ජාතික ගීය සිංහලෙන් පමණක් ගැයීමට නියම කිරීමත්, එහි දෙමළ පරිවර්තනය උගුළුවා දැමීමත් විසින් නිශේධ කරනු ලබන්නේ යුද්ධයට එරෙහි වූ, යුද්ධය වෙනුවට සාමකාමී දේශපාලන විසඳුමක් තුළ ප්‍රශ්නය විසඳාගත යුතුය යි කී අප වැනි 'දේශද්‍රෝහීන්ගේ' තර්ක නොවේ. යුද්ධය වෙනුවෙන් ම කැපවී සිටි, 'කුරිරු ත්‍රස්තවාදයේ ග්‍රහණයෙන් අහිංසක දෙමළ ජනයා බේරාගැනීමේ මානුෂික මෙහෙයුමක්' ලෙසින් යුද්ධය වර්ණ ගැන්වූ, 'කුරිරු ත්‍රස්තවාදයෙන් මුදාගෙන එක්සේසත් කළ ඒකීය ලංකාවක් තුළ දෙමළ ජනයාගේ අයිතිවාසිකම් තහවුරු වී ඔවුන් නිදහස ලබන්නේය' යි අදටත් මුරගාමින් සිටින, ඊනියා 'දේශප්‍රෙමී' නඩයේ ම සටන් පාඨ යි.
සනත් බාලසූරිය
ජාතික ගීය දෙමළ බසින් ගැයීම නවතා දමා සිංහලෙන් පමණක් ගැයීමටත්, එහි දෙමළ පරිවර්තනය පාසල් පෙළපොතේ පටන් මුලිනුපුටා දැමීමටත් පසුගිය දා ජනාධිපති ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් රැස්වූ කැබිනට් මණ්ඩලය තීරණය කර හමාරද, එසේත් නැතිනම් ඒ ගැන සලකාබලමින් සිටින්නේද යන්න හරියට ම පැහැදිළි නැත. කෙසේ වෙතත් මේ වූකලී අනාගත ශ්‍රී ලංකාව යළි යළිත් විනාශය කරා ගෙන යැවෙන, සිංහල මහජාතික උද්දච්ඡකමින් දූෂිත, අතිශය අදූරදර්ශී හා අඥාන තීරණයක් බව නොවැටහෙන්නේනම්, ඒ අන්ත සිංහල ජාතිවාදී උන්මත්තකයකුට ම පමණෙකි.
එසේ ම මේ වූකලී එක්සත් ශ්‍රී ලංකාවක් ගැන හෝ ජාතීන් අතර සංහිඳියාවක් සමාදානයක් ගැන ගැඟීමකින් නොව, අවම වශයෙන් ජාතිකත්වය මත පදනම්වන කලකෝලහාලවලින් තොර සාමකාමී රටක විසීමට කැමැතිවන කිසිවකු හෝ සිටීනම්, එවැන්නකු විසින් හෙළාදැකිය යුතු, නැවැත්වීමට හෝ අහෝසිකිරීමට බලකළ යුතු විනාශකාරී තීරණයකි.
යළි යළිත් පාරන තුවාලය
රටක ජාතික ගීයක් මොන භාෂාවෙන් ගැයුවත් නොගැයුවත් එයට අමුතු අර්ථයක් සැපයෙන්නේ නැත. ඊට සැබෑ අර්ථ සැපයෙන්නේ ඒ රටේ වෙසෙන ජනකොටස් කොතෙක් දුරට ඒ තුළ සංඛේතීය ව නියෝජනය වනවාද, ඒකරාශී කරනවාද ඒ සම්බන්ධයෙන් එහි ජනකොටස්වලට කෙබඳු සංජානනයක් තිඛෙනවාද වැනි කාරණා මත ය. එය බොහෝවිට රටක් සිය ජාතික රාජ්‍යය ගොඩනැංවීමේ මූලික අවදියේ දී සපුරාගත යුතු කාර්යභාරයන්ට අදාළ කාරණාවකි. එතැනින් එපිටට එය අදාළ රටේ සමාජ දේහයේ ගැඹුරට කාවැදී, ඒ තුළ කිඳී යන්නක් මිස වරින් වර හුදෙකලාව හාරා පාදා අමුතු අර්ථකතන සෙවීමට අවශ්‍ය කාරණයක් නොවීම ස්වභාවික ය. ජාතික ගීය මතු නොව, ඕනෑ ම ජාතික සංඛේතයක් සම්බන්ධයෙන් මෙය සැබෑවකි.
