අනුර සියලු අභියෝග ජයගනු ලැබුවේ, වික්‍රමසිංහ එක්සත් ජාතික පක්ෂය තුළ මතු වූ ගැටුම් වලින් ගොඩ ගිය ආකාරයෙකි. ශූක්ෂ්ම දේශපාලනඥයෙකුට අවශ්‍යය වන්නේ එවැනි දේශපාලනික චින්තනයකි. දේශපාලනික වශයෙන් ඉහළ තත්වයේ උපාශීලී පුද්ගලයෙකු ලෙස අනුර කුමාර දිසානායක සැලකිය හැකිය.
දෙවැනි කතුවැකිය
මේ මොහොතේ කළ හැකි හොඳම දේ කුමක්ද? පවතින සාධක මනාව කළමනාකරණය කළහොත් විපල්වීය දේශපාලනික පියවරක් ගත හැකිය. එනම් විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කොට 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවට ගෙන ඒමය. ඉන් පසු සම්මානනීය ජනාධිපතිවරයෙකු පත්කිරීමය. විලියම් ගොපල්ලව ජනාධිපතිවරයාගෙන් පසු එම සම්මානනීය ජනාධිපති ධූරය දැරීමට ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉඩ ලබා දෙන්නේ නම්, එය වත්මන් ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතාට පැවරීමේ වරදක් අපට නොපෙනේ. වික්‍රමසිංහ-සිරිසේන-සම්බන්ධන්-හකීම්-චම්පික සහ අනුර දිසානායක දේශපාලන කඳවුරට හෙවත් දේදුනු වර්ණ දේශාපාලන රටාවට කළ හැකි ඓතිහාසික කටයුත්තක් මෙන්ම විප්ලවීය දේශපාලන පියවරක් ලෙස එය හැඳින්වීම වරදක් නැත. නමුත් අපි ජාතියක් ලෙස එතරම් වාසනාවන්ත යැයි පුරාජේරු දෙඩීම කමකට නැත.
මන්ද, බලය හමුවේ කවුරුත් තම තණ්හාවේ ප්‍රමාණය මැන බලන්නෝ වෙති. බලය හමුවේ ගන්නා තීන්දු තීරණ රාශියක් රාජ්‍යයේ හෝ ජනතාවගේ සුභ සිද්ධිය දෙවැනි කොට සලකන කාරණාය. මෙරට මෙන්ම බොහෝ රටවල ඉතිහාසය මෙයයි. ඊට කදිම නිදසුනක් මෑතකදී ජනාධිපති සිරිසේන මහතා විසින් සඳහන් කළේය. එනම් වසර 35 ක් කාම්බෝජයේ අගමැති ලෙස කටයුතු කරන හුන් සෙන්ගෙන් තවත් වසර කීයක් බලයේ ඉන්න බලාපොරොත්තු වන්නේ දැයි ජනාධිපතිවරයා ඇසූ විට අගමැතිතුමා, වසර දහයක් වත් ඉන්නා ඕනා යැයි පිළිතුරු දුන්නේලු. ලෝකයේ දේශපාලන බලයේ ඇති ව්‍යාකූලභාවය සහ අප්‍රසන්නකම මෙවැනි නිදසුන් වලින් සනාථ වේ. මේ නිසා ජනතාවාදී විප්ලවීය දේශපාලන පියවරක් ගනීවි යැයි, පෞද්ගලික බලය කේන්ද්‍රීය කරගෙන තම චින්තනය සකස්කරගෙන ඇති අයවලුන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වීම එතරම් සුදුසු නොවේ. කෙසේ වෙතත්, අපි එවැනි පරමාදර්ශයක් මේ පොළවේ සිදුවේවා යැයි පතමු.
එය එසේ සිදු නොවී, ජනාධිපතිවරණය පවත්වන්නේ යැයි උපකල්පනය කළහොත් වත්මන් ආණ්ඩුව හමුවේ ඇති හොඳම පියවර කුමක්ද?
