගරිල්ලා අත්දැකීමක් අද දවසේ අර්ථයෙන් ගත්තම. ඒ මහන්සිය වගේම වළගම්බා ආපසු අනුරාධපුරයට ඇවිල්ල ඒ සංග්‍රාමය අවසානයක් දක්වා සාර්ථකව අරන් ගියා. 

ඒ වගේම තමයි වළගම්බා හැංගිලා හිටියේ වැඩිපුරම ගල් ගුහාවල. ඒ කියන්නේ ලංකාවේ මධ්‍යම කඳුකරය ආසන්නයේ සබරගමු පළාතේ බොහොමයක් ගල් ගුහාවල. ඒ ගල්ගුහා වල කුඩා කුඩා පන්සල් දකින්නත් පුළුවන් (cave temples). ඒවා ඔක්කොම කෙරෙව්වෙත් වළගම්බා. ඒ පන්සල් අද හොඳ තෝතැන්නක් ඓතිහාසික 'ගුහා සංචරණය' ලංකාවේ ප්‍රවර්ධනය කරන්න (cave tourism). 

ගල් ගුහා මතක් උනේ ඉතිහාසය අද දවසේ ඉඳන් පසු අර්ථකතනය කරන්න ගත්තම විමුක්තිගේ ''අහසින් වැටෙයි'' ඊයේ තරංගනී ශාලාවේ ආයෙත් බලල. 

අහසින් වැටුණු කතා නායකයා මේ මහා ඩිස්තොපික ඝාතන සෙවනැල්ලෙන් බේරෙන්න කරන්නේ ගහක තියන ගුලකට රිංගන එක. ඒකට රිංගල ජීවිතේ බේරගන්න හදන එක. පස්සේ පුළුවන් 'මාමල' මරන්න. දැන් ඕනි පණ බේරාගන්න. මේ ගුහාව (ගුල) විමුක්ති ගෙනෙන්නේත් ඉතිහාසයේ මොකක්දෝ කුමාරයෙක්ගේ කතාවක් පදනම් කරගෙන. 

ඒ කියන්නේ කණ්නාඩියෙන් පස්ස බලනකොට (A) ඇත්තටම පේන්නේ අතීතය නෙවෙයි (B) වර්තමානය (Not B). වෙන විදියකට කිව්වොත් අතීතය නොවන දෙය. මෙන්න මේක තමයි විමුක්ති මේ ෆිල්ම් එකෙන් ගේන්න හදන ප්‍රවාදය. A කියන ස්ථානයේ ඉඳල පසු ආවර්තිතව B දෙස බලනකොට පේන්නේ B නෙවෙයි. වෙනත් දෙයක්. C වෙන්නත් පුළුවන්. 

මේ අනුව අනාගතයේ අර්ථයෙන් අද දවසේ හොයාගන්න ගුහාව වැදගත්. බයේ රිංගලා ඉන්න නෙවෙයි. අවස්ථාව එන කල් පසුබහින්න. වළගම්බා කළා වගේ.

මේ අනුව කතා නායකයා 'අහසින් වැටිලා' ටවුමේ අලකලංචි මැද්දෙන් යන්නේ ගමට. ස්වභාවධර්මය දෙසට. ස්වභාව ධර්මයේ තිබෙන ගහක තමයි අවසන් සැඟවුම් ස්ථානය තෝරාගන්නේ. හරියට මවගේ ඇකය වගේ. නැත්නම් ගර්භාෂය වගේ (womb). අතර මඟදී වුණත් උදව්කරන්නේ වයසක අම්මා කෙනෙක්. දුටුගැමුණුට කළා වගේ. 

නමුත් විමුක්ති අර ජැක්සන් ඇන්තනී ගෙනාපු ඉතිහාසයෙන් සාර්ථකව වෙනස් වෙනවා. ඒක වැදගත්. 

මේක ලංකාවේ අරගල ඉතිහාසය එක්ක සැසඳෙනවා. ජවිපෙ වගේම විමුක්ති කොටි කියන පාර්ශව දෙකම තෝරාගත්තේ කැලේ. 