එහෙත් රටේ අධිකාරී බලය දරන්නන් විසින් ම එ වැනි සංඛේත කලින් කලට හාරාගෙන, විවිධ පටු අරමුණු උදෙසා ඒවායින් රටේ විවිධ ජනකොටස් පිටමං කිරීමට, පලවා හැරීමට, ඔවුන්ට ඇති සංඛේතීය නියෝජනයත් අහෝසි කිරීමට කටයුතු කරන්නේ නම්, එය ගැටුමක් නැති රටක වුව ජනකොටස් අතර සංහිඳියාව දැඩි කිරීමට නොව නව ගැටුමකට පාර කපන්නකි. දැවැන්ත ගැටුමකින් පසු යටත්කරන ලද්දේය යන මානසිකත්වය උරුම කරදුන් ජාතිකත්වයක් අරබයා මේ අන්දමින් කි්‍රයාකරන්නට යාම අතිශය බැරෑරුම් ප්‍රතිඵල ගෙනඑන්නක් බව එයින් ම පෙනීයයි.
අතේ පත්තුවන දේශප්‍රේමී තර්ක
ජාතික ගීය සිංහලෙන් පමණක් ගැයීමට නියම කිරීමත්, එහි දෙමළ පරිවර්තනය උගුළුවා දැමීමත් විසින් නිශේධ කරනු ලබන්නේ යුද්ධයට එරෙහි වූ, යුද්ධය වෙනුවට සාමකාමී දේශපාලන විසඳුමක් තුළ ප්‍රශ්නය විසඳාගත යුතුය යි කී අප වැනි 'දේශද්‍රෝහීන්ගේ' තර්ක නොවේ. යුද්ධය වෙනුවෙන් ම කැපවී සිටි, 'කුරිරු ත්‍රස්තවාදයේ ග්‍රහණයෙන් අහිංසක දෙමළ ජනයා බේරාගැනීමේ මානුෂික මෙහෙයුමක්' ලෙසින් යුද්ධය වර්ණ ගැන්වූ, 'කුරිරු ත්‍රස්තවාදයෙන් මුදාගෙන එක්සේසත් කළ ඒකීය ලංකාවක් තුළ දෙමළ ජනයාගේ අයිතිවාසිකම් තහවුරු වී ඔවුන් නිදහස ලබන්නේය' යි අදටත් මුරගාමින් සිටින, ඊනියා 'දේශප්‍රෙමී' නඩයේ ම සටන් පාඨ යි.
මේ වූකලී සිංහල රාජ්‍යය පොරොන්දු වූ ඒකීය ශ්‍රී ලංකාවක් වෙනුවට, ඛෙදුණු ලංකාවක අවශ්‍යතාව දෙමළාට තව තවත් තහවුරු කැරෙන පියවරකි. එල් ටී ටී සන්නද්ධ අරගලය තලාදැමීමෙන් අනතුරුව තමන්ගේ ජාතිකත්ව අනන්‍යතාව අහිමි කරමින්, තමන් තව තවත් දරුණු ලෙස සිංහල මහ ජාතිවාදයට යටත්කර දැමීමක් ලෙස දෙමළාට මෙය වැටහෙන බවත්, වෙන්වීම හැර මේ සිංහල මහ ජාතිවාදයෙන් නිදහස ලැබීමට තමන්ට වෙනත් මඟක් නැතිබව දෙමළාට නැවතත් තහවුරු වන බවත් මේ තීරණ ගන්නා පිරිස් හා ඒවාට හුරේ දමන පිරිස් තේරුම් නොගැනීම අවාසනාවකි. කිසිදාක ප්‍රායෝගික ව කි්‍රයාත්මක නොවූ සිය භාෂාවට ද ජාතික මට්ටමේ පිළිගැනීමක් ඇතැයි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් සහතික කර ඇති අයිතිය, නිල වශයෙන් ම උල්ලංඝනය වීමේ තවත් දරුණු සංඛේතාත්මක අවස්ථාවක් ලෙසින් නොවේද මෙය දෙමළ සමාජයට හැෙඟනු ඇත්තේ? එයින් නිශේධ වන්නේ ඒකීය ලංකාවක් තුළ දෙමළා ද සිංහලයා හා සමාන පුරවැසියකු වනබවට වහසිබස් දෙඩූ ඉහත ඊනියා දේශප්‍රේමීන්ගේ ප්‍රවාදයම ය.
මෙහි අනියම් ඇඟවුම වශයෙන් 'බිමට සමතලා කර දමන ලද තොප දැන් ඉතින් අප කියන හැටියට අපේ භාෂාවටත් අපේ සංස්කෘතියට වැඳ පුදාගෙන අපේ යටත් වැසියන් වශයෙන් සිටිය යුතුය' යන්න දෙමළාට සම්මුඛ වීම ස්වභාවික ය.