අපි ගෙවා දමමින් සිටින්නේ, වත්මන් ආණ්ඩුව ජනාධිපතිවරණයට දැමිය හැකි හොඳම අශ්වයා ගැන වාද විවාද සහ විවිදාකාරයේ කුමන්ත්‍රණ පවත්වන කාලයකි. කොසොල් රජුගේ සිහින දහසය සනාථ කරමින්, සෑම දෙනෙකුම නායකයෙකු වීමට උත්සහ දරති. නැති සිහින මවා පාති.
වත්මන් ආණ්ඩුවේ සංයුතිය ගෙන බැලුව හොත් මේවන විට ජනාධිපතිධූර අපේක්ෂත්වය අපේක්ෂාවෙන් වැඩිම මුදලක් වියදම් කොට ඇත්තේ නිවාස සහ ඉදිකිරීම් අමාත්‍යය සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාය. ඔහුට සිංහල ග්‍රාමීය ප්‍රජාවගේ විශාල කැමැත්තක් ඇතිබව ඇතැමුන් කියති. එසේම ඔහු දිනන අශ්වයා බව බොහෝ දෙනෙකු කැටතියා සපත කරමින් සිටිති.
සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ජනාධිපතිධූරය සඳහා සුදුසුද නැද්ද යන්න ඔහුගේ කටයුතු සහ ප්‍රතිපත්ති මූලික කරගෙන ගැඹුරෙන් විමසා බැලිය යුතු කාරණයකි. කෙසේ නමුත් හෙතම පසුගිය දින කිහිපය පුරා ඉදිරිපත් කළ අදහස් දැක්වීම් දෙස බලන විට අපේ තකසේරුව අනුවනම් සජිත් ජනාධිපති වීම සඳහා සිහින දැකීම එතරම් යෝග්‍යය ව්‍යායාමයක් ලෙස නොපෙනේ. එසේම ඔහුට ජාතික නායකත්වයකට සතු ගුණාංග ඇති බව තවමත් පෙන්වා නැත. ඔහුගේ නිවාස ව්‍යාපෘතිය කේන්ද්‍ර කරගෙන ඇත්තේ පනහ සහ හැට දශක වල ජනාවාස ඉදිකිරීමේ මූලික සංකල්ප වලට අනුවය. එය වත්මන් ලෝකයට ගැලපෙන ලෙස වහාම වෙනස්විය යුතුය.
විශේෂයෙන් ස්වභාවික සම්පත් වඩාත් හොඳින් කළමනාකරණය කොට සුහුරු නගර ( ස්මාර්ට් සිටි) වෙත අවදානය යොමු කරමින් ස්වභාවික විපත් වලට ගොදුරුවීමේ අවදානම නැති කිරීම අත්‍යවශ්‍යය වේ. ඒ වෙනුවට ඉතුරු වී ඇති රජයේ ඉඩම් පවරාගෙන ඒවායේ කුඩා කුඩා නිවාස තැනීමෙන් රටේ ඇති විශාල ගැටලුව විසඳෙන්නේ නැත. ඔහු නියෝජනය කරන දේශපාලාන සම්ප්‍රදායේ ඇති අවලස්සන, අදාළ ආදර්ශ ගම්මාන වලට නම් තැබීමේදී ඔප්පු කොට ඇත. "ලෝක පූජිත - සදා නොමැකෙන " ආදී ගෝත්‍රිකවාදී සංකල්ප ඉදිරියට ගනිමින් සිදුකරණ කටයුතු හැකි වහාම වෙනස් විය යුතු වේ. සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ජනාධිපතිධූරය සඳහා සිහින දැකීමට පෙර ජාතික සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳපොළ න්‍යාමනයන් සහ ජාත්‍යන්තර දේශපාලනය හමුවේ ලංකාව ඉදිරියට ගමන් කළ හැකි ආකාරය ගැන මනා සිහියෙන් හැදෑරීම වැදගත් වේ. කරු ජයසූරිය මහතා ගැන සඳහන් කිරීමට ඇති මූලික කාරණාද ඒ හා සමානය. ව්‍යාජ සමීක්ෂණ එළියට දැමු පමණින් රටේ නායකත්වයට සුදුසු යැයි නිර්ණය කිරීම මුලාවකි.