නගරය තෝරා ගත්ත ගෝල්ෆේස් අරගල මොඩලයට අල්ලාගෙන ඉන්න පුළුවන් උණේ මාස තුනක් විතරයි. වන්නි කැලේ කොටි අවුරුදු තිහක් අල්ලාගෙන හිටිය. ජවිපෙ අවුරුදු ගණනක් අල්ලාගෙන හිටිය.

ඒ නිසා මම අවිඥාණිකව මෑතදී ලිව්වා ආයේ අරගල කරන්න කොළඹ එන්න එපා කියල. විමුක්ති කියන්නෙත් ඊට ටිකක් සමාන අදහසක්. මේ ෆිල්ම් එක 2009 කරනකොට කොටි සංවිධානය අවසන් වෙලත් නැහැ. ගෝල්ෆේස් කියල එකක් දැකල තිබ්බෙත් නැහැ. බංකොලොත් ලංකාවක් කියල එකක් දැනගෙන හිටියෙත් නැහැ.

ඒ නිසා විමුක්තිගේ ෆිල්ම් එක ස්ථානගත වෙන්නේ කාලයට නිරපේක්ෂක තැනක. සාපේක්ෂව නිරපේක්ෂක තැනක. එහෙම ෆිල්ම් මේ කාලයේ කෙරෙනවා අඩුයි. ඒ ෆිල්ම් එක තනිකර රූපකයක්. ගිහිල්ල බලන්න.

Read More

“ටෘත් විත් අහවලා”

ගාමිණී වියන්ගොඩ

“බේබද්දෙකු වීමට, අලසයෙකු වීමට, බියගුල්ලෙකු වීමට, වලත්තයෙකු වීමට ඔබට නිදහස ඇත. එහෙත්, නිදහසේ හිතන්නට ඔබට නිදහස නැත.” - ජෝර්ජ් ඕවල්

ඉහත කී උද්ධෘතයේ මුලින් කී කාරණා සඳහා ලැබෙන නිදහස සහ දෙවැනුව කී කාරණය සඳහා නොලැබෙන නිදහස අතර සහසම්බන්ධයක් ඇත. මේ ලැබීම සහ නොලැබීම, හුදෙක් පිටස්තර කිසිවෙකු විසින් ඔබේ කැමැත්තකින් තොරව බලහත්කාරයෙන් පටවන දෙයක් නොවේ. එහෙත්, යම් පිටස්තර ක්‍රියාවලියක් විසින් ඔබව හැසිරවිය හැකි මූලික යාන්ත්‍රණය නිපදවා ඇති අවස්ථාවක, ඔබ යනු බේබද්දෙකු සහ වලත්තයෙකු වීමට අවසර ඇති මුත්, නිදහසේ හිතන්නට අවසර නැති පුද්ගලයෙකු බවට ඉබේම පත්වෙයි. වැදගත් වන්නේ මෙයයි: තනියෙන් සිතීමට අවසරයක් තමාට තිබිය යුතු යැයි නොසිතන පුද්ගලයෙකු බවට ඔබම මේ මොහොත වන විට පත්ව සිටීමයි.

මෙවැනි මොහොතක විශේෂත්වය මෙයයි: ඔබ වෙනුවෙන් සිතන වෙනත් පිරිසක් බිහිවෙති. ඔබ වෙනුවෙන් ඔවුන් සිතතියි ඔබට සිතෙයි. එහෙත් ඇත්තෙන්ම සිදුවන්නේ, ඔවුන් සිතන දෙය ඔබත් සිතන දෙයක් බවට ඔවුන් විසින්ම පත්කිරීමයි. කාලයක් යද්දී ඔබ ඒ ක්‍රමයට හුරු වෙයි. පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන්, චැනල් 4 අනාවරණය මත ගෝඨාභය රාජපක්ෂව හෝ සුරේෂ් සලේ නමැති හිටපු හමුදා බුද්ධි අංශ ප්‍රධානියාව හිරේ දැමිය යුතු යැයි සිතීම මුග්ධ ය. ඒ වැඩසටහනෙන් ඉදිරිපත් වූ කරුණු එවැන්නක් සඳහා කොහෙත්ම නොසෑහෙයි. ඊට වඩා, ගෝඨාභය හිරේ දැමීම සඳහා ලෙහෙසියෙන් ඔප්පු කළ හැකි සිදුවීම් රාශියක් තිබුණි. එහෙත් ඒ කිසිවක්, යුක්ති ධර්මයේ විනිශ්චයාසනය වෙත නොපැමිණියා පමණක් නොව, කිසි දවසක පැමිණෙන්නේද නැත.