දෙබිඩ්ඩන්ගේ බොරු
කැබිනට් මණ්ඩලය තුළ මේ තීරණයට උඩගෙඩි දුන් ප්‍රධාන පුද්ගලයකු ලෙස වාර්තා වන්නේ විමල් වීරවංශ ය. ජාතික ගීය සිංහලෙන් පමණක් ගැයිය යුතුය යි අවධාරණය කරමින් ඔහු කීබව වාර්තා වන්නේ වෙනත් කිසිදු රටක මෙසේ භාෂා දෙකකින් ජාතික ගීය නොගැයෙන බව ය. එහෙත් වීරවංශ දැන දැන ම හෝ නොදැනුවත්කම නිසා මෙහිදී ද බොරු කියයි. භාෂා තුන්සියයකට වඩා ඇති ඉන්දියාවේ ජාතික ගීය ගැයෙන්නේ හින්දි භාෂාවෙන් පමණකැ යි කියා ඇති ඔහු ගේ කතාව බොරුවකි. ඉන්දියාවේ ජාතික ගීය ගැයෙන්නේ හින්දි භාෂාවෙන් නොව, ඛෙංගාලි බසෙනි. සංස්කෘත වදන් බහුලව යොදාගනිමින් ඛෙංගාලි බසින් එය ලිවේ රවීන්ද්‍රනාත් ථාගෝර් ය. එහෙත් භාෂා 300ක් වහරන, හින්දි බස ප්‍රමුඛ නිල භාෂාව වූ ඉන්දියාවට, තමන්ගේ ජාතික ගීය ඛෙංගාලි බසින් ගැයීම අදටත් ප්‍රශ්නයක් වී ඇතිබව දැනගන්නට නැත.
භාෂා කිහිපයකින් ජාතික ගීය ගැයෙන රටවල්වලට ඕනෑතරම් උදාහරණ තිබේ. දකුණු අප්‍රිකාවේ එය ගැයෙන්නේ ක්සෝසා :Xයදි්-, අප්‍රිකානු :Aරෙසන්්බි- හා ඉංග්‍රීසි යන භාෂා තුනෙනි. කැනඩාවේ ඉංග්‍රීසි හා ප්‍රංශ භාෂා ද්වයෙන් ම ජාතික ගීය ගැයේ. ස්විට්සර්ලන්තයේ ජර්මන්, ප්‍රංශ, ඉතාලි හා රුමාන්ට්ෂ් :ඍමප්බඑිජය- යන නිල භාෂා හතරෙන් ම එය ගැයේ. මෙහි විශේෂත්වය වන්නේ රුමාන්ට්ෂ් භාෂාව 1%ක පමණ ස්විට්සර්ලන්ත ස්වදේශීය ජනකොටස පමණක් කතාකරන භාෂාවක් වීම යි. නවසීලන්තයේ ඉංග්‍රීසි හා මැඔරි :ඵ්දරස- භාෂා ද්වයෙන් ම ජාතික ගීයේ අනුවාද පවතින අතර සාමාන්‍යයෙන් පළමුව ගැයෙන්නේ මැඔරි අනුවාදය යි.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු වචනය නොව කි්‍රයාවයි
මේ සම්බන්ධයෙන් තව තවත් උදාහරණ දීමට නොවෙහෙසෙමි. තමන්ට අවාසි සියලූ දෙයෙහි දී විදේශ ආදර්ශයන් ජාත්‍යන්තර කුමන්ත්‍රණ න්‍යායයෙන් හංවඩු ගසමින් 'දේශීය පොළොවේ උපන් විසඳුම්' නම් ජාතියක් සොයන මෙබඳු දෙබිඩ්ඩන්, මෙවැනි තැන්වල දී ජාත්‍යන්තර උදාහරණවලින් බොරු පවා ගොතමින් සිය මතය තහවුරුකරගන්නට දඟලන ආකාරය පමණක් හෙළිදරව් කරතැබීම ප්‍රමාණවත් ය.