කෙසේ හෝ වේවා! සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා නියෝජනය කරන එක්සත් ජාතික පක්ෂය හමුවේ ඇති අභියෝගය හිතනාවට වඩා බරපතළ එකකි. වාසනාවට මෙන්, එම අභියෝගය ජයග්‍රහණය කළ හැකි මාර්ගයක් තිබේ. එම මාර්ගය සජිත් ප්‍රේමදාස හෝ කරු ජයසූරිය මූලික කරගනිමින් නිර්මාණය වී නැත. එම මාවත සකස් වී ඇත්තේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඇතුළු සන්ධානය සමග සිටින පාර්ශ්වයන්, අනුර කුමාර දිසානායක සමග අත්වැල් බැඳ ගැනීම ඔස්සේය. එය දිනිය හැකි මාර්ගයකි. එසේම රටේ අනාගතය ගැන යම්කිසි ධනාත්මක බලාපොරොත්තුවක් තැබිය හැකි මාර්ගයකි. එබැවින් මේ ගැන විමසා බැලීම ඉතාම වැදගත් වේ.
පුරාණ ග්‍රීක ශාස්තෘවරුන් සඳහන් කොට ඇති අකාරයට බහුජන කැමැත්ත යනු මුලාවක් බව මේවන විට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නමැති සුන්දර සංකල්පය දූෂණය වී ඇති ආකාරය දෙස දකින ඕනෑම අයෙකුට පැහැදිළි වේ. මොන අයිතිය ගැන වහරණු ලැබුවද, සර්වජන ඡන්දබලය යනු මුලාවකි. රාජ්‍යයේ කටයුතු සඳහා උචිත නායකයෙකු තෝරා ගැනීමට එම රාජ්‍යයේ සියලුම පුරවැසියන්ට කළ නොහැකිය. එය කළ හැක්කේ එම රාජ්‍යයේ පරිපාලනය සහ අනාගත අවශ්‍යතා ගැන අවබෝධයක් ඇති පිරිසටය. එම තෝරා ගැනීමේ බලය ලබා දෙන පිරිස තෝරා ගැනීම මහත් පරිශ්‍රමයක ප්‍රතිඵලයකි. නමුත් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ සර්වජන ඡන්දබලය නමැති මුලාවේ වැටී ඇති ජාතියක් වන අපට ගොඩ ඒමට ඇත්තේද වැටී සිටින ළිං කටෙන්මය. මේ නිසා ශ්‍රී ලාංකිකයින් වන අප හමුවේ ඇති අභියෝගයද එසේමය.
ඒ අනුව අගමැති වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ සන්ධානයට වැදගත් වන්නේ, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නියෝජනය කරන අනුර කුමාර දිසානායක මහතාට සහෝගය දැක්වීම සඳහා පුළුල් සන්ධානයක් නිර්මාණය කිරීමය. එය 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කඩිනම් කිරීමට මෙන්ම ව්‍යවස්තානූකූලව රටේ පවතින තත්වය මනාව විසඳා ගැනීම සඳහා පිටිවහලක් වේ.