දැන්, අලුත් පරිච්ඡේදය හැඩගැසෙන්නේ මෙසේ ය: සැබෑව නිරාවරණය කරගැනීම සඳහා යම් උත්සාහයක් ගන්නා යමෙකු සිටීද, ඔහු/ඇය ඉවරයක් කර දැමිය යුතුය. එවැනි මිනිසුන් සිටින තාක්, ඉහතින් කී ‘රොබෝ සමාජයක්’ පවත්වාගෙන යාම කළ නොහේ. දිල්රුක්ෂි ඩයස් නම් වූ උගත්, බුද්ධිමත් කාන්තාව ඔබට මතකද? සමාජ සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් ඇගේ මැදිහත් වීම, එක් දූෂිත දේශපාලනඥයෙකුගේ සහ එක් දූෂිත ව්‍යාපාරිකයෙකුගේ කූඨ මැදිහත්වීමෙන් සහ රාජ්‍ය අනුග්‍රහයෙන් නතර කළ හැකි විය. ශානි අබේසේකර නමැති පොලිස් නිලධාරියා සම්බන්ධයෙන්ද එම ක්‍රියාවලියම දියත් කෙරුණි. ශානී අබේසේකර හිරේ යැවීමට සහ අපරාධකරුවන් නිරුපද්‍රිත වීමට එය ඉවහල් විය.

චැනල් 4 ගැන දැන් පිස්සු වැටී සිටින්නේ, ඒ වැඩසටහනේ මොනයම් හෝ විශේෂිත හෙළිදරව්වක් නිසා නොව, හෙළිදරව්වක් සඳහා අවශ්‍ය කළ මුත්, එතෙක් පාවිච්චි කළ නොහැකිව තිබූ ‘තහනම් වචන’ කිහිපයක් සමාජගත වීම නිසා ය. සුරේෂ් සලේ එවැනි එක් නාමයකි. ඒ සමග ගැටගැසුණු, හමුදා බුද්ධි අංශ සහ දේශපාලනය අතර සහසම්බන්ධතාව, එතෙක් තහනම්ව පැවති, දැන් ඉස්මත්තට පැමිණ ඇති, තවත් පරිශ්‍රයකි. මෙය, භයානක ඉඩහසරක් වශයෙන් සැලකේ. එනිසා වහා එය වසා දැමිය යුතුය. ඒ සඳහා, පාස්කු ප්‍රහාරයේ වගකීම, ගොඩින් බේරාගත හැකි හෙවත් පැටවිය හැකි, අහුමුලු ඇවිස්සිය යුතුය. 

“ටෘත් විත් අහවලා” නමින් යූටියුබයක් දැන් කාලයක සිට ක්‍රියාත්මකයි. පසුගිය සතියේ එහි එක් වැඩසටහනක මාතෘකාව වුණේ, “සහරාන් අල්ලන්න ගිය කණ්ඩායමට ශානී ආපහු එන්න කිව්වා” යන්නයි. මාතෘකාවේ සඳහන, සාකච්ඡාවේ/වාර්තාවේ අඩංගුව තුළ නොමැති වීම, මෙවැනි බොහෝ ඉදිරිපත් කිරීම්වල දකින්ට ලැබෙන විශේෂ ලක්ෂණයකි. පැයකට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ දිවෙන වැඩසටහන පුරා කිසි තැනක, එසේ ශානී කී බවක් සඳහන් නොවීම ඊට උදාහරණයකි. 

මොහු කවුද?