එහෙත් ජාතික ගීය භාෂා කිහිපයකින් පවත්වාගෙන යන රටවල් එසේ කරන්නේ කුමක් සඳහාදැ යි සලකා බැලීම වැදගත් වේ. එහි අරමුණ වන්නේ ඒ ඒ භාෂාවන්ට අවශ්‍ය ගරුත්වය, සමානාත්මතාව, සැලකීම අදාළ රාජ්‍යය තුළ පවතින බවට ඒ ඒ භාෂා වහරන ජනකොටස්වලට හැඟීමක් ලබාදීම යි. එහෙත් ලංකාවේ ආණ්ඩුව කරමින් සිටින්නේ බිහිසුණු යුද්ධයකින් තලාදමා සිටින දෙමළ ජාතිකයා මෙතෙක් සංඛේතීයව හෝ භුකති විඳිමින් සිටි කිසියම් ම හෝ සැලකීමක් වී නම් එවා ද ඔහු කෙරෙන් උදුරා දැමීම යි.
'මුදාගත්' ජනතාව 'යටත්වැසියන්' කිරීම
ආණ්ඩුව එසේ කරමින් සිටින්නේ දෙමළා තමන් ගේ අයිතිය ඉල්ලා අරගල කරන අවස්ථාවක නොවේ. ඒ අරගලය තලා පොඩිපට්ටම් කර, ඒ භූමියේ සිටි ජනයාගෙන් සැලකිය යුතු පිරිසක් වසර එකහමාරක් තිස්සේ මිනිස් දුහුවිලි කර කඳවුරුවල අනාථයන් සේ ගාල්කර, තවත් තරුණ පිරිසක් රහසිගත ස්ථානවල දේශපාලන රැඳවියන් සේ ගාල්කර, ඔවුන් සතු භූමිය ආරක්ෂාවේ නාමයෙන් කොල්ලකාගෙන, සිය ලැබැඳියන්ට එරෙහිව සිදු වූ සකලවිධ ඝාතනයන් ඇතුළු මර්දනයන්ට කිසිදු පිළිසරණක් නොසපයා, මුළුමනින් අසරණකර දමා තිඛෙන තත්ත්වයක් යටතේ ය. ඇතිවෙන්නට බැට කා, නැතිවන්නට දෙයක් නැතිව, අමුතුවෙන් රිදුමක් කියා දෙයක් දැනෙන්නට තරම් සංවේදනාවක් පවා නැතිතරමට රිදුමෙන් හෙම්බත් ව සිටින අද දවසේ දී, මෙය ඔවුන්ට දැනෙනු ඇත්තේ කෙසේද යන්නත්, හෙට වනවිට ඔවුන් ඒ සම්බන්ධයෙන් දක්වන සංවේදීතාව කෙබන්දක්ද යන්නත්, අනාගතයේ දී එයට දැක්වීමට ඉඩඇති ප්‍රතික්‍රියාව කුමක්ද යන්නත් සිතාබැලීම, මේ තීරණ ගන්නන්ගේ කෙසේවෙතත් අවම වශයෙන් සාමකාමී රටක ජීවත් වන්නට හෝ බලාපොරොත්තුවක් ඇති මිනිසුන්ගේ යුතුකමකි.
යුද්ධය අවසන්බව ප්‍රකාශ කළ අලූත ජනාධිපතිවරයා අඩුපාඩු සහිතව හෝ දෙමළ බසින් දෙමළ පෙදෙස් හි ජනයා ඇමතීමට උත්සාහ ගත්තේ ය. විදෙස්හි දී රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සභා පවා දෙමළෙන් ඇමැතීමට කටයුතු කළේ ය. එයින් ඔහු රටටත් ජාත්‍යන්තරයටත් දෙන්නට හැදූ පණිවුඩය වූයේ දෙමළ ජාතිකත්වයට ද සිය ආණ්ඩුව යටතේ පිළිගැනීමක් ලබාදෙනවා ය යන්න නම් ඒ උත්සාහය අමූලික ව්‍යාජයක් හා රඟපෑමක් බවට සකල ලෝකයාට ම ඒත්තු ගැන්වීමට මේ තීරණය හේතුවනවා ඇත. සැබෑවට ම රටෙහි වසන තවත් ජාතියකට සැලකීම යනු ක්‍රියාවෙන් එය ඔප්පු කර පෙන්වීම මිස ඔවුන් ගේ භාෂාව කටපාඩම් කරගෙන වරද්ද වරද්දා රට තුළ හා ජාත්‍යන්තර සභා ඇමතීම නොවේ ය යන්න ශිෂ්ට ලෝකය හොඳින් දනී.