එසේම දේශපාලනික වශයෙන් ගත්කළ, එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඇතුළු සන්ධානය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සහයෝගය දීම ඓතිහාසික වේ. දශක දෙකක පමණ කාලයක් තිස්සේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සන්ධාන ගත වී අනෙකාට සහයෝගය දුන්නේය. මෙවර සැලකිය යුතු ජන විශ්වාශයක් ඇතුව ඔවුහු තමන්ගේ අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් කොට ඇත. ඊට පෙර එම පක්ෂය දේශපාලනිකව ගත්කළ ඉතාම වැදගත් ආයෝජනයක් ලෙස සැලකිය හැකි 20වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉදිරිපත් කරනු ලැබීය. එසේම දිසානායක දේශපාලනික වශයෙන් මනා සිහියෙන් කටයුතු කරනු ලබන තරුණ නායකයෙකි. ඔහු, තම පක්ෂය තුළ බලය ඇල්ලූ ආකාරය ඉතාම ආකර්ශනීය වේ. විමල් වීරවංශ මහතා සමාජවාදියෙකු ලෙස උගුර ලේ රහවන තෙක් කතාකොට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දේශපාලනික වශයෙන් ගොඩ දමා පක්ෂයේ කැපිලි වලට හසු වී හඬමින් නික්ම ගොස් සදාකාලීක කොන්ද පරළු වූ දේශපාලනඥයෙකු බවට පත් වුවද අනුර සියලු අභියෝග ජයගනු ලැබුවේ, වික්‍රමසිංහ එක්සත් ජාතික පක්ෂය තුළ මතු වූ ගැටුම් වලින් ගොඩ ගිය ආකාරයෙකි. ශූක්ෂ්ම දේශපාලනඥයෙකුට අවශ්‍යය වන්නේ එවැනි දේශපාලනික චින්තනයකි.
දේශපාලනික වශයෙන් ඉහළ තත්වයේ උපාශීලී පුද්ගලයෙකු ලෙස අනුර කුමාර දිසානායක සැලකිය හැකිය. විවිධ පෞද්ගලික කාරණා ඉදිරියට දමමින් යම්කිසි කෙනෙකුට අපහාස කිරීමට වඩා වැදගත් වන්නේ ඔහු ගැන සාධනීයව විමසා බැලීම සහ ඔහුගේ ඉගෙන ගැනීමය.
මෙවැනි වටපිටාවක් තුළ වත්මන් ආණ්ඩුව හමුවේ ඇති ඉතාම අගනා දේශපාලිනික පියවර වන්නේ, වික්‍රමසිංහ මහතා ඇතුළු සන්ධානය මෙන්ම ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතාගේ පාර්ශවය අනුර කුමාර දිසානායක පොදු අපේක්ෂකයා බවට පත් කිරීමය. එය ඔවුහු වෙළී සිටින දේශපාලන අඝාධයෙන් නම්බු පිටින් ගොඩ ඒම සඳහා ගතහැකි විපල්වීය පියවරකි. එය රාජ්‍යයේ යහපතට හේතු වේ.
මේ මොහොතේ කළ හැකි හොඳම දේ කුමක්ද? පවතින සාධක මනාව කළමනාකරණය කළහොත් විපල්වීය දේශපාලනික පියවරක් ගත හැකිය. එනම් විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කොට 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවට ගෙන ඒමය. ඉන් පසු සම්මානනීය ජනාධිපතිවරයෙකු පත්කිරීමය. විලියම් ගොපල්ලව ජනාධිපතිවරයාගෙන් පසු එම සම්මානනීය ජනාධිපති ධූරය දැරීමට ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉඩ ලබා දෙන්නේ නම්, එය වත්මන් ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතාට පැවරීමේ වරදක් අපට නොපෙනේ. වික්‍රමසිංහ-සිරිසේන-සම්බන්ධන්-හකීම්-චම්පික සහ අනුර දිසානායක දේශපාලන කඳවුරට හෙවත් දේදුනු වර්ණ දේශාපාලන රටාවට කළ හැකි ඓතිහාසික කටයුත්තක් මෙන්ම විප්ලවීය දේශපාලන පියවරක් ලෙස එය හැඳින්වීම වරදක් නැත. නමුත් අපි ජාතියක් ලෙස එතරම් වාසනාවන්ත යැයි පුරාජේරු දෙඩීම කමකට නැත.