මේ සාකච්ඡාවට කැඳවා සිටියේ, හිටපු නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයෙකු වන පාලිත සිරිවර්ධන ය. මොහුම ඊට දවස් කිහිපයකට පසු, වෙනත් රූපවාහිනි නාලිකාවකත් මේ මාතෘකාවම සාකච්ඡා කිරීම සඳහා කැඳවා තිබුණි. මොහු කවුද? සරත් වීරසේකර ඇමතිවරයෙකු වශයෙන් සිටියදී ඔහුගේ උපදේශකයෙකු වශයෙන් කටයුතු කළ අයෙකි. ඒ නිසා, පාස්කු ප්‍රහාරය සහ රාජපක්ෂලා සම්බන්ධ වෙනත් කරුණු අරභයා සරත් වීරසේකර පාර්ලිමේන්තුවේදී කර ඇති ප්‍රකාශ සහ මේ විශ්‍රාමික පොලිස් නිලධාරියාගේ ප්‍රකාශ අතර අපූරු සමානත්වයක් සටහන් වෙයි. 

මීට වසර විස්සකට පමණ කලින්, වැලිකඩ පොලීසියේ ස්ථානාධිපති වශයෙන් සිටියදී, මොහු සහ යම් කාන්තාවක් අතර අයථා සම්බන්ධයක් විණැයිද, ඒ කාන්තාවගේ සැමියා වන ශාන්ති කුමාර් නමැත්තාව මොහුගේ අවශ්‍යතාව හෝ අනුදැනුම මත, ‘ආමි ඉන්දික’ නමැත්තා ලවා ඝාතනය කරවන ලදැයිද කියැවුණු සිද්ධියක් ඇති විය. ඒ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මේ පොලිස් නිලධාරියා මාස හයක පමණ කාලයක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගතව සිටියේය. අපරාධකාර ‘ආමි ඉන්දික’ රටින් පැන්නේය. සාක්ෂි නැති කම නිසා පොලිස් නිලධාරියා නිදහස් වුණේය. අපරාධය සෘජුව කළ තැනැත්තා රටින් පැනගොස් ඇත්නම් හෝ මියගොස් ඇත්නම්, අපරාධයක ‘මහ මොළකරුවෙකු’ සොයාගැනීම අපහසු ය. පාස්කු ප්‍රහාරයත් ඊට තරමක් සමානයි. පුදුමය වන්නේ, මේ කියන සාකච්ඡාව අවසානයේ මේ පොලිස් නිලධාරියාගේ (පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ) අවසාන නිගමනයද එයම වීමයි. එනම්, පාස්කු ප්‍රහාරයේ ‘මහමොලකරුවා’ සහරාන් බවයි. ඉන් එහා වෙන කවුරුවත් නැත. රාජපක්ෂලාගේ චින්තාවලියත් එයම මිස අන් කවරක්ද! 

මාවනැල්ලේ බුදු පිළිම කඩන කාලයේ මොහු කෑගල්ල ප්‍රදේශය භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා ය. මේ සිද්ධිවලට සම්බන්ධ විශේෂිත සැකකරුවන් දෙදෙනෙකු අත්අඩංගුවට නොගත් බව මේ පොලිස් නිලධාරියා කියයි. ඊට හේතුව විමසන විට ඔහුගේ පිළිතුර වන්නේ, එවක බස්නාහිර ආණ්ඩුකාර අසාද් සාලි විසින් ඔවුන් දෙන්නා අහවල් දවසට කලින් ගෙනැවිත් පොලීසියට භාරදෙන බවට පොරොන්දු වූ නිසා අර සැකකරුවන් දෙන්නා තමන් විසින් අත්අඩංගුවට නොගත් බවයි. මේ කියන සැකකරුවන් දෙන්නා සහරාන්ගේ සමීපතම අනුගාමිකයන් ය. අසාද් සාලි පොරොන්දු වූ පරිදි මොවුන් දෙන්නා භාර දී නැත. අවසානයේ ඔවුන් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත්තේ පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසුවයි. 

පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ සොයා බැලීමට පත්කරන ලද විශේෂ ජනාධිපති කොමිසම මේ සිද්ධිය ගැන මෙසේ කියා ඇති බව, ඉහත කී සාකච්ඡාව තුළ මොහු කියයි. එනම්, “මෙවැනි ක්‍රියා, (එනම්, දේශපාලනඥයන්ගේ මැදිහත් වීමෙන් සැකකරුවන් අත්අඩංගුවට නොගැනීම) පොලීසියේ ස්වාධීන ක්‍රියාකාරීත්වයට හානියක් බැවින් එවැනි දේශපාලනඥයන්ගේ ක්‍රියාවන් දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක් වශයෙන් සැලකිය යුතුව ඇති” බවයි. කොමිසමේ එම නිර්දේශය මේ සාකච්ඡාව තුළ පොලිස් නිලධාරියා ගෙනහැරපාන්නේ, එය දේශපාලනඥයන්ට කළ තරවටුවක් වශයෙන් අවධාරණය කරමිනි. එහෙත්, එම තරවටුවම, අර දේශපාලනඥයාට යට වූ ඉහළ පොලිස් නිලධාරියා වශයෙන් තමන්ටත් අදාළ නොවන්නේද යන්න, ප්‍රශ්නකරු ඔහුගෙන් නොවිමසයි. 

දැන්, ඔහුගේ ප්‍රධාන චෝදනාව සහ එය අතිශයෝක්තියට නැඟූ යූටියුබ්කරුවාගේ සිරස්තලය ගැන සලකා බලමු: 2019 පෙබරවාරි 19 වැනිදා (එනම්, පාස්කු ප්‍රහාරයට මාස දෙකකට පමණ කලින්) අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් පිරිසක් සහරාන් අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා සහරාන්ගේ බිරිඳගේ නිවසට ගොස් තිබේ. ඒ අවස්ථාවේ සහරාන් එහි සිට නැත. සහරාන්ගේ බිරිඳගෙන් කටඋත්තරයක් ගැනීමෙන් පසු පොලිස් කණ්ඩායම අපරාධ පරීක්ෂණ මූලස්ථානයේ ප්‍රධානියාට කතාකොට, ඊළඟට කළ යුත්තේ කුමක්දැයි උපදෙස් පතා ඇති අතර, ඔවුන්ට එතැනින් ආපසු එන්නැයි ඔවුන්ගේ කණ්ඩායම භාර ප්‍රධානියා කියා ඇතැයි මොහු කියයි. එදා, සහරාන්ගේ බිරිඳ ඇතුළු පිරිස අත්අඩංගුවට ගත්තේ නම් පාස්කු ප්‍රහාරය වළක්වාගත හැකිව තිබිණැයි යන්න මේ පොලිස් නිලධාරියාගේ තර්කයයි. අදාළ අපරාධය අරභයා බිරිඳගේ සහභාගීත්වයක් නැති අවස්ථාවක, සැමියා වෙනුවෙන් බිරිඳ අත්අඩංගුවට ගැනීමක් නීත්‍යානුකූල කෙරෙන තර්කයක් ඔහුගෙන් පළ නොවෙයි. ඊටත් වඩා, එදා සහරාන්ගේ බිරිඳ අත්අඩංගුවට ගත්තේ නම්, පාස්කු ප්‍රහාරය වැළකෙනු ඇත්තේ කෙසේද යන්නත් ඔහු අපට විස්තර නොකරයි.

කෙසේ වෙතත්, ආපසු එන ලෙස අංශ ප්‍රධානියාගෙන් පොලිස් කණ්ඩායමට ලැබුණු උපදේශය එන්නට ඇත්තේ, එවක අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තු අධ්‍යක්ෂ වශයෙන් සිටි ශානි අබේසේකරගෙන් යැයි තමා සිතන බව මොහු කියයි. මේ සමස්ත සාකච්ඡාව පදනම් වන්නේ ඔහුගේ ඒ ‘උපකල්පනය’ මත ය. මීට පෙර, මෙම පොලිස් නිලධාරියා විසින් විශේෂ ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියේද, විශේෂ විමර්ශන අංශය ඉදිරියේද, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවටද ශානි අබේසේකරට විරුද්ධ කාරණා ගෙනහැර දක්වා ඇති බවත්, ඒවා ගැන නිසි පරීක්ෂණ පවත්වා, ඒ චෝදනා පදනම් විරහිත බවට ඒ සියලු පරීක්ෂණ මගින් නිගමනය කොට ඇති බවත්, මෙහිදී සඳහන් කිරීම වටී. (ශානි අබේසේකර සහ හිටපු ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවි සෙනෙවිරත්න විසින් මේ නිලධාරියා අරභයා ඊට කාලයකට පෙරාතුව රාජකාරිමය වශයෙන් ගෙන ඇති පියවර වෙනම ලිපියකට නිමිති විය යුතුය. ඔහුගේ වර්තමාන කොන්තරයේ මූලය ඒ මගින් දැනගත හැකි වනු ඇත).