කැබිනට් සාමාජිකයන්ගේ ඔලූගෙඩියේ හා කශේරුකාවේ ප්‍රශ්නය
වාර්තාවන අන්දමට මේ සම්බන්ධයෙන් වචනයෙන් හෝ විරුද්ධ අදහසක් කැබිනට් මණ්ඩලය තුළ දක්වා තිඛෙන්නේ ඇමැතිවරුන් දෙ දෙනකු පමණි. ඒ විරෝධය ද 'පස්සට කල්දාන්ඩ' 'තවත් සලකාබලන්ඩ' වැනි දියාරු වදන්වලින් එපිටට ගිය එකක් ලෙස වාර්තා නොවන අතර තීරණාත්මක මොහොතේ කිසිදු හිරිකිතයක් නැතිව (දැනටමත් අතඋස්සා නැතිනම්) මේකටත් අත උස්සන්නට ඒ දෙදෙනා ද පසුබට නොවනු නිසැක ය.
අමාත්‍ය මණ්ඩලය වැනි රටක ගමන්මඟ ගැන තීන්දු ගන්නා ව්‍යූහයන් පැත්ත පළාතක වැද්දගන්නට නොගැලපෙණ සොරුන්, අපරාධකාරයන් සේම, එ වැනි තනතුරු දැරීමට තරම් උගත්කමක්, දේශපාලන දැනුමක් ඇති, එහෙත් තමන්ගේ ම ඛෙල්ල කැපෙන පනතට පවා ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියාට එරෙහිව අත උස්සන්නට තරම් කශේරුකා ශක්තිමත් නැති, රටේ සමස්ත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යූහ අනතුරට හෙළුෑ 18වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයටත් කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව අත එසැවූ 'ප්‍රාඥයින්ගෙන්', 'වම්මුන්ගෙන්' හා 'දේශපාලන පරිනතයන්ගෙන්' ද සමන්විත කැබිනට් මණ්ඩලයකින් මීට වඩා කුමක්නම් බලාපොරොත්තු වියහැකිද? 'ඔවුන් මීට විරුද්ධවීමෙන් ඇතිවන ප්‍රායෝගික වෙනසක් නැති බැවින් ඊට අතඋස්සනවා හැර වෙනත් කරන්නට දෙයක් ඔවුන්ට නොතිබිණැ'යි මෙයින් ඇතැමුන් වෙනුවෙන් චරිත සහතික ලියාදීමට න්‍යායාචාර්යවරුන් ද සිටින විට එය කොහොමත් අමාරු කටයුත්තක් නොවේ.
වචනයකින් හෝ ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තියකට විරෝධයක් දැක්වීමට තරම් අවකාශයක් ඇති ශ්‍රී ලංකාවේ ඇතැම් දෙමළ පාර්ශවවලින් දැනටමත් මීට විරෝධය එල්ල වී ඇත. තමිල්නාඩු දේශපාලන ක්ෂේත්‍රයේ ද ඒ විරෝධය පවතී. යුද්ධයකින් යටත් කළ ජාතියක ගේ මෙ වැනි අවම අයිතිවාසිකමක් පවා සුරකින්නේ නැතිව ඒවා ද උගුල්ලාදමන රාජ්‍ය තන්ත්‍රයකින් ඒ ජාතියට අනාගතයේ ලැඛෙන්නට නියමිත සුපිරි සමතැන කුමක්දැ යි ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාවට මෙයින් ඍජු සංඥාවක් යැවෙයි. මෛවැනි පියවරයන් ආණ්ඩුව කියන සුපිරි සංහිඳියාව ඇතිකිරීමට හේතු නොවනවා පමණක් නොව ඒ සංහිඳියාවේ රුවගුණ දැකබලාගැනීමට ඍජු ව උපස්ථම්භක වන අවස්ථා ද වේ.
ප්‍රඥාංකුරය වෙනුවට කහඹිලියා වැල හමුවීම
අසූව දශකය අග භාගයේ දී සිංහල බෞද්ධ ගැමි ප්‍රඥාංකුරයක් සොයමින් සිට, එයින් දශක දෙකක් ඇවෑමෙන් ඒ ප්‍රඥාංකුරය වෙනුවට ඇටුවම්බැසගත් අමු ග්‍රාම්‍ය සිංහල බෞද්ධ පවුල් වනාන්තරයකුත්, මැස්ස ඇති දෙසට දිවගිය කහඹිලියා වැලකුත් සම්මුඛ වී, එයින් අමන්දානන්දයට පත්ව සිටින හිටපු සාහිත්‍යවේදී මා මිත්‍ර ගුණදාස අමරසේකර, මේ තීරණය සම්බන්ධයෙන් පස්වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනාගොස් තප්පුලෑම ලංකාවේ වෙසෙන කාටවත් පුදුමයක් නොවීම නම් ස්වභාවික ය.
Post a Comment