මන්ද, බලය හමුවේ කවුරුත් තම තණ්හාවේ ප්‍රමාණය මැන බලන්නෝ වෙති. බලය හමුවේ ගන්නා තීන්දු තීරණ රාශියක් රාජ්‍යයේ හෝ ජනතාවගේ සුභ සිද්ධිය දෙවැනි කොට සලකන කාරණාය. මෙරට මෙන්ම බොහෝ රටවල ඉතිහාසය මෙයයි. ඊට කදිම නිදසුනක් මෑතකදී ජනාධිපති සිරිසේන මහතා විසින් සඳහන් කළේය. එනම් වසර 35 ක් කාම්බෝජයේ අගමැති ලෙස කටයුතු කරන හුන් සෙන්ගෙන් තවත් වසර කීයක් බලයේ ඉන්න බලාපොරොත්තු වන්නේ දැයි ජනාධිපතිවරයා ඇසූ විට අගමැතිතුමා, වසර දහයක් වත් ඉන්නා ඕනා යැයි පිළිතුරු දුන්නේලු. ලෝකයේ දේශපාලන බලයේ ඇති ව්‍යාකූලභාවය සහ අප්‍රසන්නකම මෙවැනි නිදසුන් වලින් සනාථ වේ. මේ නිසා ජනතාවාදී විප්ලවීය දේශපාලන පියවරක් ගනීවි යැයි, පෞද්ගලික බලය කේන්ද්‍රීය කරගෙන තම චින්තනය සකස්කරගෙන ඇති අයවලුන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වීම එතරම් සුදුසු නොවේ. කෙසේ වෙතත්, අපි එවැනි පරමාදර්ශයක් මේ පොළවේ සිදුවේවා යැයි පතමු.
එය එසේ සිදු නොවී, ජනාධිපතිවරණය පවත්වන්නේ යැයි උපකල්පනය කළහොත් වත්මන් ආණ්ඩුව හමුවේ ඇති හොඳම පියවර කුමක්ද?
අපි ගෙවා දමමින් සිටින්නේ, වත්මන් ආණ්ඩුව ජනාධිපතිවරණයට දැමිය හැකි හොඳම අශ්වයා ගැන වාද විවාද සහ විවිදාකාරයේ කුමන්ත්‍රණ පවත්වන කාලයකි. කොසොල් රජුගේ සිහින දහසය සනාථ කරමින්, සෑම දෙනෙකුම නායකයෙකු වීමට උත්සහ දරති. නැති සිහින මවා පාති.
වත්මන් ආණ්ඩුවේ සංයුතිය ගෙන බැලුව හොත් මේවන විට ජනාධිපතිධූර අපේක්ෂත්වය අපේක්ෂාවෙන් වැඩිම මුදලක් වියදම් කොට ඇත්තේ නිවාස සහ ඉදිකිරීම් අමාත්‍යය සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාය. ඔහුට සිංහල ග්‍රාමීය ප්‍රජාවගේ විශාල කැමැත්තක් ඇතිබව ඇතැමුන් කියති. එසේම ඔහු දිනන අශ්වයා බව බොහෝ දෙනෙකු කැටතියා සපත කරමින් සිටිති.
සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ජනාධිපතිධූරය සඳහා සුදුසුද නැද්ද යන්න ඔහුගේ කටයුතු සහ ප්‍රතිපත්ති මූලික කරගෙන ගැඹුරෙන් විමසා බැලිය යුතු කාරණයකි. කෙසේ නමුත් හෙතම පසුගිය දින කිහිපය පුරා ඉදිරිපත් කළ අදහස් දැක්වීම් දෙස බලන විට අපේ තකසේරුව අනුවනම් සජිත් ජනාධිපති වීම සඳහා සිහින දැකීම එතරම් යෝග්‍යය ව්‍යායාමයක් ලෙස නොපෙනේ. එසේම ඔහුට ජාතික නායකත්වයකට සතු ගුණාංග ඇති බව තවමත් පෙන්වා නැත. ඔහුගේ නිවාස ව්‍යාපෘතිය කේන්ද්‍ර කරගෙන ඇත්තේ පනහ සහ හැට දශක වල ජනාවාස ඉදිකිරීමේ මූලික සංකල්ප වලට අනුවය. එය වත්මන් ලෝකයට ගැලපෙන ලෙස වහාම වෙනස්විය යුතුය.