ඔහුගේ ඊළඟ ‘උපකල්පනය’ වන්නේ, එදා රෑ සිය බිරිඳ රැගෙන යාමට සහරාන් මේ නිවස වෙත පැමිණීමට නියමිතව සිටි බවයි. ඉතිං, බිරිඳව අත්අඩංගුවට නොගැනීම සහ සහරාන් එදා නොපැමිණීම අතර සහසම්බන්ධයක් ගොඩනඟා ගන්නේ කෙසේද යන්න ඔහු පැහැදිලි කළ යුතුව තිබුණි. එහෙත් එවැනි හෝඩුවාවක් මේ සාකච්ඡාව තුළ අපට හමු නොවෙයි. කෙසේ වෙතත්, මේ කියන දවසේම සිය බිරිඳ රැගෙන යාමට සහරාන් පැමිණීමට නියමිතව සිටියේ මන්ද යන ප්‍රශ්නයට ඔහුගේ පිළිතුර වන්නේ, ඊට කලින් වනාතවිල්ලුව යන ප්‍රදේශයේදී අත්අඩංගුවට ගෙන තිබූ පුපුරන ද්‍රව්‍ය සහ අවිආයුධ පිළිබඳ සිද්ධිය සැල වී තිබීම නිසා, බිරිඳව එදා එම නිවසින් ඉවත් කරගැනීමට සහරාන්ට අවශ්‍ය වූ බවයි. අප මේ කතා කරන්නේ, 2019 පෙබරවාරි 19 වැනිදා සිද්ධියක් ගැනයි. එහෙත්, වනාතවිල්ලුවේ සිද්ධිය වී තිබුණේ, ඊට මාසයකටත් ඉහත, 2019 ජනවාරි 16 වැනිදා ය. එතකොට මොහු කියන්නේ, මාසයකට කලින් සිද්ධියක් නිසා, සිය බිරිඳ එතැනින් ඉවත් කරගත යුතු යැයි සහරාන්ගේ මතකයට ඇවිත් ඇත්තේ මේ දවසේ කියාද? බිරිඳ රැගෙන යාමට සහරාන්ට අවශ්‍ය කළ බව බොරුවක් නොවේ. එහෙත් ඒ අවශ්‍යතාව සමග වනාතවිල්ලුව සිද්ධිය මේ කියන දවසේම ඔහුගේ කල්පනාවට ඇවිත් ඇතැයි කීම, පොලිස් නිලධාරියෙකු තබා අප වැනි පෘථග්ජනයෙකු පවා කෙසේ නම් තේරුම්ගන්නද?