******
******
විශේෂයෙන් ස්වභාවික සම්පත් වඩාත් හොඳින් කළමනාකරණය කොට සුහුරු නගර ( ස්මාර්ට් සිටි) වෙත අවදානය යොමු කරමින් ස්වභාවික විපත් වලට ගොදුරුවීමේ අවදානම නැති කිරීම අත්‍යවශ්‍යය වේ. ඒ වෙනුවට ඉතුරු වී ඇති රජයේ ඉඩම් පවරාගෙන ඒවායේ කුඩා කුඩා නිවාස තැනීමෙන් රටේ ඇති විශාල ගැටලුව විසඳෙන්නේ නැත. ඔහු නියෝජනය කරන දේශපාලාන සම්ප්‍රදායේ ඇති අවලස්සන, අදාළ ආදර්ශ ගම්මාන වලට නම් තැබීමේදී ඔප්පු කොට ඇත. "ලෝක පූජිත - සදා නොමැකෙන " ආදී ගෝත්‍රිකවාදී සංකල්ප ඉදිරියට ගනිමින් සිදුකරණ කටයුතු හැකි වහාම වෙනස් විය යුතු වේ. සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ජනාධිපතිධූරය සඳහා සිහින දැකීමට පෙර ජාතික සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳපොළ න්‍යාමනයන් සහ ජාත්‍යන්තර දේශපාලනය හමුවේ ලංකාව ඉදිරියට ගමන් කළ හැකි ආකාරය ගැන මනා සිහියෙන් හැදෑරීම වැදගත් වේ. කරු ජයසූරිය මහතා ගැන සඳහන් කිරීමට ඇති මූලික කාරණාද ඒ හා සමානය. ව්‍යාජ සමීක්ෂණ එළියට දැමු පමණින් රටේ නායකත්වයට සුදුසු යැයි නිර්ණය කිරීම මුලාවකි.
කෙසේ හෝ වේවා! සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා නියෝජනය කරන එක්සත් ජාතික පක්ෂය හමුවේ ඇති අභියෝගය හිතනාවට වඩා බරපතළ එකකි. වාසනාවට මෙන්, එම අභියෝගය ජයග්‍රහණය කළ හැකි මාර්ගයක් තිබේ. එම මාර්ගය සජිත් ප්‍රේමදාස හෝ කරු ජයසූරිය මූලික කරගනිමින් නිර්මාණය වී නැත. එම මාවත සකස් වී ඇත්තේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඇතුළු සන්ධානය සමග සිටින පාර්ශ්වයන්, අනුර කුමාර දිසානායක සමග අත්වැල් බැඳ ගැනීම ඔස්සේය. එය දිනිය හැකි මාර්ගයකි. එසේම රටේ අනාගතය ගැන යම්කිසි ධනාත්මක බලාපොරොත්තුවක් තැබිය හැකි මාර්ගයකි. එබැවින් මේ ගැන විමසා බැලීම ඉතාම වැදගත් වේ.
පුරාණ ග්‍රීක ශාස්තෘවරුන් සඳහන් කොට ඇති අකාරයට බහුජන කැමැත්ත යනු මුලාවක් බව මේවන විට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නමැති සුන්දර සංකල්පය දූෂණය වී ඇති ආකාරය දෙස දකින ඕනෑම අයෙකුට පැහැදිළි වේ. මොන අයිතිය ගැන වහරණු ලැබුවද, සර්වජන ඡන්දබලය යනු මුලාවකි. රාජ්‍යයේ කටයුතු සඳහා උචිත නායකයෙකු තෝරා ගැනීමට එම රාජ්‍යයේ සියලුම පුරවැසියන්ට කළ නොහැකිය. එය කළ හැක්කේ එම රාජ්‍යයේ පරිපාලනය සහ අනාගත අවශ්‍යතා ගැන අවබෝධයක් ඇති පිරිසටය. එම තෝරා ගැනීමේ බලය ලබා දෙන පිරිස තෝරා ගැනීම මහත් පරිශ්‍රමයක ප්‍රතිඵලයකි. නමුත් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ සර්වජන ඡන්දබලය නමැති මුලාවේ වැටී ඇති ජාතියක් වන අපට ගොඩ ඒමට ඇත්තේද වැටී සිටින ළිං කටෙන්මය. මේ නිසා ශ්‍රී ලාංකිකයින් වන අප හමුවේ ඇති අභියෝගයද එසේමය.
ඒ අනුව අගමැති වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ සන්ධානයට වැදගත් වන්නේ, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නියෝජනය කරන අනුර කුමාර දිසානායක මහතාට සහෝගය දැක්වීම සඳහා පුළුල් සන්ධානයක් නිර්මාණය කිරීමය. එය 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කඩිනම් කිරීමට මෙන්ම ව්‍යවස්තානූකූලව රටේ පවතින තත්වය මනාව විසඳා ගැනීම සඳහා පිටිවහලක් වේ.
එසේම දේශපාලනික වශයෙන් ගත්කළ, එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඇතුළු සන්ධානය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සහයෝගය දීම ඓතිහාසික වේ. දශක දෙකක පමණ කාලයක් තිස්සේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සන්ධාන ගත වී අනෙකාට සහයෝගය දුන්නේය. මෙවර සැලකිය යුතු ජන විශ්වාශයක් ඇතුව ඔවුහු තමන්ගේ අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් කොට ඇත. ඊට පෙර එම පක්ෂය දේශපාලනිකව ගත්කළ ඉතාම වැදගත් ආයෝජනයක් ලෙස සැලකිය හැකි 20වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉදිරිපත් කරනු ලැබීය. එසේම දිසානායක දේශපාලනික වශයෙන් මනා සිහියෙන් කටයුතු කරනු ලබන තරුණ නායකයෙකි. ඔහු, තම පක්ෂය තුළ බලය ඇල්ලූ ආකාරය ඉතාම ආකර්ශනීය වේ. විමල් වීරවංශ මහතා සමාජවාදියෙකු ලෙස උගුර ලේ රහවන තෙක් කතාකොට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දේශපාලනික වශයෙන් ගොඩ දමා පක්ෂයේ කැපිලි වලට හසු වී හඬමින් නික්ම ගොස් සදාකාලීක කොන්ද පරළු වූ දේශපාලනඥයෙකු බවට පත් වුවද අනුර සියලු අභියෝග ජයගනු ලැබුවේ, වික්‍රමසිංහ එක්සත් ජාතික පක්ෂය තුළ මතු වූ ගැටුම් වලින් ගොඩ ගිය ආකාරයෙකි. ශූක්ෂ්ම දේශපාලනඥයෙකුට අවශ්‍යය වන්නේ එවැනි දේශපාලනික චින්තනයකි.
දේශපාලනික වශයෙන් ඉහළ තත්වයේ උපාශීලී පුද්ගලයෙකු ලෙස අනුර කුමාර දිසානායක සැලකිය හැකිය. විවිධ පෞද්ගලික කාරණා ඉදිරියට දමමින් යම්කිසි කෙනෙකුට අපහාස කිරීමට වඩා වැදගත් වන්නේ ඔහු ගැන සාධනීයව විමසා බැලීම සහ ඔහුගේ ඉගෙන ගැනීමය.
මෙවැනි වටපිටාවක් තුළ වත්මන් ආණ්ඩුව හමුවේ ඇති ඉතාම අගනා දේශපාලිනික පියවර වන්නේ, වික්‍රමසිංහ මහතා ඇතුළු සන්ධානය මෙන්ම ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතාගේ පාර්ශවය අනුර කුමාර දිසානායක පොදු අපේක්ෂකයා බවට පත් කිරීමය. එය ඔවුහු වෙළී සිටින දේශපාලන අඝාධයෙන් නම්බු පිටින් ගොඩ ඒම සඳහා ගතහැකි විපල්වීය පියවරකි. එය රාජ්‍යයේ යහපතට හේතු වේ.
 |
| අනුර කුමාර දිසානායක ගාලු මුවදොර පැවති රැළියේදී තම දේශපාලන සගයින් සමග |
Post a Comment