එක්කෝ නොදැනුවත්කම - නැතහොත්, දැනුවත්ව බොරු කීම

ඊළඟට, සහරාන් ඇතුළු පිරිස මරාගෙන මැරෙන්ට දිව්රුම් දුන් ඡායාරූපය ගත්, සහ සහරාන් ඇතුළු ත්‍රස්තවාදීන් නිතර ආගිය (ගල්කිස්සේ) ස්ථානය පිළිබඳ කරන ලද පරීක්ෂණ සඳහා ගලවාගෙන ආ සී.සී.ටී.වී. කැමරාවල අඩංගු සියල්ල මකා දමා ඇතැයි මේ පොලිස් නිලධාරියා චෝදනා කරයි. ඔහුගේ අනුමිතිය වන්නේ, ඒ වනාහී, සිද්ධි වසං කිරීමට, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් ගන්නා ලද තවත් ප්‍රයත්නයක් බවයි. සී.සී.ටී.වී. කැමරාවල අඩංගුව, තාක්ෂණික කාරණයක් නිසා මැකී ගොස් ඇති බව සත්‍යයකි. එහෙත්, මේ පොලිස් නිලධාරියාගේ චෝදනාව ඒ මත පදනම් කළ හැක්කේ කෙසේද යන්න ප්‍රශ්නයකි. මන්ද යත්, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින්ම මේ කැමරා ආපසු ඇමරිකාවට යවා, ඒ මැකී ගිය සියලු දත්ත ආපසු ලබාගෙන ඇති බවත්, ඒවා සියල්ල, අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ‘ඩිජිටල් වෝහාරික පරීක්ෂණාගාර’ ගබඩා දෙකක අදටත් තැන්පත්කොට ඇති බවත් මොහු දැන සිටිය යුතු බැවිනි. නැත, තමන්ගේ ද්වේෂසහගත චෝදනා ගොඩනැඟිය හැක්කේ, එවැනි දැනුමක් ඇතත්, එවැන්නක් නොදන්නා සේ කතා කිරීමෙන් පමණක් බව මෙවැනි අය දනිති.

මේ සාකච්ඡාව තුළ ඔහු මතු කරන සියලු කරුණු මීට කලින් අවස්ථා තුනකදී ආයතනික මට්ටමින් පරීක්ෂාවට ලක් වී ඇත. එකක් වන්නේ, පාස්කු ප්‍රහාරය ගැන සොයා බලා වාර්තා කිරීමට හිටපු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන පත් කළ “මලල්ගොඩ කොමිසමයි”. දෙවැන්න වන්නේ, ඒ විෂය අරභයාම පත්කළ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවයි. තෙවැන්න වන්නේ, මලල්ගොඩ කොමිසමේ නිර්දේශ අනුව, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින්ම පත්කළ “විශේෂ ජනාධිපති කොමිසමයි”. ඒ කිසි වාර්තාවක, මේ කියන කිසි සිදුවීමක් සම්බන්ධයෙන් (ඒවා සියල්ල සාකච්ඡාවට ගෙන ඇතත්), ශානී අබේසේකරට හෝ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ වෙන කිසිවෙකුට හෝ විරුද්ධ කිසි සඳහනක් හෝ ඈතින්වත් ගෑවෙන දෝෂාරෝපණයක් හෝ චෝදනාවක් සොයාගන්නට නැත. 

“ටෘත් විත් අහවලා” නමැති මෙම වැඩසටහනට, අඳුරු අතීතයක් ඇති, පෞද්ගලික කෝන්තර පිරිමහන මෝඩ පොලිස් නිලධාරියෙකු කැඳවන්නේ, හුදෙක් ශානී අබේසේකරට මඩගැසීමට යැයි මේ ලියුම්කරු නොසිතයි. ඉන් එහා ගිය අභිලාෂයක් ඊට ඇත. එය, මුළු සමාජයම ආවරණය කෙරෙන අභිලාෂයකි. එනම්, සත්‍යය ඔළුවෙන් සිටුවීමයි. පුරවැසියන් මබ්බෝද කොට, සත්‍යයෙන් අසත්‍යය වෙන් කරගත නොහැකි ඉසව්වකට පුරවැසියා කැඳවාගෙන යාමයි. හරි-වැරැද්ද අතර වෙනසක් නොපෙනෙන මංමුළාවකට පුරවැසියා පත්කිරීමයි. එවිට, සියලු අපරාධකාරයෝ නිදහස් වෙති. සියලු දූෂිතයෝ රජ වෙති. 

ලංකාවේ ඩිජිටල් මාධ්‍ය අවකාශය තුළ වැඩිම ලාභයක් සහිත භාණ්ඩය බවට නග්න ඕපාදූප පත්ව ඇත. ඒ ඕපාදූපවලට වාචාලකමත් එක් කළ විට, ඔබට එක රැයකින් ධනවතෙකු හා තරුවක් විය හැකිය. සමාජය දැනුවත් කිරීම තවදුරටත් අදාළ නැත. ‘ටෘත්’ යන්නෙහි සිංහල තේරුම සත්‍යය යන්නයි. එය මෙවැනි වැඩසටහන්වල අපට හමු නොවන හිඟ ‘භාණ්ඩයකි.’  

Read More